در قدیم به آرایشگر چه میگفتند

در این مقاله به تاریخچه مو در ایران و جهان می پردازیم:

آرایشگری را می توان مانند هر هنر دیگری هنری دانست که تاریخ خاص خود را دارد. یقیناً خداوند همه ما را انسانهای زیبا آفریده است. اما مردم همیشه در تلاش برای بهبود زیبایی خود هستند. این زیبایی تنها با رنگ آمیزی و رنگ آمیزی پوست و مو امکان پذیر است.

سلمانی یا سلمانی فردی است که شستن و زیبایی مو و صورت افراد را به عهده دارد. سلمانی در ایران قدیم سلمانی نام داشت و از قرن بیستم به تدریج نام آرایشگری به این حرفه تغییر یافت. شاید برایتان جالب باشد که آرایشگری در ایران رتبه دهم هنر محسوب می شود.

با توجه به فرهنگ و شرایط متفاوت هر کشور، روش آرایش با مناطق دیگر متفاوت است. دانستن تاریخچه آرایشگری ملل مختلف به ما کمک زیادی می کند تا تکنیک های مختلف آرایش را بشناسیم.

تاریخچه دکور در مصر

آرایش کردن چیزی نیست که دیروز یا امروز اتفاق افتاده باشد. از آن زمان، انسان ها سعی کرده اند با ابزار و عناصر مختلفی که در اختیار دارند، چهره خود را رنگ آمیزی کنند. گاهی با برگ گل رز، گاهی با گلاب و گاهی به کمک سرم و…

اگر ما به دنبال کشوری هستیم که مخترع آرایش را بنامیم، مصر حرف اول را می زند. مصریان از حمام های مختلف برای خوشبو کردن بدن خود و روغن های مختلف برای نرم کردن بدن استفاده می کردند.

مصریان تمدنی دارند که پاکیزگی و زیبایی را در اولویت قرار می دهد. ملکه مصری به نام کلئوپاترا از لوازم آرایشی بر روی پوست و موهای خود با ذوق و سلیقه بسیار استفاده می کرد. آرایش برای زنان مصری بسیار مهم است، حتی بدون آن، آنها از شرکت در مکان های عمومی خودداری می کنند.

آرایش چشم در مصر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است و بیشتر زنان مصری چشمان خود را با نقره رنگ کرده اند. حتی در میان اشراف مصر، آرایش چشم شامل مردان آنها نیز می شد.

آنها برای مراسم مذهبی خود از عطر و لوازم آرایشی استفاده می کردند و برای خوشبو کردن پوست خود غسل مخصوص می گرفتند و به طور کلی مصریان به نظافت اهمیت زیادی می دادند و پس از استحمام همیشه از عطر و روغن نرم استفاده می کردند که برای بهبود و محافظت از پوست استفاده می شد. پوست. .

تاریخچه طراحی در رم و یونان

بعد از مصریان، یونانی ها و رومی ها لوازم آرایشی و بهداشتی را پیشرفته کردند. به عنوان مثال، زنان روم باستان برای آموزش آرایشگری خود از رنگ طبیعی به نام سرخال که قرمز بود استفاده می کردند. همچنین زنان رومی با ترکیب گچ و گورش پوست سفید و پاک خود را تغییر می دادند و با استفاده از آن در لوازم آرایشی، گونه ها و لب های خود را با رنگ طبیعی گیاهی قرمز روشن می کردند. می توان گفت رومی ها یکی از اولین جوامعی بودند که ریش مردان را به کمک تیغ تراشیدند. زنان یونانی برای تزیین موهای دختران خود از برگ زیتون یا انواع گل استفاده می کردند.

تاریخچه آرایش در غرب آسیا.

چینی ها و ژاپنی ها در تاریخ زندگی خود و در قرون دور سابقه سلامت و زیبایی دارند و زیبایی را یکی از هنرهای خود می دانند. در ژاپن، آرایش از زمان های قدیم به عنوان یکی از ارزشمندترین هنرها در نظر گرفته شده است. ژاپنی ها با کمک آرد برنج توانسته اند پوست صورت و حتی گردن را سفید کنند و از رنگ قرمز دور چشم استفاده کنند. در چین گل ها و سنجاق های رنگارنگ یکی از مهم ترین وسایل تزیین مو بود.

تاریخچه آرایش در ایران

اگر بخواهید تاریخچه دقیقی از آرایشگری در ایران بدهید امکان پذیر نیست. اما به طور تقریبی می توان گفت که از زمان رودکی، پدر شعر فارسی و چهارم. از آنجایی که او شاعر قرن بیستم بود، اشعار زیادی در مورد زیبایی و آرایش وجود داشت، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که گریم از همان سال شروع شد. قدمت آن به قرن چهارم و شاید قبل از آن برمی گردد در ایران قرار دارد.

شعر رودکا را می توان دلیلی بر اهمیت آرایش و زیبایی در آن دوران دانست: من و آن مرد موی بلند تو بودیم! / من و این ماهروی خورنیژاد

غالیه به معنای مشک یا به عبارتی ماده معطری است که در گذشته برای مسح بدن به کار می رفته است.

نمی دانم تا به حال نام هفت ترکیب مداد آرایشی را شنیده اید یا نه! آیا می دانید منشاء دقیق این عبارت چیست؟ آرایش زنان در ایران باستان دارای هفت قسمت است که عبارتند از: حنا، وسمه، بند، سرخاب، سورمه، سفیداب و حل.

حنا: حنا بیشتر برای رنگ کردن مو و ناخن استفاده می شد. زیرا خواص دارویی زیادی داشت. از جمله خواص حنا این است که به پوست و مو درخشندگی و رطوبت می بخشد. 

بانداژ: از بانداژ برای از بین بردن موهای زائد صورت و مرتب کردن ابروها نیز استفاده می شد.

وسمه: وسمه نوعی گیاه با برگ‌های سیاه یا نیلی است که ابروهای زنان را پس از خیس کردن، پر و رنگارنگ می‌کند.

شارما: اعتقاد بر این بود که شارما رنگ سیاهی از دوده دارد که برای سیاه کردن پلک ها و زیر پلک هایش استفاده می کرد. با استفاده از این ماده چشم ها بلندتر و چشم ها روشن تر می شوند.

سرخاب: رز یا رنگ قرمز مشابهی که خانم ها برای سفید کردن لب و صورت از آن استفاده می کنند.

سفیداب: این پودر سفید است و رنگ پوست افراد را می سازد.

نقش: در گذشته خال نقش مهمی در تزیین صورت داشت و زنان یک یا چند روبند به صورت خود می پوشیدند و مجبور بودند آن را بپوشانند.

در ایران باستان از موم زنبور عسل و گل زعفران نیز برای نرم کردن پوست استفاده می کردند.