کرونا؛ داغ ترین سوژه عکاسی در قرن اخیر
یک عکاس می گوید: ”کرونا موضوعی بود که به جرات می توان گفت هر عکاس حتی روی چند نمونه تصویر کار کرده است. در حقیقت ، تاج موضوعی بود که بیش از هر موضوع دیگری در قرن گذشته مورد بحث قرار گرفت.
حسن غفاری در گفت وگو با کندوج ، درباره اتفاقات حوزه عکاسی در سال 1999 اظهار داشت: “با نزدیک شدن به پایان سال انتظار پایان خوبی داریم اما اتفاقاتی که در اواخر سال 1998 و همچنین در سال 1999 رخ داد باعث شد دهانمان تلخ است “در سال 1999 ، ما بسیاری از دوستان و عزیزان عکاسی خود را از دست دادیم. مخصوصاً استادان بزرگ عکاسی در کشور که جایگزینی آنها آسان نیست. استادی مثل اکبر عالمی که الگوی اخلاقی ، فنی و حرفه ای ما بود.
وی ادامه داد: در این مدت از بیکاری و بیکاری عمومی رنج می بردیم و دیدیم که بسیاری از قراردادها و نمایش های عکس سالانه و از پیش تعیین شده لغو شد و ما مجبور شدیم در خانه بمانیم. “به خصوص عکاسانی که در زمینه ایران ، جهانگردی کار می کنند یا مردم نگاری ؛ البته قبلاً به این افراد توجه زیادی نشده است ، غالباً آماتورهایی هستند که داوطلبانه رفتار می کنند. آنها نتوانستند برای مطابقت با پروتکل های بهداشتی و قطع زنجیره تاج سفر کنند ، آنها خود را مهار کردند. حتی بسیاری از آنها برای گذران زندگی مجبور به فروش ابزار عکاسی خود بودند.
نمونه هایی از کارهای حسن غفاری در زمینه رعایت قوانین بهداشتی و کارگران معدن
این عکاس افزود: من خودم مجبور شدم سه بار دوربین و لنزهایم را بفروشم. دردی که کرونا ، تورم اقتصادی و تحریم ها برای ما ایجاد کرده است به راحتی حل نخواهد شد.
غفاری ادعا کرد بسیاری از سازمان های عکاسی فعالیت سالانه خود را در سال 1999 لغو کرده اند ، افزود: انجمن عکاسان ایران سالانه برنامه “10 روز با عکاسان” را در خانه هنرمندان ایران برگزار می کند اما برای رعایت مقررات بهداشتی و صنعت چاپ گران قیمت . این رویداد لغو شد
وی در ادامه درباره تأثیر مثبتی که 99 بر عکاسی گذاشت ، گفت: 99 نیز شرایط خاصی داشت. او پاک را از نجاست و قدرتمند را از ناتوان تشخیص داد. در جامعه ما تعداد افرادی که دوربین دارند بسیار زیاد شده به طوری که تشخیص عکاس از شخص دیگری غیر از عکاس مشکل است. در اینجا بود که بسیاری از کارشناسان ، رسانه ها ، مردم و مقامات مربوطه از اینکه این متخصصان و کارشناسان هستند که کار را به صورت هدفمند ، هدفمند و م effectiveثر انجام می دهند ، شوکه شدند.
غفاری ادامه داد: عکاسان در سال 1999 به دلیل محدودیت های اجباری ایجاد شده در بیماری کرونا ، موضوعات متنوعی برای عکاسی نداشتند. اما ما شاهد تولید مجموعه های بسیار تکان دهنده بسیاری از عکاسان کشور هستیم که از ابتدا با موضوع تاج کار کرده اند و به طور مداوم از بیمارستان ، قبرستان و شهر فیلم تهیه می کنند. اگر ما قصد داریم برای سال داستانی درباره سال کرونا و آنچه برای انسان ها اتفاق افتاده است تعریف کنیم ، این از طریق این تصاویر است. به عنوان مثال در تبریز می توان از آقای کریم متقی نام برد یا در تهران می توان از تصاویر مرتضی نیکوبازل نام برد.
نمونه هایی از کارهای حسن غفاری در زمینه رعایت قوانین بهداشتی و کارگران معدن
این عکاس افزود: مهمترین جنبه سال 99 دستیابی به تعریفی از عکاسی حرفه ای و فراهم آوردن زمینه ای برای عکاسان حرفه ای بود.
ما همچنین از این هنرمند پرسیدیم که عکاسی در سال 1999 تا چه اندازه می تواند آینه ای برای بازتاب حوادث و مشکلات اجتماعی باشد؟ وی پاسخ داد: در سال 1999 ، روابط دولت نسبت به سالهای گذشته بسیار ضعیف بود و تنها مناسبت 22 بهمن و ایام محرم با برخی فعالیت ها دنبال شد. در واقع ، این مناسبت ها گاهی توسط دولت و گاهی توسط مردم لغو می شد. در دانشگاه هایی که تقریباً به طور اختصاصی کلاس ها برگزار می شد ، اساتید سعی کردند مطالبی در مورد خانه و خانواده برای دانشجویان عکاسی تهیه کنند که مجبور به مسافرت نباشند تا به کسی آسیب برسد. در حقیقت ، ما کمتر از سالهای اخیر درگیر جنبشهای اجتماعی بودیم و همه چیز در پشت تاج پنهان بود.
وی ادامه داد: در سال 1999 شعار ایمنی قبل از کار و نظارت بر فاصله اجتماعی منجر به محدودیت در عکاسی شد. شخصاً در سال 1999 به سختی می توانستم دو سفر انجام دهم و بیماری عروق کرونا قلب و شرایط مانع از شکل گیری آزاد من شود. می توان گفت که در این سال ، در مقایسه با سالهای گذشته ، کمترین انتخاب سوژه و بیشترین تمرکز عکاسی روی مواد تاج بود. سال 99 با بخش بزرگی از رویدادها ، جشنواره ها و مسابقه عکاسی کرونا همراه بود و احتمالاً در سال 1400 ادامه خواهد یافت.
انتهای پیام