خودروی شاسی مستقل بهتر است یا شاسی یکپارچه؟

به گزارش خبرگزاری کندوج و براساس گزارش گجت نیوز در دنیای خودروسازی دو نوع اصلی شاسی و بدنه خودرو وجود دارد که تعیین کننده کلاس و ویژگی های هر محصول هستند. این دو عبارتند از شاسی یکپارچه (یونی بادی) و شاسی مستقل (بدنه روی فریم). این دو ساختار متفاوت نحوه مونتاژ قطعات و عملکرد نهایی خودرو را تحت تأثیر قرار می دهند. اگرچه ساختار سومی به نام مونوکوک نیز وجود دارد اما به دلیل تولید محدود و کاربرد خاص در این بحث به آن پرداخته نمی شود.

مقایسه شاسی یکپارچه و شاسی مستقل در انواع خودرو

خودروهای کوپه سدان کراس اوور و شاسی بلندهای کوچک معمولاً از شاسی یکپارچه (یونی بادی) بهره می برند. در این روش ساخت بدنه و شاسی به صورت یکپارچه و پیوسته ساخته می شوند. فرآیند تولید شامل مراحل مختلفی مانند قالب گیری فلز جوشکاری و حتی استفاده از چسب برای اتصال قطعات مختلف به یکدیگر است.

در نهایت کف خودرو با بدنه ادغام شده و یک ساختار واحد و مستحکم را ایجاد می کنند. از آنجایی که این روش ساخت منجر به کاهش وزن کلی خودرو می شود به طور معمول در خودروهایی که مصرف سوخت بهینه در اولویت قرار دارد مورد استفاده قرار می گیرد. کاهش وزن به طور مستقیم بر میزان سوخت مصرفی اثر مثبت خواهد گذاشت.

خودروهای با شاسی مستقل (بدنه روی فریم) به دلیل ساختار مستحکم تر و مقاوم تر شهرت بیشتری در زمینه تحمل بار و آفرود دارند. اگرچه در گذشته این روش ساخت رایج ترین شیوه تولید خودرو بود اما امروزه عمدتاً در وانت های پیکاپ و شاسی بلندهای فول سایز کاربرد دارد. مزیت اصلی این خودروها توانایی یدک کشی بیشتر و عملکرد بهتر در مسیرهای آفرود است.

در این روش یک شاسی مستحکم و معمولاً نردبانی شکل به عنوان زیرساخت اصلی خودرو عمل می کند و بدنه خودرو بر روی آن سوار می شود. در مقابل شاسی های یکپارچه و مستقل هر کدام مزایا و معایبی دارند که در ادامه به مقایسه آن ها خواهیم پرداخت. وانت های پیکاپ سنگین مانند فورد سوپر دیوتی و شورولت سیلورادو HD همگی از شاسی مستقل (بدنه روی فریم) استفاده می کنند. اگر شما نیز به دنبال وانت پیکاپ سنگین وزن برای کشیدن تریلرهای بزرگ یا حمل بارهای بسیار حجیم هستید خودروهایی با بدنه روی فریم انتخاب مناسب تری خواهد بود.

حتی وانت های فول سایز مانند فورد F-150 شورولت سیلورادو ۱۵۰۰ و رم ۱۵۰۰ نیز از شاسی مستقل برای افزایش توانایی یدک کشی و تحمل بارهای سنگین بهره می برند؛ چرا که فضای بار بزرگ این خودروها به ساختاری مستحکم و بادوام نیاز دارد. البته این روش ساخت به وانت ها محدود نمی شود و در برخی شاسی بلندهای بزرگ نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

در حالی که اکثر شاسی بلندها و کراس اوورهای مدرن از شاسی یکپارچه استفاده می کنند برخی مدل های آفرودی مانند فورد برانکو جیپ رانگلر و تویوتا ۴ رانر از شاسی مستقل (بدنه روی فریم) بهره می برند. این طراحی برای رانندگی در مسیرهای ناهموار و آفرود بسیار مناسب تر است. به عنوان مثال در هنگام عبور از موانع دشوار مانند صخره های بزرگ شاسی مستقل به دلیل استحکام بیشتر بهتر می تواند کشش و پایداری خودرو را حفظ کند. همچنین امکان افزایش قابل توجه ارتفاع سیستم تعلیق و استفاده از کمک فنرهای سنگین تر در خودروهای با شاسی مستقل به مراتب بیشتر است.

عملکرد و راندمان بهتر خودروهای دارای شاسی یکپارچه

خودروهای با شاسی یکپارچه (Unibody) به دلیل ساختار یکپارچه بدنه و شاسی معمولاً سبک تر از خودروهای با شاسی مستقل هستند. این سبک تر بودن به طور مستقیم بر روی مصرف سوخت تأثیر مثبت می گذارد و موجب بهبود راندمان و کاهش هزینه های سوخت می شود.

در کنار این مزایا معایبی نیز وجود دارد. ساختار یکپارچه استحکام کمتری نسبت به شاسی مستقل دارد که این امر به طور قابل توجهی بر روی توانایی یدک کشی و حمل بار تأثیر منفی می گذارد. همچنین این خودروها در مسیرهای ناهموار و آفرود عملکرد ضعیف تری نسبت به خودروهای شاسی مستقل از خود نشان می دهند.

وانت های پیکاپ کوچک و میان سایز مانند فورد ماوریک هوندا ریج لاین و هیوندای سانتاکروز که از شاسی یکپارچه بهره می برند نمونه های بارزی از این موضوع هستند. توانایی یدک کشی و حمل بار این خودروها به طور قابل توجهی کمتر از وانت های شاسی مستقل مانند شورولت کلرادو تویوتا تاکوما و نیسان فرانتیر است. این تفاوت به دلیل تفاوت های اساسی در طراحی شاسی و نحوه توزیع وزن و استحکام است.

شاسی مستقل به دلیل داشتن فریم مستقل و قدرتمند می تواند بارهای سنگین تر را تحمل کند و لرزش و ضربه را بهتر جذب نماید. در مقابل خودروهای شاسی یکپارچه به دلیل ساختار سبک تر و یکپارچه سواری نرم تر و راحت تری را ارائه می دهند. کمتر بودن لرزش و ارتعاشات از دیگر مزایای این نوع شاسی بندی است.

کیفیت سواری خودرو شاسی مستقل بهتر است یا شاسی یکپارچه؟

مقایسه ی هیوندای سانتاکروز (با شاسی یکپارچه) و شورولت کلرادو (با شاسی مستقل) به خوبی تفاوت های این دو نوع شاسی را نشان می دهد. سانتاکروز با سواری نرم و راحت خود حس یک شاسی بلند خانوادگی را القا می کند و برای رانندگی شهری بسیار مناسب است. در عین حال فضای بار مناسبی برای حمل وسایل روزمره دارد. اما این راحتی و سواری نرم با محدودیت هایی در توانایی یدک کشی و عملکرد آفرود همراه است.

در مقابل شورولت کلرادو و دیگر خودروهای شاسی مستقل در یدک کشی و آفرود عملکرد به مراتب بهتری دارند. استحکام بالای فریم به آن ها اجازه می دهد تا بارهای سنگین تر را حمل کنند و از مسیرهای ناهموار به راحتی عبور کنند. با این حال سواری آن ها معمولاً خشک تر و کمتر راحت از خودروهای شاسی یکپارچه است و مصرف سوخت آن ها نیز به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود.

نکته ی مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که تبلیغات اغراق آمیز در مورد قابلیت های آفرودی برخی خودروهای شاسی یکپارچه واقعیت ندارد. در حالی که ممکن است این خودروها در مسیرهای خاکی نسبتا هموار عملکرد قابل قبولی داشته باشند در مسیرهای دشوار و گل آلود یا برفی به راحتی گیر خواهند کرد و توانایی عبور از موانع را ندارند.

بنابراین انتخاب بین شاسی یکپارچه و مستقل به سبک زندگی و اولویت های هر فرد بستگی دارد. اگر رانندگی شهری و راحتی در اولویت است و نیازی به یدک کشی سنگین یا آفرود نیست خودروهای شاسی یکپارچه گزینه ی بهتری هستند. اما اگر آفرود و یدک کشی جزو نیازهای اصلی است و مصرف سوخت اولویت چندانی ندارد خودروهای شاسی مستقل انتخاب مناسب تری خواهند بود.

۲۲۷۲۲۷