ملی‌پوش فوتسال زنان: ۹۹ را دوست نداشتم/ خاطرات شیرین کم بودند

نسترن مقیمی در مصاحبه با کندوج ، درباره وضعیت فوتسال زنان در سال 1999 گفت: “من سال گذشته از نامینو اصفهان به سایپا آمدم. خوشبختانه من انتخاب خوبی داشتم و از وضعیت تیم و کادرفنی خوشحالم. از طرف دیگر ، بازی های خوبی داشتیم اما برخی از تیم هایی که به لیگ آمدند دیر بسته شدند و به همین دلیل کیفیت را کاهش داده اند. دوست داشتم این مسابقات در دو گروه با 6 تیم برگزار شود و یک هفته مرخصی نداشته باشم تا لیگ بیشتر طول نکشد ، اما نمی دانم چرا انجمن لیگ اصرار دارد 14 تیم داشته باشد.

وی در مورد غیبت زیاد در لیگ فعلی اظهار داشت: برخی از تیم ها در این مدت مقابل ما بازی نکردند که این برای ما بسیار مضر بود ، بنابراین بعد از 6 هفته فقط سه بازی انجام دادیم. در یکی از این مسابقات ما هزینه زیادی صرف کردیم ، تست دادیم و هتل داوران را رزرو کردیم اما آنها گفتند که حریف نخواهد آمد. در این شرایط وخیم اقتصادی که باشگاه ها مایل به توانمند سازی زنان هستند ، این خسارت مالی آنها را ترک می کند.

این بازیکن که با 12 گل بهترین گلزن سایپا است در این باره گفت: خوشبختانه جایگاه من و تیم خوب است. ما بازیکنان جوان و آینده داری داریم و این باعث می شود شما به بالاترین امتیاز بازیکن برسید. اگر من بهترین گلزن تیمم هستم ، قطعاً 90٪ آن به تلاش هم تیمی هایم برمی گردد. البته با وجود اینکه در جدول رده بندی لیگ در جایگاه دوم قرار دارم ، به دنبال خانم گلی نیستم زیرا در پست آخر بازی می کنم.

مقیمی درباره سال گذشته گفت: “ما فقط زمستان داشتیم و 9 ماه اول یک تقسیم و مسابقه نبود.” به دلیل تاج مشترک ، من نمی توانستم کار خاصی انجام دهم و به صورت انفرادی تمرین کردم. من تمام سال را دوست نداشتم اما خوشبختانه لیگ شروع شد ، ما با هم برگشتیم و از آن روحیه خارج شدیم.

وی در مورد لغو اردوی تیم ملی در سال 1999 گفت: کرونا بهانه خوبی برای تعطیلی اردو یکی پس از دیگری بود. من نمی دانم چرا آنها وقتی تیمی از مردان در ارتش داشتند این کار را کردند. برای خانم ها ، آنها می توانستند هر 2-3 ماه یک بار اردو بزنند اما این کار را نکردند.

تیم ملی زنان در مورد خاطرات شیرین تلخ خود گفت: “بثورات در کرونا تلخ بود و لغو بازی ها من را بسیار ناراحت کرد ، اما فکر نمی کنم خاطره خاصی داشته باشم که بخاطر بسپارم.”

سرانجام مقیمی گفت: اگر من برای سال 1400 دعا یا آرزویی می خواهم ، زودتر تاج است. امیدوارم هر چه زودتر این بیماری از بین برود و ما به زندگی عادی و طبیعی خود برگردیم.

انتهای پیام