در دسترس نیست – کندوج
فقط صحبت از ورود VAR به ایران است، اما هیچکس نمی پرسد که آیا ایران زیرساخت های لازم برای داشتن این فناوری را دارد یا خیر؟
به گزارش کندوج، این روزنامه همشهری وی نوشت: چرا VAR به ایران نمی آید؟ این سوال بسیار مهمی است که فدراسیون فوتبال در اسرع وقت به آن پاسخ خواهد داد. اما نه در روزهایی که به نظر می رسید فدراسیون تحت فشار فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا برای ترویج این فناوری است و نه در روزهای اخیر که جای خالی VAR بیش از هر زمان دیگری در بازی های لیگ پیدا شده است، مسئولان فدراسیون به وضوح توضیح نداده اند که چرا. فوتبال ایران نتوانست از تکنولوژی استفاده کند. اخیرا قرار بود فدراسیون از VAR برای تجربه بازی های مقدماتی جام جهانی ایران و کره جنوبی استفاده کند اما نتیجه نداد و باز هم توضیح این ناکامی راضی کننده نبود.
اجباری نیست
به نظر می رسید که VAR قبل از شروع مسابقات مقدماتی جام جهانی یک الزام است. در یکی از مفاد آیین نامه مسابقات، فیفا تاکید کرد که کشورها باید VAR داشته باشند. در این شرایط گفته می شد که میزبانی کشورها در گرو داشتن این فناوری است. مسئولان فدراسیون فوتبال ایران در گفتگوهای متعدد پیش از شروع مسابقات اعلام کردند که نبود VAR میزبانی ایران را تهدید می کند و احتمال از دست دادن جام جهانی وجود دارد. در آن زمان انجمن در تلاش بود تا راهی برای ترویج این فناوری بیابد، اما ناگهان قبل از شروع مسابقات، فدراسیون فوتبال آسیا نامه ای به همه کشورها نوشت و اعلام کرد که مسابقات بدون VAR در تهران برگزار می شود. . این نامه در حالی نوشته شد که ایران هیچ درخواستی از فیفا و AFC نکرده بود. این اطمینان حاصل کرد که ایران برای استفاده از VAR تحت فشار قرار نگرفت. مهمترین بازی ای که ایران الان می تواند برگزار کند همین بازی مقدماتی جام جهانی است. ایران در دو بازی اول مقابل سوریه و کره جنوبی VAR نداشت. برای سه بازی بعدی باید میزبان عراق، امارات و لبنان باشد و موظف به استفاده از این فناوری نیست. البته کره ای ها قبل از آمدن به تهران به تصمیم AFC اعتراض کردند اما این اعتراض ها راه به جایی نبرد. کنفدراسیون فوتبال آسیا توضیح داد که قبل از شروع مسابقات شرایط بازی در تهران را به همه تیم ها اعلام کرده است.
مطالبه عمومی
درست است که مسئولان بزرگ فوتبال دنیا و آسیا موظف به استفاده از VAR نیستند، اما اکنون داشتن این فناوری به الزام افکار عمومی، باشگاه ها، بازیکنان و داوران فوتبال ایران تبدیل شده است. بعد از هر بازی در لیگ، هواداران تیم ها در دنیای آنلاین از اثرات غیبت VAR صحبت می کنند و مربیان و مدیران باشگاه ها حق را از دست می دهند. اما فریاد داوران از همه بلندتر است. آنها همیشه متهم به بی عدالتی بودند و چند روز پیش در نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور، وزیر ورزش و رئیس کمیته المپیک خواستار ورود VAR به ایران شدند. شاید تلاش اتحادیه برای داشتن این فناوری پاسخگوی این خواسته ها باشد، اما سوال مخالفان VAR این است که آیا این فناوری مشکلات فوتبال ایران را حل می کند و عدالت را برای همه تامین می کند؟ نظرات در مورد صحنه های حساس فوتبال همیشه متفاوت است و حتی سه روز پس از یک بازی، هیچ اتفاق نظری در مورد تحلیل از زوایای مختلف وجود ندارد. آنها معتقدند که داشتن VAR هواداران را قانع نمی کند و فوتبال را به عدالت نمی کشاند. مخالفان حتی شایعاتی ایجاد کرده اند که مردم به دنبال سود مالی هستند، بنابراین بحث VAR را پیش می برند. وگرنه فوتبال خیلی به این فناوری نیاز ندارد.
چرا AFC اعتراض کرد؟
در بازی ایران و کره جنوبی تست VAR وارد ایران شد و قرار بود به صورت آفلاین تست شود اما کنفدراسیون فوتبال آسیا اجازه استفاده از آن را به ایران نداد. VAR فناوری است که در آن کشورها باید از پروتکل فیفا پیروی کنند. طبق پروتکل ها، کشورها فقط می توانند VAR را از شرکت هایی خریداری کنند که دارای مجوز فیفا هستند. فیفا به 15 شرکت مجوز داده است، اما کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز قوانین خاص خود را دارد و شرکت هایی که با کشورهای آسیایی کار می کنند باید مورد تایید فدراسیون باشند. قبل از بازی با ایران، ایران با شرکت SimpleClive در هنگ کنگ قرارداد امضا کرد که این فناوری را به ایران آورد، اما چون با AFC مکاتبه نکرده بود، سازمان اجازه استفاده از آن را به عنوان میزبان بازی نداد. اگرچه انتظار می رفت این اختلاف بین فدراسیون ایران و کنفدراسیون فوتبال آسیا حل و فصل شود، اما اختلافات بر سر ماهیت شرکت هنگ کنگی و نحوه اجرای این فناوری و مذاکرات نیمه تمام ماند. مخالفان و منتقدان فدراسیون فوتبال مدعی شدند افراد نزدیک به مدیران ارشد این اتحادیه برای سود مالی VAR را به ایران آورده اند اما مهمتر از آن گفته می شد که مدیریت ارشد Simple Play صهیونیستی بوده است. رسوایی دوم نیز پای نمایندگان مجلس را برای رفتن به VAR باز کرد و آنها از حمید سجادی وزیر ورزش و شهاب الدین عزیزی خادم، رئیس فدراسیون توضیحاتی خواستند.
تولید داخلی ندارید؟
شاید برای برخی این سوال پیش بیاید که امکان تولید فناوری VAR در خود ایران وجود ندارد؟ پاسخ این است که فقط داشتن تکنولوژی کافی نیست. مهم داشتن مجوز فیفا است. گفته می شود برخی شرکت های فناوری داخلی پتانسیل تجهیز ورزشگاه های ایران به VAR را دارند اما این شرکت ها باید از فیفا مجوز بگیرند. اما چرا این شرکت ها مجوز ندارند؟ داشتن گواهینامه فیفا حدود 20000 دلار هزینه دارد و برای شرکت ها مقرون به صرفه نیست. زیرا آنها فقط بازار کوچکی در ایران دارند و تضمینی وجود ندارد که پس از دریافت مجوز با آنها قرارداد امضا شود. هزینه 20000 دلاری برای این شرکت ها هم زیاد و هم پرخطر است. مورد بعدی این است که فیفا به راحتی به همه شرکت ها گواهی نمی دهد.
مشکلات تحریم
ایران مانند سایر کشورها باید با یکی از 15 شرکتی که فیفا تایید کرده است، قرارداد ببندد، اما احتمال به نتیجه رسیدن مذاکرات تقریباً وجود ندارد، زیرا شرکت ها از تحریم می ترسند. اکثر شرکت های فن آوری VAR در بازار ورزش شرکت می کنند، جایی که بیش از نیمی از مشاغل مالی آنها از بازار بزرگ آمریکای شمالی است. هیچ یک از این شرکت ها حاضر به ریسک و از دست دادن بزرگترین بازار ورزش جهان یعنی آمریکا به دلیل کوچک بودن ایران نیستند. آنها به دلیل تحریم ها حاضر به استعفا نیستند. گفته می شود در مسابقات آسیایی در رده پایه، شرکتی که مسابقات VAR را ارائه می کرد، سیستم های بالای سر تیم ایران را خاموش کرد زیرا می ترسید استفاده از VAR در بازی برای او سردرد ایجاد کند. و از آمریکا تحریم شود! آیا شرکتی که چنین ریسکی را نمی پذیرد، آماده معامله با ایران است؟ بعید. با توجه به این اتفاقات بود که مدیریت اتحادیه رضایت مدیریت SimpleLive را یک دستاورد بزرگ دانست.
زیر ساخت
در این مدت فقط صحبت از ورود VAR به ایران است اما هیچکس نمی پرسد که آیا ایران زیرساخت های لازم برای داشتن این فناوری را دارد یا خیر؟ VAR یک اتاق چند صفحهای میخواهد تا مواردی را که داوران به آنها نیاز دارند در کوتاهترین فاصله نشان دهد. نظارت چند دوربینی، فناوری خط هدف و فناوری خط آفساید از دیگر الزامات است. در ظاهر مشکلی برای تامین این زیرساخت به نظر نمی رسد. برخی از شرکت های داخلی درگیر فناوری خط دروازه و آفساید هستند و حتی آنالیز لیگ برتر و دسته 1 را برای شرکت هایی مانند فولاد و ملوان انجام می دهند. اما مشکل قیمت بالای این تجهیزات است. شاید اتصال دوربین به مانیتور هزینه زیادی نداشته باشد، اما وقتی 10 دوربین به 10 مانیتور متصل می شود، هزینه آن 10 برابر نمی شود، اما هزینه این شبکه 20 برابر یا حتی بیشتر است. بزرگترین مشکل ایران دوربین است. در ورزشگاه آزادی بازی ها با بیشترین دوربین ضبط می شود در حالی که در سایر ورزشگاه ها بازی ها با کمترین دوربین ضبط می شود. اکثر بازی ها نیز HD نیستند. کیفیت تصویر بازی هایی که در برخی شهرها انجام می شود و از تلویزیون پخش می شود حتی بدتر از عکس های گرفته شده با دوربین موبایل است. این یک موضوع طنز آنلاین هر هفته است. این وضعیت صدای مخالفان VAR را بلند می کند. می گویند استفاده از تکنولوژی خوب است اما فوتبال ایران در استفاده از تکنولوژی عقب مانده است و تصور درست و تامین زیرساخت های دیگر مهمتر از VAR است. در حالی که ایران در تلاش است تا به همان VAR برسد، فیفا از فناوری جدید VAR در روزهای آینده در لیگ عرب رونمایی خواهد کرد. در این فناوری جدید، VAR اشتباه بدون نیاز به سوت داوران، میزان خطا به صفر می رسد. اگر این فناوری در اتحادیه عرب کار کند، فیفا در جام جهانی 2022 قطر از آن استفاده خواهد کرد.
انتهای پیام/