در سوگ آن استاد جامعه‌شناس
من مطلع شدم که استاد عزیز ، دکتر مهدی طالب ، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران ، این دعوت را پذیرفت و به سرزمین ابدی شتاب زد. او مدرس محترم و مشاور صادقانه ای برای مدت طولانی من بود. من او را دوست داشتم و از ته قلب او را ستایش می کردم.
در طول بهره برداری از صندوق مسکن و به ویژه در توسعه مناطق آسیب دیده از زلزله رودبار – منجیل در سال 1990 ، همکاری های ما به اوج خود رسید. بیش از 200000 خانه در اثر زلزله خسارت دیدند و علاوه بر تجهیزات فنی ، تجهیزات و مصالح ساختمانی ، ما باید چگونگی برخورد با قربانیان ، به ویژه روستاییان و نحوه تقویت آنها را بفهمیم. استاد طالب ، کارشناس همکاری روستایی ، راهنمای منحصر به فردی برای ما بود. او نه تنها در ستاد و در برنامه ریزی سیستم بازسازی منطقه ، به ما كمك كرد ، بلكه وی شخصاً در محل زلزله حضور یافت و به همه همكاران ما آموزش داد ، همچنین در جلساتی با روستاییان كه تحت تأثیر زلزله قرار گرفتند. در عمل پراکنده است. این تجربه بازسازی یکی از موفق ترین تجربیات بازسازی در منطقه بوده و استاد مهدی طالب در آن نقش فعالی داشته است.
مهدی طالب عزیز ، من ضمن کار در وزارت مسکن و شهرسازی به عنوان مددکار اجتماعی کار کردم. ما معتقد بودیم که مسکن فقط یک مسئله فنی یا مالی نیست. بلکه ابعاد مهم اجتماعی دارد. ما به شهر و خانه به عنوان سازمان های مردم نهاد و نهاد نگاه می کنیم و فکر کردیم که باید این بعد را بررسی کرد ، به عنوان مثال وی شورای امور اجتماعی وزارت مسکن و شهرسازی را تأسیس کرد و در تصمیم گیری ما را یاری کرد. سرانجام ، برای توسعه تجربه دوره وزارت مسکن و شهرسازی ، چهار مرحله ، که در واقع گزارشی از اقدامات مهم من در رابطه با وزارت مسکن و شهرسازی است ، به طور جدی به من کمک کردم تا یک جلسه چهار ساله را تشکیل دهم.
همانطور که به آن زمان و زمان آینده نگاه می کنم ، خاطرات خوبی از او دارم. برای او بخشش و آمرزش را از حضرت احادیث آرزو می کنم و برای خانواده محترمش ، همکاران محترمش در دانشگاه تهران و دانشجویانی که از کلاسها و رفتارهای او آگاهی داشته اند آرزو می کنم و برای همه عزیزانش صبر آرزو می کنم. باشد که خداوند در این مهربانی با ما باشد و او را در بهشت خود قرار دهد. روحش شاد است.
* در وب سایت نویسنده منتشر شده است. ۶ مرداد ۱۳۹۹