کرونا با مجسمه‌ ها چه کرد؟

ما از مجیدی پرسیدیم تأثیر فضای سال 1999 در حوزه مجسمه سازی چیست؟ وی پاسخ داد: رواج تاج در تمام جنبه های زندگی تأثیرگذار بود ، اما این راهی برای خلق آثار توسط هنرمندان بود. ما کارهای زیادی داشتیم که نتیجه این فضا در نمایشگاه ها بود و هنرمندان به طور مستقل بازی می کردند. اما جریاناتی که منجر به جنبش های جدی تر و توده ای شد ، به دلیل محدودیت ها کمتر بود. اما آنچه ناراحت کننده است جریان هنر در کشور ما است که باید با جدیت بیشتری تمرکز کند. تا زمانی که نیاز به حضور هنر درک شود ، ما در این شرایط به زندگی خود ادامه خواهیم داد و وقتی این نیاز پیدا شد ، روی آن سرمایه گذاری می شود و به دلیل همکاری مشترک ، می توانند خلاقیت بیشتری برای هنرمندان داشته باشند.

وی همچنین در مورد بسیاری از حاشیه های مجسمه سازی شهری در سال 1999 اظهار داشت: “واکنشهایی که در حال انجام است طبیعی است و شاید باید خیلی زودتر اتفاق می افتاد.” البته برخی از واکنشها غیرحرفه ای و اغراق آمیز بوده و صدمات جبران ناپذیری به هنر شهری به آنها از نظر درست آنها مورد بررسی و انتقاد قرار می گیرند. مدت هاست که شاهد کارهای نامناسب در شهرهای مختلف از جمله تهران هستیم که به دلایل مختلف از جمله ابهام در روند تأیید سفارش ، مکان نامناسب ، نامناسب و … منجر به بسیاری از اختلالات بینایی می شود. نباید فراموش کنیم که مجسمه سازی دنیای گسترده ای دارد و در دنیای امروز تعریف مجسمه سازی به ویژه در شهر با تعریف قدیمی بسیار متفاوت است و تنها بخشی از مجسمه سازی در شهر به تصاویر و پرتره ها اختصاص دارد. متأسفانه تاکنون این موضوعات به طور جدی مورد بحث قرار نگرفته و هیچ اصل و انتقاد درستی نسبت به این موضوعات نداشته ایم. همچنین از آنجا که انجام کارهای ناخوشایند در دنیای آنلاین خبرهایی را به همراه داشت و مقابله حرفه ای با این وقایع امکان پذیر نبود ، باعث ایجاد سوerstand تفاهم و ذهنیت شد ، برخی اشتباه کردند و برخی دیگر درست.

وی توضیح داد: “اشتباه است زیرا وقتی از دیدگاه خودمان به رویکردی حرفه ای نگاه نکنیم ، می تواند هزاران ذهن مخاطب ایجاد کند.” بینندگان نیز به دلیل ناآگاهی از بسیاری از فرایندهای مدرن مجسمه سازی ، حق قضاوت زودرس را دارند . وقتی می توانیم در مورد یک موضوع علمی مورد حمایت تحقیق صحبت کنیم ، اگر روند مجسمه سازی در مناطق شهری توسط متخصصان مطالعه نشود ، نتیجه مطلوب نخواهد بود.

مجیدی می افزاید: “چه خوب است اگر چنین رویدادهایی رخ دهد ، زمینه ای برای بحث و گفتگو برای باز کردن موضوع و معنای مجسمه سازی در جهان امروز فراهم شود و جنبه های مختلف آن به طور جدی مورد بحث قرار گیرد تا بتواند راهی برای رویدادهای آینده و تماشاگران. “همچنین آگاه باشید.

وی گفت که یکی از مشکلات جدی ما پیوند دادن موضوعات مجسمه سازی شهری به سمینارها بود. “اگر یک تحقیق دقیق انجام دهیم ، متوجه خواهیم شد که سمینار یک رویکرد متفاوت و جدی است ، این ارتباطات خود را انجام می دهد. “اول از همه ، این روندی است که نشان می دهد ارتباط هنرمند با مخاطب و روند شکل گیری کار را نشان می دهد. و البته همه آثار تولید شده در این رویدادها در شهر نمایش داده نمی شوند. فراموش نکنیم انتظار می رود که در کارهای دائمی شهر ، اگرچه نگاه خوبی به فضا وجود دارد ، اما بر روی آن فضا و گفتگو با سایر عناصر شهری و تماشاگران کار می شود ، که متأسفانه این امکان واقعیت نداشته است.

این هنرمند گفت: امیدوارم این امکان برای رسانه های مختلف فراهم شود که هنگام پرداختن به این موضوعات دیدگاه های تخصصی مختلف را دنبال کنند تا محصول این دیدگاه ها پاسخ مناسب مخاطب و شهر را بدست آورد.

عباس مجیدی درباره هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران به کندوج گفت: «برگزاری هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تیران انتظارات ما را تا حدی برآورده کرد ؛ با این حال ، این مشکلات زیادی را به همراه داشت. رویدادهایی مانند استعفای منشی ، شیوع بیماری ویروس کرونا قلب ، انتقال دوسالانه و غیره ، مشکلاتی را در اجرای دوسالانه و روند پیش بینی شده در سیاست ها ایجاد کرد ؛ به عنوان مثال ، پس از استعفای دبیر ، هیئت امنا ، با رویکردی برای حضانت دوسالانه ، مصمم به حفظ این دوره از دوسالانه ، البته با تغییرات اجتناب ناپذیر مانند تأخیر در تغییر مکان و مکان همه گیر تاج و غیره. به صورت.

وی ادامه داد: “اگرچه حذف برخی از آثار آخرین روزهای نمایشگاه و خاتمه به موقع آن ، مشکلاتی را برای همه برگزارکنندگان ایجاد کرده بود ، اما به طور کلی دوسالانه کاملاً به آنچه انتظار می رفت نزدیک بود. برخی از آثار کاملاً متن و متناسب با متن بود و او روند شکل گیری را در سایر آثار دنبال کرد. همچنین در طول این دوسالانه ، کار برای اولین بار با مسئول برگزاری نمایشگاه انجام شد و البته تمام مشارکت گالری ها و مهمانان در موارد برنامه به دست آمد. سرانجام ، با تمام سختی ، سعی کردیم جریان را مطابق با روابط تعریف شده حرکت دهیم.

این هنرمند درباره سایر فعالیت های این انجمن در سال 1999 اظهار داشت: “سال گذشته ، به دلیل شرایط اپیدمی ویروس کرونا ، تمرکز ما روی دوسالانه ، برنامه های فعلی انجمن و اتحادیه و مسائل حقوقی و نمایشگاه های مجسمه های کوچک بود ، چهار دست و مجسمه “ما توقف کردیم.

سرانجام ، ما در مورد برنامه انجمن مجسمه سازان ایران در سال آینده س askedال کردیم. مجیدی پاسخ داد: با توجه به شرایط موجود ، تمام تلاش ما انجام آنچه که به عنوان برنامه های سازمان تعریف کرده ایم ، انجام می شود. البته ما هنوز باید ببینیم که پیوندها و تاج های اجتماعی چه شرایطی را برای ما ایجاد می کنند. با این حال ، تخمین زده می شود که اوایل سال آینده جلسه عمومی تشکیل خواهیم داد ، زیرا بسیاری از برنامه ها به بعد از جلسه و تشکیل دولت جدید موکول می شود.

انتهای پیام