وقتی معیار انتخاب افراد در حوزه سایبری، سواد و دانش نیست،حمله سایبری به راحتی شکل می‌گیرد
قسمت اولدر این زمینه سکوت ها و منکرات مختلفی وجود دارد، ما با سکوت و گسترش منکرات کاری نداریم. دقیقاً با تحلیل جنبه‌هاست که در چنین تجربه‌ای می‌توان دانش را به بخش‌های دیگر منتقل کرد و از تکرار وقایع جلوگیری کرد، اما متأسفانه نهادها و مؤسسات یاد گرفته‌اند در هنگام وقوع این رویدادها انکار کنند و سکوت کنند.
دانش با چنین رفتاری منتشر نمی شود. به عبارت دیگر اگر این روش ادامه پیدا کند، نه تنها مکان A بلکه محل B نیز آسیب می بیند و مورد حمله قرار می گیرد، زیرا همه امتناع می کنند و سکوت می کنند.
مورد دوم یعنی ما توسعه رایگان را به جای توسعه هزینه محور یاد گرفته ایم. به عنوان مثال، ما ویندوز رایگان، آنتی ویروس، ابزارها و ابزارهای ITSM و غیره را معرفی کرده ایم. اگرچه سخت افزار هزینه بالایی دارد، اما ابزارهای منبع باز معمولاً برای نرم افزار یا ابزارهای مدیریت داده ها و دارایی های نامشهود استفاده می شوند که هک آنها نیز آسان است. لازم به ذکر است که همیشه اینطور نیست که متوجه شویم چیزی نفوذ کرده است مگر اینکه هدف هکر نشان دادن قدرت باشد.
سال‌هاست که ما توسط همان نرم‌افزاری که رایگان دریافت کرده‌ایم در معرض خطر و آسیب بوده‌ایم، اما متأسفانه نمی‌دانیم، زیرا شخصی که از اطلاعات ما استفاده می‌کند همیشه مجبور نیست در مورد استفاده از آن به ما هشدار دهد، مگر اینکه بخواهد اظهار نظر کند. قدرت.
قسمت سوم عدم توجه نهادهایی که برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی راه اندازی شده اند، دانش روزآمد است. دانش فعلی لزوماً به تحریم مربوط نمی شود. متأسفانه مشاهده می شود که برخی از سازمان ها مهم ترین نکته در مورد امنیت را جداسازی اینترنت و اینترانت می دانند. امروزه این گفته به دلیل ناآگاهی از گستره امکاناتی که شبکه های کامپیوتری دارند در عمیق ترین شکل خود قرار گرفته است. البته بستگی به این ندارد که اینترنت داخل کشور به اینترانت متصل باشد یا خیر. به عبارت دیگر، ایستگاه هایی که از وقوع چنین حوادثی جلوگیری می کنند، وظایف خود را به کمترین میزان ممکن انجام می دهند. بیشتر در قالب شعار و شعار.
قسمت چهارمعدم توجه واقعی به دانش امنیتی و انتشار پیشرفت های امنیتی نرم افزار وجود دارد. نرم افزارهای کشور از فناوری امنیتی آگاهی ندارند. این به این دلیل است که متاسفانه مراکزی مانند ماهر و سایر مراکز دانشی مشابه، کمتر از امکانات و امکاناتی که می‌توان آنها را بررسی کرد، به اشتراک گذاشت و به صدور هشدار بسنده کرد.
این نکته را نیز باید در نظر داشت که در امور فناوری اطلاعات، پیمانکاران نه بر اساس تخصص، نقاط قوت و توانمندی، بلکه بر اساس تایید و ارتباط آنها انتخاب می شوند.
وقتی صحبت از فناوری و حفاظت از فناوری به میان می‌آید، نباید تنها به موضوعات فرعی توجه کنیم، بلکه باید به افرادی که به فناوری مسلط هستند، از جمله شعار جداسازی اینترنت و اینترانت در کشور 20 سال پیش منجمد شد لازم است نهادهای نظارتی در این زمینه بیشتر آشنا و مطلع شوند.
23302