نابودی صنعت بازی سازی با فیلترنیگ google play / حاکمیت صدای بخش خصوصی را نمی شنود

به گزارش کندوج در این نشست فرزانه شریفی – عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی سوره و ابوالفضل صادق – دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر و به دبیری محیا برکت دبیر کارگروه مطالعات بازی و سرگرمی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات درباره وضعیت سیاستگذاری و حکمرانی در صنعت بازی گفتگو کردند.

در ابتدای این نشست محیا برکت با مرور مباحث مطرح شده در نشست اول گفت: در نشست قبلی وارد بحث صنعت بازی با تمرکز بر تولید و انتشار آن شدیم. یکی از کلیدی ترین مسائلی که در آن نشست مطرح شد نبودن قانون کپی رایت و سرمایه مناسب در حوزه بازی های PC (رایانه ای) و کنسول بود که این دو مسئله مانع گسترش بازی های کنسولی و رایانه ای شده است. در دهه گذشته نیز به دلیل وجود این دو مانع اکثر بازی سازها به سمت تولید بازی های آنلاین و موبایلی رفته اند. در بازی های موبایلی هم شرایط به گونه ای است که اگرچه در آن حوزه رشدی صورت گرفته و بازی های زیادی در این زمینه ساخته شده ولی بازار داخلی جوابگو و سودآور نیست. پس ناگزیر این شرکت ها به سوی بازارهای بین المللی می روند و در این حوزه نیز با مسئله کلان تحریم مواجه می شوند.

او افزود: در نشست امروز جدا از بحث تحریم می خواهیم به مسائل داخلی و سیاست گذاری های داخلی بپردازیم؛ اینکه چه سیاست گذاری هایی در روند صنعت بازی تاکنون صورت گرفته و چه سیاست هایی را می شود تقویت کرد یا تغییر داد تا بتوان به بهبود صنعت بازی کمک کرد. البته صحبت در حوزه سیاست گذاری و حکمرانی صنعت بازی معطوف و ناظر به بحث حمایت از تولید داخلی است.

صدای بخش خصوصی شنیده نمی شود

در ادامه ابوالفضل صادق – دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر – با اشاره به سابقه فعالیت خود در حوزه بازی سازی گفت: بزرگترین مسئله ای که باید در حاکمیت اتفاق بیفتد شنیدن صدای بخش خصوصی است که در این سال ها کاملاً نادیده گرفته شده است. اگر نگاهی به هفت سال اخیر بیندازیم می بینیم که در این سال ها صدای بخش خصوصی شنیده نشده و تصمیم گیری هایی که صورت گرفته باعث آسیب های بسیار زیادی به استارت آپ ها شده که بخش بازی سازها آسیب های بیشتری دیده اند. به نظر بنده شنیدن صدای بخش خصوصی عاملی بوده که اتفاق نیفتاده و تصمیم های اشتباهی در دوره های مختلف گرفته شده است. صحبت کردن مقوله ای است که ما واقعاً به آن نیاز داریم. بدنه حاکمیت و بخش خصوصی باید بتوانند با یکدیگر صحبت و گفتگو کنند.

نابودی صنعت بازی سازی با فیلترنیگ google play

او افزود: فیلترشدن google play که از سال ۱۴۰۱ شروع شد عملاً صنعت بازی را نابود کرد و بسیاری از شرکت های بازی ساز تعطیل شدند. برخی از تیم ها و شرکت ها نیز از ایران مهاجرت کردند و گروهی هم که الان در ایران هستند مانده‎ اند که کار کنند.

بیشتر بخوانید:

فیلترینگ Google Play به نفع چه کسانی شد؟

اهمیت آموزش و چالش مهاجرت نیروی انسانی

این بازی ساز همچنین ضمن مهم دانستن موضوع آموزش در حوزه صنعت بازی اظهار کرد: یکی از مسائلی که بازی سازها با آن مواجه هستند بحث تربیت نیروی انسانی است. خروجی نیروی انسانی ما بسیار بیشتر از ورودی افرادی است که وارد این کار می شوند. ما نیروهای خود را به صورت کارآموز استخدام می کنیم و به آنها آموزش می دهیم تا به ما در پروژه های بازی سازی کمک کنند ولی در نهایت آن افراد یا مهاجرت می کنند و یا به شرکت های دیگر می روند.

او راهکارهای کمک به شرکت های بازی ساز را این چنین برشمرد و گفت: یکی از این راهکارها تشکیل صندوق سرمایه گذاری است که دولت از آن حمایت و هزینه ها را تقبل کند تا هزینه ها بر روی دوش بازی سازها نباشد. حال کار این صندوق چیست؟ کار آن حمایت از تیم های کوچک است که در اصل سهام دارهای آن بازی سازها هستند؛ چون بازی سازها دانش خوبی دارند و تشخیص می دهند که چه بازی ای می تواند موفق باشد و چه بازی ای خیر. آنها بازی های تیم های کوچک را حمایت و روی این بازی ها سرمایه گذاری می کنند و در نهایت بازی را به مرحله ای می رسانند که بتواند مخاطب داخل ایران را جذب کند و اگر محصول خوبی باشد به مخاطبان جهانی نیز ارائه می شود. در حال حاضر شرکت های بازی سازی که بتوانند دوام اقتصادی داشته باشند و نیروهای خود را حفظ کنند به موفقیت رسیده اند.

صادق ادامه داد: ضمن اینکه دانشگاه ها هم می توانند خیلی مؤثر باشند. فکر می کنم اخیراً یکی دو رشته در دانشگاه ها در حوزه بازی سازی تدریس می شود. دولت می تواند کمک کند تا در مراکز فنی و حرفه ای نیز سرفصل های دروسی که قرار است آموزش داده شود در اختیار دانش آموزان قرار گیرد تا بچه ها از پایه آموزش را شروع کنند و در نهایت محصول خود را ارائه دهند.

بدون سرمایه گذاری خبری از رشد نیست

او درباره بحث های حمایتی و مالیاتی از طرف دولت نیز بیان کرد: به دلیل پرریسک بودن صنعت بازی نرخ موفقیت بازی ها خیلی پایین است. دولت می تواند در این زمینه سرمایه گذاری کند. البته این سرمایه گذاری از جنس پول نیست و حمایت هایی از قبیل معافیت مالیاتی معافیت ارزش افزوده و معافیت بیمه ای را شامل شود. اگر سرمایه گذاری در صنعت بازی سازی نباشد صنعت ما رشد پیدا نمی کند و اینها کارهایی است که دولت می تواند انجام دهد.

بنیاد ملی بازی های رایانه ای هویت خود را بازسازی کند

صادق همچنین در خصوص نقش بنیاد ملی بازی های رایانه ای در کمک به صنعت بازی گفت: بنیاد می تواند نقش واسط داشته باشد. بنیاد نباید کار اجرایی انجام دهد بلکه باید نقش تسهیل گری داشته باشد. ظرفیت ها را شناسایی و ارتباط بین سرمایه گذار و بازی ساز را تسهیل کند. همچنین باید هویت از دست رفته خود را بازسازی کند. فاصله ای بین بازی سازها و بنیاد بوجود آمده که باید سعی کند این فاصله را از بین ببرد و در مرحله اول با بازی سازها ارتباط برقرار کند. در کمیسیون بازی سازی سازمان نصر یا سازمان نظام صنفی رایانه ای تقریباً تمام بازی سازها عضو هستند و اتفاقا بالای ۸۰ درصد کاربران کشور را این افراد دارند. از نظر درآمدی نیز بالای ۸۰ درصد درآمد برای شرکت هایی است که زیر نظر سازمان نصر هستند و تقریباً جامعه خوبی در آنجا شکل گرفته است.

بیشتر بخوانید:

تغییر اساسنامه «بنیاد ملی بازی های رایانه ای» معجزه می کند؟

چرا بازی سازان از مالیات معاف نیستند؟

او در ادامه با اشاره به قانون مالیات های مستقیم گفت: بر اساس این قانون رشته هایی مانند بازیگری داستان نویسی انیمیشن و تألیف کتاب شامل معافیت مالیاتی است ولی بازی سازی شامل این معافیت نیست. مگر بازی سازی جزء حوزه فرهنگ نیست؟ آیا بازی ابزار فرهنگی نمی سازد؟ در دنیای امروز بزرگترین ابزاری که کودکان ما با آن در ارتباط اند همین بازی ها هستند. پس چرا مثلاً سینما و بقیه بخش ها شامل معافیت های مالیاتی مستقیم می شوند ولی بازی سازی خیر؟ این موضوع یکی از مواردی است که بنیاد می تواند به آن ورود کند و پیگیری حقوقی داشته باشد.

دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر گفت: مسئله بعدی این است که کشور ما تحریم است و این تحریم باعث شده تا ما نتوانیم محصولات خود را به طور مستقیم به کشورهای خارجی صادر کنیم. شرکت در جشنواره ها و رویدادهای بزرگ بین المللی می تواند گام مفیدی در این زمینه باشد. بنیاد در این حوزه هم می تواند به ما کمک کند. ما می توانیم با شرکت در نمایشگاه های بین المللی با کشورهای دیگر ارتباط برقرار کنیم و محصولات خود را به آنها عرضه کنیم.

او با بیان اینکه تبلیغات سطح شهر نیز از جمله اقداماتی است که می تواند به صنعت بازی کمک کند اظهار کرد: از جمله مذاکره با شهرداری و درخواست از آنها برای اینکه بخشی از بودجه فرهنگی خود را صرف بازی سازها کنند تا آنها بتوانند بازی های خود را بر روی بیلبوردهای سطح شهر تبلیغ کنند تا کودکان ایرانی با بازی های ایرانی آشنا شوند. اینها کارهایی است

که بنیاد ملی بازی های رایانه ای می تواند انجام دهد و بودجه زیادی هم نمی خواهد. ولی انجام این نوع اقدامات می تواند اتفاقات بزرگی را برای شرکت های بازی ساز رقم بزند.

ضرورت شناخت صنعت بازی و تغییر نگاه به آن

صادق درخصوص شناخت مردم از صنعت بازی سازی گفت: در حال حاضر شناخت مردم درخصوص صنعت بازی خیلی کم است. دانش عمومی در خصوص اینکه صنعت بازی چطور می تواند درآمدزاد باشد و به اقتصاد کمک کند و چه پتانسیل هایی دارد خیلی پایین است و  هم در این زمینه فرهنگ سازی نشده است. بنده بازی را به صورت زیست بوم می بینم یعنی شامل تمام بازی های آنلاین PC و کنسول می شود. همه بازی ها حتی تولیدکنندگان محتوای بازی ها هم نیاز به حمایت دارند.

او تاکید کرد: بازی سازی هنری تأثیرگذار و صنعتی درآمدزا است؛ زبان مشترکی است که تمام مردم دنیا را به هم پیوند می زند. اگر بخواهیم چشم انداز خوبی برای بازی متصور باشیم حاکمیت باید نگاه خود از بازی سازی را که صرفاً سرگرمی است به نگاه استراتژیک تبدیل کند. اگر نگاه استراتژیک نباشد و فقط از جنبه سرگرمی به بازی دیده شود نباید انتظار پیشرفت آنچنانی از صنعت بازی سازی داشته باشیم.

آسیب های تغییرات مدیریتی بر صنعت بازی سازی

در ادامه این نشست همچنین فرزانه شریفی – عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی سوره حوزه سیاست گذاری و حکمرانی را در صنعت بازی پرچالش خواند و گفت: فرهنگ موضوعی نیست که بخواهیم با تغییرات مدیریتی دو یا سه ساله انتظار نتایج آنی داشته باشیم. فرهنگ حوزه ای است که اثرات و نتایج آن در بلندمدت نمایان می شود و تغییرات مدیریتی آسیب هایی را به همراه دارد و صنعت بازی هم از این قضیه مستثنی نیست.

او افزود: در سال های اخیر سیاست گذاری های دولت در حوزه آموزش و پژوهش روند تقریباً یکسانی را داشته است. تأمین نیروی انسانی مورد نیاز و تربیت نیروهای آماده استخدام برای صنعت بازی بسیار سخت است و بنیاد ملی بازی های رایانه ای که در اساسنامه آن چندین بار موضوع آموزش و تربیت نیروی انسانی تأکید شده در تلاش است تا برای آموزش و تربیت نیروی انسانی به بخش خصوصی و مؤسسات آموزشی دیگر کمک کند و این تعامل را با بازی سازها داشته باشد که آنها بتوانند نیروی انسانی مورد نیازشان را تا حدی تأمین کنند.

شریفی با اشاره به اینکه این سیاست گذاری ها حتی در حوزه صنعت و تربیت نیروی انسانی نیز سیاست ثابت و یکسانی بوده است ادامه داد: این آموزش ها را همچنان بنیاد ملی بازی های رایانه ای به عنوان نهاد متولی این امر بر عهده داشته است؛ ولی همین تغییرات مدیریتی نیز به این حوزه مهم و حتی خود بنیاد آسیب زده و ما در این دو – سه سال اخیر با چالش تربیت نیروی انسانی مواجه هستیم. خود موضوع آموزش درست در صنعت بازی مغفول مانده و ما نتوانسته ایم آموزش درستی را به علاقه مندان بدهیم و نیازهای صنعت بازی را در حوزه تربیت نیروی انسانی تأمین کنیم.

بنابر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات او سیاست گذاری ها در حوزه رسانه و تبلیغات را این چنین عنوان کرد و گفت: یکی از مسیرهایی که بنیاد می تواند کمک کند تعامل با رسانه هاست؛ حالا چه رسانه های تخصصی و چه فضاهای شهری که ما بتوانیم از آنها برای دیده شدن بازی و محصولات بازی سازها کمک بگیریم. اگر بخواهیم مثلثی را در نظر بگیریم بین بازی ساز رسانه تخصصی و بنیاد ملی بازی ها فاصله ایجاد شده است. در سال های اخیر سیاست بنیاد بازی ها این بوده که به سمت رسانه های عمومی حرکت کند و رسانه های عمومی قاعدتاً نمی توانند مخاطب اصلی بازیکنان و بازی سازها باشند. متأسفانه فاصله قابل توجهی در ارتباط بین بنیاد با رسانه های تخصصی ایجاد شده که ما امیدواریم در دوره جدید مدیریت بنیاد این مسئله برطرف شود.

انتهای پیام