تفاوت بین معامله گران نهادی و معامله گران خرد چیست؟

بررسی اجمالی تفاوت بین معامله گران نهادی (Institutional trader) و معامله گران خرد (Retail trader) معاملات اوراق بهادار می‌تواند به سادگی فشار دادن دکمه خرید یا فروش در یک حساب معاملاتی الکترونیکی باشد. با این حال، معامله‌گران حرفه‌ای ممکن است معاملات پیچیده‌تری را با تعیین یک قیمت لیمت (Limit) برای معامله بلوکی که بین تعداد زیادی از کارگزارها تقسیم شده و طی چند روز معامله می‌شوند، انتخاب کنند.

تفاوت‌ها در نوع معامله‌گر نهفته است و دو نوع اساسی معامله‌گر وجود دارد: معامله‌ گر خرد (Retail trader) و نهادی (Institutional trader). معامله‌گران خرد، که اغلب به عنوان معامله‌گران حقیقی (فردی) شناخته می‌شوند، اوراق بهادار را برای حساب‌های شخصی می‌خرند یا می‌فروشند. اما معامله‌گران نهادی برای حساب‌هایی که برای یک گروه یا موسسه مدیریت می‌کنند، خرید و فروش را انجام می‌دهند. صندوق‌های بازنشستگی (Pension funds)، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک (Mutual Funds)، شرکت‌های بیمه و صندوق‌های قابل معامله (ETFها) از جمله معامله‌گران نهادی رایج هستند.

باید به این نکته اشاره کرد که چندین مزیت معامله‌گران نهادی که زمانی نسبت به سرمایه‌گذاران خرد از آن برخوردار بودند، از بین رفته است. دسترسی به بروکرهای آنلاین پیچیده، توانایی معامله و دریافت اوراق بهادار متنوع‌تر مانند اختیار معامله (Options)، داده‌های لحظه‌ای و بروز و در دسترس بودن گسترده داده‌ها و تحلیل‌های سرمایه‌گذاری‌ها، از مواردی هستند که شکاف بین این دو دسته از معامله‌گران را کاهش داده است. اما این شکاف به طور کامل بسته نشده است. موسسات هنوز دارای مزایای متعددی مانند دسترسی به اوراق بهادار بیشتر از قبیل IPO (عرضه اولیه سهام)، معاملات آتی (Futures) و سوآپ (Swaps)، و همچنین توانایی مذاکره در مورد کارمزد معاملات و تضمین بهترین قیمت و اجرا هستند.

معامله‌گران نهادی معامله‌ گران نهادی توانایی سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری را دارند که معمولا در دسترس معامله‌گران خرد نیستند، مانند سلف (Forwards) و سوآپ (Swap). ماهیت پیچیده و انواع تراکنشات در این نوع معاملات عموما معامله‌گران فردی را از این نوع معامله‌ها دلسرد یا منع می‌کند. همچنین، از معامله‌گران نهادی اغلب خواسته می‌شود تا در IPO ها شرکت کنند. نکته مهم: معامله‌گران نهادی معمولاً بلوک‌هایی با حداقل ۱۰ هزار سهم را معامله می‌کنند و می‌توانند با ارسال معاملات به صرافی‌ها از طریق یک واسطه یا به طور مستقل، هزینه‌ها را به حداقل برسانند. معامله‌گران نهادی برای هر تراکنش در مورد کارمزد نقاط پایه (Basis point) مذاکره می‌کنند و بهترین قیمت و اجرا را طلب می‌کنند. همچنین نسبت هزینه‌های بازاریابی یا توزیع (expense ratios) از معامله‌گران نهادی دریافت نمی‌شود.

باید این نکته را در نظر گرفت که به دلیل حجم زیاد معامله، معامله‌گران نهادی می‌توانند تا حد زیادی بر قیمت سهام یک اوراق بهادار تأثیر بگذارند. به همین دلیل، گاهی اوقات ممکن است معاملات را بین بروکرهای مختلف یا در طول زمان تقسیم کنند تا تأثیر زیادی بر قیمت نداشته باشند. هرچه صندوق نهادی بزرگ‌تر باشد، سرمایه‌گذاران نهادی تمایل دارند سهم بیشتری از ارزش بازار (Market Cap) را در اختیار داشته باشند. قرار دادن مقدار زیادی از موجودی در سهام با ارزش بازار کم دشوارتر است زیرا معامله‌گران ممکن است نخواهند سهامدار عمده باشند یا نقدشوندگی را تا حدی کاهش دهند که ممکن است کسی نباشد که در سمت مقابل معامله قرار گیرد.

پهنه گسترده بازارهای مالی شامل طیف وسیعی از رویکردها، از رویکردهای ساده معاملاتی معامله‌گران خرد (Retail Traders) تا رویکردهای پیچیده معامله‌گران نهادی (Institutional traders) است. معامله‌گران خرد اغلب افرادی هستند که بیشتر به صورت شخصی تراکنش‌های خود را در بازار ثبت می‌کنند و در مقابل آنها معامله‌گران نهادی قرار دارند که حساب‌های گروه‌ها یا موسساتی مانند صندوق‌های بازنشستگی، صندوق‌های مشترک، شرکت‌های بیمه و ETF‌ها را مدیریت می‌کنند.  در این مطلب از ایران بروکر قصد داریم به بررسی تفاوت بین معامله گران خرد و نهادی بپردازیم.

معرفی معامله گران نهادی اگرچه پیشرفت فناوری و شفافیت اطلاعاتی و دسترسی عمومی به اطلاعات، باعث شده است امتیازاتی که زمانی در اختیار معامله‌گران نهادی بود، کاهش یابد، اما هنوز رد‌پایی از این امتیازات و تفاوت‌ها باقی‌مانده است. ژورنال معاملاتی آنلاین ابزاری کاربردی برای معامله گران فارکس و ارز دیجیتال میباشد . معامله‌گران نهادی همچنان امکان معاملات روی طیف گسترده‌تری از اوراق بهادار را دارند، به‌علاوه توانایی مذاکره در مورد کارمزدها و تضمین بهترین قیمت و اجرا، از جمله امکانات بالقوه‌ای است که در اختیار دارند.

معامله‌گران نهادی امکان شرکت در معاملات پیچیده مانند فوروارد(Forwards) و سوآپ (swaps) را دارند که معمولاً در دسترس معامله‌گران خرد قرار ندارد. به‌علاوه، اغلب امکان شرکت در فرصت‌های سرمایه‌گذاری در IPOها برای موسسات فراهم شده و می‌توانند برای توافق در مورد هزینه‌های پایه، مذاکره کرده و از تخفیف در هزینه‌های بازاریابی یا توزیع برخوردار شوند.  با توجه به حجم قابل توجه معاملاتی که معامله‌گران نهادی انجام می‌دهند، پتانسیل بالایی برای تغییر قیمت یک سهم دارند. به‌منظور کاهش اثرات ناشی از معاملات کلان، معاملات را بین کارگزاران مختلف تقسیم می‌کنند یا در یک بازه زمانی این معاملات را اجرا می‌کنند.

تاثیر اندازه یک صندوق نهادی بر ارزش بازار اوراق بهادار تحت مالکیت آن، آشکار است. معمولاً صندوق‌های بزرگ‌تر به سهام‌هایی با ارزش بالاتر تمایل نشان می‌دهند. سهام‌های با ارزش‌های پایین ممکن است معامله‌گران نهادی را با چالش‌هایی روبه‌رو کند. در این سرمایه‌گذاری‌ها ممکن است سرمایه آن‌ها با مالکیت اکثریت محدود شده یا به دلیل محدودیت مشارکت طرف مقابل، با کاهش نقدینگی روبه‌رو شوند. تریدر خرد که اغلب به عنوان معامله گران شخصی هم شناخته می‌شوند، جفت ارزها را برای حساب‌های شخصی خرید و فروش می‌کنند. معامله گر نهادی برای حساب‌هایی کار می‌کنند که مدیریت آن متعلق به یک گروه یا موسسه است.

ورود به آلپاری معامله گر نهادی نسبت به تریدر خرد قبلاً از چند مزیت برخوردار بود، که الآن از بین رفته است. دسترسی به بروکرهای آنلاین پیچیده، توانایی تریدینگ و دسترسی به ابزارهای متنوع‌تر، داده‌های دقیق و به موقع و تحلیل‌های مرتبط با سرمایه گذاری، این شکاف را کاهش داده است. اگرچه شکاف به طور کامل بسته نشده است. موسسات هنوز دارای مزایای متعددی هستند، مانند دسترسی بهتر به بازار، توانایمعامله گران نهادی

معامله گر نهادی به دلیل توانایی سرمایه گذاری بالاتری که دارند به اوراق بهادی دسترسی دارند که تریدرهای خرد ندارند. در فارکس ماجرا کمی پیچیده‌تر است. تقریباً میزان دسترسی هر دو گروه به ابزار بازار به یک میزان است. منتها باید در نظر گرفت که معامله گر خرد نمی‌تواند وارد هر معامله‌ای شود و روی هر جفت ارزی ریسک کند. این درحالی است که سرمایه تریدر نهادی به او اجازه می‌دهد در مواردی بازار را هم حرکت دهد.

معامله گران نهادی برای هر تراکنش در مورد هزینه‎های پایه مذاکره می‌کنند و بهترین قیمت و اجرا را طلب می‌کنند. نسبت هزینه بازاریابی یا توزیع به آنها پرداخت نمی‌شود. همچنین به دلیل حجم زیاد سرمایه، می‌توانند تا حد خوبی بر قیمت سهام یک اوراق بهادار یا جفت ارز تأثیر بگذارند. به همین دلیل، گاهی اوقات ممکن است معاملات را بین بروکرهای مختلف یا در طول زمان تقسیم کنند تا تأثیر مادی نداشته باشند.

هرچه صندوق آن نهاد یا سارمان بزرگ‌تر باشد، سرمایه گذاران نهادی تمایل بیشتری به مالکیت بازار دارند. قرار دادن مقدار زیادی پول نقد در سهام با ارزش کمتر دشوارتر است زیرا این احتمال وجود دارد که تریدر نخواهند مالک اکثریت باشد. این امکان نیز وجود دارد که نخواهند نقدینگی را تا حد زیادی کاهش دهند چرا که احتمال این می‌رود که کسی نباشد طرف دیگر معامله را بگیرد.ی مذاکره در مورد کارمزد معاملات، و تضمین بهترین قیمت و اجرا.