تعریق بیش از حد دست ها و درمان های مربوط به آن

تعریق بیش از حد، بیش از حد و غیر قابل کنترل را هیپرهیدروزیس می گویند. عرق یک محلول نمکی ملایم است که توسط غدد چشم تولید می شود. غدد عرق در سراسر بدن وجود دارد، اما این غدد در کف دست و پا بزرگتر هستند (حدود 700 غده در هر سانتی متر مربع).

هیپرهیدروزیس کف دست و کف پا

چه کسانی دچار سرگیجه می شوند؟

طبق آمار، 1 تا 3 درصد از آمریکایی ها از هیپرهیدروزیس رنج می برند و این عارضه تقریباً همیشه در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. تنگی نفس می تواند دلایل ارثی داشته باشد و گزارش شده است که به ویژه در ژاپنی ها شایع تر است. هیپرهیدروزیس ناشی از آن کمتر شایع است و در هر سنی ممکن است رخ دهد.

علل هایپرهیدروزیس چیست؟

به نظر می رسد که اولین هیپرهیدروزیس نتیجه فعالیت بیش از حد ترموکوپل بدن در هیپوتالاموس مغز باشد، پس از آن فرمان تعریق از طریق سیستم عصبی سمپاتیک به غدد عرق ارسال می شود.

برخی از دلایل اصلی تغییر دمای بدن و تحریک عرق عبارتند از:

• هوای خوب
• ورزش
• هیتی
• اضطراب و استرس
• غذاهای تند مصرف کنید

علل هیپرهیدروزیس موضعی ثانویه عبارتند از:

• نوروپاتی ادراری و تمپورال (تحریک چشایی)
• سکته
• آسیب عصبی به نخاع
• آسیب اعصاب محیطی، که ممکن است با اختلالات پوستی یا حسی نیز همراه باشد.
• جراحی سمپاتیک
• بیماری عصبی
• تومور مغزی
• اختلال اضطراب مزمن

علل هیپرهیدروزیس عمومی ثانویه عبارتند از:

• چاقی
• دیابت
• یائسگی
• پرکاری تیروئید
• بیماری قلب و عروقی
• نارسایی تنفسی
• سایر تومورهای غدد درون ریز، از جمله فئوکروموسیتوم
• بیماری پارکینسون
• لنفوم هوچکین
• داروها: الکل، کافئین، کورتیکواستروئیدها، مهارکننده های کولین استراز، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، نیکوتین آمید و مواد افیونی

علائم بالینی هیپرهیدروزیس چیست؟

هایپرهیدروزیس می تواند موضعی یا عمومی باشد.

• با هیپرهیدروزیس موضعی، تعریق بیش از حد ممکن است در زیر بغل، کف دست، کف پا، صورت یا سایر قسمت‌های بدن رخ دهد.
• هیپرهیدروزیس عمومی بیشتر یا تمام بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

هیپرهیدروزیس همچنین می تواند اولیه یا ثانویه باشد.

هیپرهیدروزیس اولیه

• از کودکی یا نوجوانی شروع می شود.
• ممکن است یک عمر باقی بماند یا با افزایش سن بهبود یابد.
• سابقه خانوادگی (وراثت) می تواند نقش داشته باشد.
• اغلب بر زیر بغل، کف دست یا کف پا تأثیر می گذارد.
• تعریق معمولاً در شب کاهش می یابد و در هنگام خواب از بین می رود.

هیپرهیدروزیس ثانویه

• کمتر از نقل قول اول رایج است.
• تعریق بیشتر یک طرفه، نامتقارن یا عمومی است.
• ممکن است در شب یا هنگام خواب رخ دهد.
• به دلیل اختلالات و بیماری های غدد درون ریز یا آسیب عصبی یا مصرف دارو رخ می دهد.

تعریق زیاد چه تاثیری بر زندگی انسان دارد؟

هیپرهیدروزیس یا تعریق بیش از حد می تواند مشکلاتی ایجاد کند و در بسیاری از فعالیت های روزانه او اختلال ایجاد کند.

عرق کردن زیر بغل

عرق کردن زیر بغل

تپش قلب در کف دست

• دستهای خیس دائم به فرد کمک می کند تا دیگران را از دست ندهد.
• باعث ایجاد لکه روی کاغذ یا لباس می شود.
• تعریق زیاد باعث کثیف شدن کاغذ هنگام نوشتن می شود.
• باعث آسیب به تجهیزات الکترونیکی مانند صفحه کلید و تاچ پد لپ تاپ می شود.
• دست ها مستعد ابتلا به نوعی درماتیت به نام پومفولیکس هستند.

هایپرهیدروزیس کف پا

• تعریق زیاد روی کف پا تاثیر می گذارد.
• بوی نامطبوع پا.
• شکست کفش.
• پاها به نوعی درماتیت به نام پومپولیکس حساس هستند.
• پاها مستعد عفونت قارچی به نام tinea pedis و عفونت باکتریایی به نام کراتولیز حفره ای هستند.

هایپرهیدروزیس چگونه تشخیص داده می شود؟

تنگی نفس معمولاً به صورت بالینی تشخیص داده می شود. آزمایش‌ها و آزمایش‌هایی برای تعیین علل زمینه‌ای هیپرهیدروزیس انجام می‌شود که برای هیپرهیدروزیس اولیه ضروری نیست. محل دقیق پرکاری تیروئید موضعی را می توان با یک آزمایش جزئی مشخص کرد.

• ید (که به رنگ نارنجی است) روی پوست مالیده می شود و در دمای اتاق خشک می شود.
• سپس نشاسته (سفید) را به ید اضافه می کنند.
• محل تعریق با تغییر رنگ مخلوط به آبی تیره یا سیاه مشخص می شود.

آزمایش‌های غربالگری که برای تشخیص هیپرهیدروزیس عمومی ثانویه انجام می‌شود به وضعیت بالینی فردی فرد بستگی دارد، اما آزمایش‌های زیر عمدتاً برای تشخیص آن استفاده می‌شوند:

• آزمایش گلوکز خون / آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله
• تست عملکرد تیروئید

هایپرهیدروزیس چگونه درمان می شود؟

اقدامات کلی

• لباس های گشاد، ضد لک و ضد تعریق بپوشید.
• به محض عرق کردن، لباس و کفش را عوض کنید.
• استفاده از جوراب های نقره ای یا الیاف مس ممکن است خطر عفونت و بوی بد پا را کاهش دهد.
• روی کفش‌های خود از یک لایه جاذب رطوبت استفاده کنید و مرتباً آن‌ها را عوض کنید.
• از شوینده های غیر صابونی استفاده کنید.
• بعد از حمام، پودر نشاسته ذرت را روی پایه بمالید.
• از غذاها و نوشیدنی های کافئین دار خودداری کنید.
• از مصرف داروهایی که باعث افزایش هیپرهیدروزیس می شوند خودداری کنید.
• از کرم ها و لوسیون های ضد تعریق استفاده کنید.

ضد تعریق های موضعی

• ضد تعریق ها مانند عطرها یا ضد عفونی کننده ها برای پنهان کردن بوهای نامطبوع استفاده می شوند و نمی توانند به خودی خود تعریق را کاهش دهند.
• ضد تعریق ها حاوی 10 تا 25 درصد نمک آلومینیوم هستند که برای کاهش تعریق استفاده می شود. برای کاهش تعریق، نمک آلومینیوم موثرتر از کلرید آلومینیوم است.
• داروهای موضعی آنتی کولینرژیک مانند گلیکوپیرولات و ژل اکسی بوتینین در کاهش تعریق موثر هستند. استفاده از لباس گلیکوپیرونیم توزیلات (Qbrexza.) برای کاهش تعریق دست در بزرگسالان و کودکان 9 سال و بالاتر توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در ژانویه 2018 تایید شد. پودر آنتی کولینرژیک دیفانیل 2% همچنین می تواند برای کاهش تعریق
• ضد تعریق ها به شکل کرم، اسپری، خمیر، حباب صابون، دستمال مرطوب، پودر و ژل موجود است.
• برخی از ضد تعریق ها نیز برای استفاده در نواحی بدن مانند زیر بغل یا صورت، دست ها و پاها در دسترس هستند.
• بهتر است پس از استحمام در آب سرد و درست قبل از خواب، پس از خشک شدن پوست از ضد تعریق ها استفاده کنید.
• قبل از شروع ورزش، ضد تعریق مورد استفاده در ناحیه مورد نظر را بشویید.
• در صورت لزوم می توانید هفته ای یکبار یا روزانه از عرق استفاده کنید.
• اگر استفاده از دئودورانت باعث تحریک پوست می شود، می توانید برای مدت کوتاهی از کرم هیدروکورتیزون استفاده کنید.

دستگاه یونتوفورزیس

• دستگاه آینتوفورزیس برای درمان هیپرهیدروزیس کف دست، کف پا و بازو استفاده می شود.
• این دستگاه هم با کابل برق و هم با باتری کار می کند.
• در این درمان، ناحیه تحت تاثیر هیپرهیدروزیس در آب خانگی غوطه ور می شود و برای نتیجه بهتر می توان مهارکننده های کولینرژیک مانند گلیکوپیرونیوم بروماید را به آب اضافه کرد.
• در طول این درمان، جریان الکتریکی ملایمی به مدت 10 تا 20 دقیقه از پوست عبور می کند.
• این درمان را می توان روزانه به مدت چند هفته استفاده کرد و به تدریج تعداد درمان ها را کاهش داد.
• یونتوفورزیس می تواند باعث درد و ناراحتی، تحریک پوست و درماتیت تماسی آلرژیک شود.
• موفقیت درمان مستلزم تکرار طولانی مدت درمان است.
• برای همه موثر نیست

طب خوراکی

آنتی کولینرژیک های خوراکی

• این داروها حاوی 15-30 میلی گرم برای 3 دوز در روز، اکسی بوتینین 2.5-7.5 میلی گرم در روز، بنزتروپین، گلیکوپیرولات (مورد تایید نیست).
• مصرف این داروها می تواند باعث خشکی دهان و در موارد نادر تاری دید، یبوست، سرگیجه و تپش قلب و سایر عوارض شود.
• افراد مبتلا به گلوکوم یا بی اختیاری ادرار نباید از این داروها استفاده کنند.
• در بیماران مسن باید با احتیاط از نسخه ها استفاده شود. مصرف این داروها در افراد مسن می تواند خطر عوارض جانبی مانند زوال عقل را افزایش دهد.
• مصرف آنتی کولینرژیک های خوراکی ممکن است بر سایر داروها تأثیر بگذارد.

داروهای مسدودکننده بتا

• بتا بلوکرها اثرات فیزیکی استرس و هورمون های اضطراب را کاهش می دهند
• مصرف این داروها می تواند آسم یا بیماری عروق محیطی را بدتر کند.

مسدود کننده های کانال کلسیم، داروهای آلفا آدرنرژیک (کلونیدین)، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و داروهای ضد اضطراب نیز ممکن است برای برخی از بیماران موثر باشند.

تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس)

• سرنگ بوتولینوم برای هایپرهیدروزیس در شلوار دستی تایید شده است.
• تزریق بوتاکس باعث کاهش یا توقف تعریق به مدت 3 تا 6 ماه می شود.
• از اسپری بوتولینوم می توان برای هایپرهیدروزیس موضعی در نواحی دیگر مانند کف دست نیز استفاده کرد.
• اثربخشی ژل سم بوتولینوم موضعی برای هیپرهیدروزیس در حال بررسی است.

برداشتن غدد عرق زیر بغل با جراحی

غدد عرق زیر بازو را می توان با چند عمل بی حسی موضعی برداشت.

• لیپوساکشن تامسون (برای مکیدن و از بین بردن غدد عرق)
• غدد عرق زیر جلدی (تخریب غدد عرق)
• تجزیه و تحلیل دمای مایکروویو (با استفاده از دستگاه MiraDry® تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA در سال 2011).
• لیزر زیر جلدی با لیزر Nd-YAG.
• سونوگرافی میکرو متمرکز با شدت بالا (HIFU) (تجربی).
• جراحی که شامل بریدن پوست و برداشتن غدد عرق است. اگر ناحیه تحت درمان بزرگ باشد، از پیوند پوست استفاده می شود.
• استفاده از بلوک های عصبی برای فعال کردن اعصاب متصل به غدد عرق نیز در برخی موارد استفاده می شود.

سمپاکتومی

برداشتن اعصاب سمپاتیک با جراحی سمپاتکتومی توراسیک آندوسکوپی (ETS) می تواند تعریق صورت (گانگلیون T2) یا زیر بغل (گانگلیون T4 و T3) را کاهش دهد، اما این عمل به دلیل خطر و عوارض احتمالی امکان پذیر است. فقط برای افرادی که به شدت تحت تأثیر هیپرهیدروزیس هستند انجام می شود.

• سرگیجه در 15 درصد موارد ممکن است عود کند.
• سمپاتکتومی اغلب باعث گرمای ناخواسته و خشکی پوست می شود.
• پرکاری تیروئید جدید در سایر قسمت های بدن در 50 تا 90 درصد بیماران رخ می دهد که از این تعداد 2 درصد به هیپرهیدروزیس نسبتاً شدید مبتلا می شوند. طبق آمار، بروز چنین مواردی پس از سمپاتکتومی گانگلیونی T4 در مقایسه با سمپاتکتومی گانگلیونی T2 کمتر است.
• عوارض جدی تر سمپاتکتومی عبارتند از: سندرم هورنر، افزایش ذات الریه (در 10٪ موارد)، ذات الریه و درد مداوم (در کمتر از 2٪ موارد).

سمپاتی ستون فقرات کمری برای تعریق پا توصیه نمی شود، زیرا این روش ممکن است در زندگی جنسی فرد اختلال ایجاد کند.

چشم انداز کلی برای درمان هایپرهیدروزیس چیست؟

هیپرونتیلاسیون موضعی اصلی با افزایش سن بهبود می یابد. درمان هیپرهیدروزیس عمومی ثانویه به علت آن بستگی دارد.

ادامه درمان هایپرهیدروزیس

چندین پروژه تحقیقاتی برای یافتن درمان‌های ایمن‌تر و مؤثرتر برای هیپرهیدروزیس در حال انجام است. این درمان ها عبارتند از:

• آنتی کولینرژیک موضعی DRM04)
• ترکیب اکسی بوتینین و پیلوکارپین (برای مقابله با اثرات مضر آنتی کولینرژیک، اکسی بوتینین THVD-102)

گزارش های تبلیغاتی