همایش “سالک الی‌الله” برگزار شد
کندوج/اصفهان عالِم اگر نتواند دلالت به امام کند، عالم نیست. عالِم آن‌کسی است که به امام رسیده و بوی امام می‌دهد.
این بخشی از جملاتی است که امروز پنجشنبه (۶ مهرماه) در همایش ملی سالک الی‌الله؛ تبیین سیره و اندیشۀ اخلاقی، تربیتی و مهدوی حضرت آیت‌الله ناصری و در سالن بزرگ پیامبر اعظم (ص) واقع در دانشگاه اصفهان بیان شد.
آیت‌الله حسن رمضانی، استاد حکمت،عرفان نظری و عملی حوزه علمیه قم در این نشست اظهار کرد: این محافل روزنه‌ای به ملکوت بوده و انسان از همین‌گونه محافل درس عروج گرفته و به معراج می‌رسد. یادآوری انسان‌های خودساخته، فرهیخته و نورانی، انسان را به اوج ملکوت می‌رساند. این‌ها آیات و ایام الهی هستند که شبِ تاریک دنیای ظلمت‌کده و خراب‌آباد دنیا را نورانی می‌کنند. همچنین افرادی که در پیرامون و به یاد آن‌ها هستند نیز قطعاً به‌سوی خدا هدایت و به لقاالله می‌رسند.
او ادامه داد:بر همین اساس است که پیامبر (ص) فرمود «دخول به جنت رضوان و جنت لقای الهی، تکریم خدا را می‌طلبد، تکریم خدا تکریم رسول خدا را می‌طلبد و تکریم رسول خدا تکریم عالم را می‌طلبد.» عالم راهی به رسول‌الله و رسول‌الله راهی است به خدا و رسیدن به خدا هم یعنی جنت. انسان در سجده باید خدا را یافته و به لقاءالله برسد و برای رسیدن به این بهشت در مسیر رسول‌الله (ص) قرار بگیرد و قرار گرفتن در مسیر رسول‌الله (ص) راهی جز قرار گرفتن در مسیر علما ندارد و افرادی که رابطه خود با علم، عالم، انسان‌های خودساخته و فرهیخته قطع می‌کنند در حقیقت رابطه خود باخدا و رسول‌الله (ص) را قطع کرده‌اند.
رمضانی با اشاره به اینکه حقیقت، واقعیت، مغز و معضل مرحوم آیت‌الله ناصری، چیزی جز ولایت و محبت نسبت به اهل‌بیت (ع) نبود، یادآور شد: هرکس که به دل می‌نشیند و انسان با دیدنش متأثر و با سخنش منفعل می‌شود، بی‌شک از این اکسیر ولایت، محبت و عشق به انسان کامل و ولی خدا برخوردار است. آیه «الله ولی‌الذین آمنو یخرجهم من الظلمات الی نور» بیانگر این است که ولایت راه خروج از کثرات خلقی و وصول به وحدت نور است.
او خاطرنشان کرد: در رأس ولایت، ولایت الهی است و اگر این ولایت در اختیار بشر قرار بگیرد چیزی جز ولایت علی (ع) و اولاد علی نیست؛ لازم به ذکر است که در این آیه صحبت از ولایت اولیا نیست. اگر ولایت خداوند پایین بیاید به ولایت علی، اولاد علی و انسان‌های کامل تبدیل‌شده و اگر ولایت انسان‌های کامل بالا رود به ولایت الله تبدیل می‌شود. بدون تمسک به ولایت و اولیای الهی، انسان سامان پیدا نمی‌کند. ولی مفرد است و اولیا در مقابل آن قرار دارد. علی‌رغم اینکه انسان‌های کامل برحسب ظاهر متعدد و متکثرند ولی حقیقت آن‌ها یک ریشه نیست. آن‌ها برحسب ظاهر کثیر و برحسب واقع واحد هستند.
حجت‌الاسلام رمضانی یادآور شد: این انسان‌های دنیازده و دنیاطلب ممکن است ظاهراً اتحاد داشته باشند اما هرکدام راه خود را می‌روند. ظاهراً دست وحدت به هم می‌دهند ولی ازهم‌گسیخته‌اند و برای از بین بردن یکدیگر نقشه می‌کشند. مبرا شدن انسان از ولایت اولیای الهی به بهانه راحتی و آزادی ممکن نیست و کنار کشیدن از ولایت اولیای الهی همانا و به دام افتادن همانا. باید در مسیر ولایت بود تا به مقصد رسید. اولیای الهی با یکدیگر وحدت دارند، علمای ربانی نیز این‌گونه هستند و هیچ‌گاه باهم نزاع و اختلاف ندارند.
او در خصوص ویژگی‌های اخلاقی مرحوم آیت‌الله ناصری بیان کرد: او یک موجود دوست‌داشتنی و محبوب بود و خود را نمی‌دید و برای او منی در کار نبود. او همواره خود را مخاطب قرار داده و واعظ بالنفسه بود. هرکس اگر از این اکسیر برخوردار بوده و در برابر اولیا هیچ باشد نیز این‌گونه است و هرکس که بوی منیت از او استشمام شود، به دل نمی‌نشیند و انسان‌ها نیز از هم‌نشینی با او متأثر نخواهند شد و در قلم و سخن او نور وحدت، خدا و ولایت نیست. انسان پاک می‌تواند پاکی را در جامعه توسعه داده و نهادینه کند.
عالِم آن‌کسی است که به امام رسیده و بوی امام می‌دهد
در ادامه این همایش، آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری، رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم گفت: خداوند در قران بشارت بزرگی به ما داده که نشان می‌دهد در ما ظرفیتی است که می‌شود از غیر رهاشده و با خدا زندگی کنیم، به او دل ببندیم و از او بخواهیم؛ مانند اوصافی که اولیای خداوند از آن‌ها برخوردار هستند. منظور از این عبودیت صرفاً مناسک نیست بلکه معرفت است. طبق حدیثی که از پیامبر (ص) ذکرشده انسان می‌تواند به مقام معرفت‌الله برسد که بشارت بزرگی است. نمی‌شود مقام معرفت حاصل شود و عبودیت حاصل نشود. رسیدن به مقام معرفت مقدماتی دارد و معرفت صرفاً کسب امور ظاهری نیست.
او در خصوص چگونگی کسب این معرفت اظهار کرد: معرفت امام طریق معرفت‌الله است و امام (ع) سرچشمه حیات است. همچنین در قران یکی از عناوین امام کلمه ما است و مقصود از ما درهایی است که به روی شما گشوده شده و اگر کسی به امام برسد به حیات طریقه، سرچشمه حیات ازلی و ابدی می‌رسد و با امام باب وادی توحید گشوده می‌شود. امام کلمه نوری است که از عالم والا نازل‌شده و اگر انسان به امام رسید، به حقیقت ولایت نیز راه پیدا می‌کند.
آیت‌الله میرباقری در باب چگونگی رسیدن به امام خاطرنشان کرد: قران طریق رسیدن به این باب را بیان می‌کند. همچنین امام باقر (ع) می‌فرمایند: «وجود مقدس نبی اکرم (ص) و تمام علوم و معارفی که نزد او بود به امیرالمؤمنین عنایت کرده و وقتی استیفاء شد و چیزی نماند، گفت تمام حقایق توحید در محضر نبی‌اکرم (ص)، در امیرالمؤمنین باقی‌مانده است.» باب توحید باب همه حقایقی است که در همه انبیا وجود دارد. ورود به باب معارف اهل‌بیت (ع) نیازمند این جنس خصوصیات و ریاضت‌ها است.
او با بیان اینکه انبیا دوچهره دارند، افزود: این چهره‌ها یکی شامل چهره‌ای است که نازل‌شده و ما می‌بینیم و چهره دیگر نیز طریقه اتصال به حضرت حق است. عالمانی که می‌خواهند حلقه اتصال جامعه و وجود امام زمان شوند باید از ویژگی‌هایی همچون تحصیل در معارف صوفی، مطالعه مکرر معارف اهل‌بیت، دانستن علوم فنی، اعتبارسنجی و فقه الحدیث برخوردار باشند. تنها راه اتصال به حضرت حق پیوستن به امام و حجتی است که خدای متعال به روی ما گشوده که رسیدن به آن کار آسانی نیست.
رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم ادامه داد: افرادی که زحمت کشیدند و با ریاضت و کسب معارف اهل‌بیت (ع) راهی به امام باز کردند، همان کسانی هستند که به ما گفتند اگر عالم این‌گونه یافتید، رهایش نکنید؛ آن‌ها ابواب سوی حجت‌الله هستند. همچنین آن‌ها باید فداکاری برای گرفتن دست دیگران را نیز داشته و اهل شفاعت و محبت باشند. کسی که می‌خواهد دست مردم را گرفته و به امام رحمت برساند باید سرشار از رحمت و محبت امام بوده و با مردم با محبت و مدارا برخورد کند.
او افزود: لازم به ذکر است که آیت‌الله ناصری (ره) مصداق این خصوصیات و باب قلب او گشوده شده بود. علاوه بر آن عمری را وقف مردم کردن، صبح و شب بار مردم را به دوش کشیدن، نیازمند محبت و عهد است. دلی که با یاد، انس و ارتباط با حضرت نورانی شده می‌تواند مرکزی برای هدایت مردم به‌سوی قطب عالم باشد. عالِم اگر نتواند دلالت به امام کند، عالم نیست. عالِم آن‌کسی است که به امام رسیده و بوی امام می‌دهد. این مهم است که یک انسان ۶۰ تا ۷۰ سال جز دعوت به امام زمان (عج) کاری نکرده باشد و این یعنی کرامت و راه رفتن، حرف زدن، خاطرات، حسن خلق و مدارای ایشان همگی از کرامات است.
انتهای پیام