گره های کور ورزش زنان – کندوج

به گزارش کندوج ورزش به دلیل فواید جسمی روحی و اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است و دولت ها بیش از پیش به دنبال برنامه ریزی و سرمایه گذاری در سطوح مختلف همگانی و قهرمانی هستند. در این میان بدون در نظر گرفتن زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند دستیابی به موفقیت میسر نمی شود بنابراین مسئولان ورزش کشور باید با حساسیت در مورد برنامه ریزی گسترش ورزش همگانی تقویت بخش قهرمانی و حل مشکلات زنان اقدام کنند.

در این راستا نقش معاونت توسعه ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان به عنوان یکی از اصلی ترین سمت های مدیریت ورزش زنان از اهمیت خاصی برخوردار است و عملکرد این معاونت مثبت یا منفی می تواند تاثیرات زیادی را در این بخش داشته باشد. مهرماه ۱۴۰۰ بود که حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان مریم کاظمی پور را به عنوان سرپرست این معاونت انتخاب کرد تا جایگزین مهین فرهادی زاد شود.

کاظمی پور که قبل از قبول مسئولیت سبقه مدیریت ورزشی در سطح کلان ورزش کشور نداشت در مدت حضور خود نتوانست گره چندانی از ورزش زنان باز کند. رویکرد کاظمی پور به رشته هایی که سال ها درگیر کسب مجوز برای شروع فعالیت بودند محدودکننده بود. او معتقد بود دخترانی که علاقه مند به رشته هایی چون بوکس هستند بهتر است به رشته های دیگر بروند و تلاشی نکرد تا این مسئله را حل کند.

با روی کار آمدن احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش و جوانان یکی از مدیران باتجربه ورزش زنان به عنوان معاون توسعه ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان انتخاب شده است؛ فریبا محمدیان که پیش از این هم سابقه معاونت زنان وزارت و ریاست فدراسیون اسکیت و نایب رئیسی فدراسیون والیبال را هم داشته است بار دیگر به وزارت ورزش برگشته تا مدیریت بخش زنان را برعهده بگیرد اما چالش های زیادی پیش رو دارد که انتظار می رود نگاه محدودکننده به آنها نداشته باشد بلکه علاقه مندی زنان را درنظر بگیرد و به دنبال حل مشکلات آنها در عرصه ورزش باشد.

در ادامه به برخی از مشکلات ورزش زنان می پردازیم:

بی توجهی به زنگ خطر بوکس

یکی از اصلی ترین مطالباتی که زنان در سال های اخیر داشته اند کسب مجوز برای بوکس بوده است؛ موضوعی که هنوز اتفاق نیفتاده است. مهین فرهادی زاد معاون سابق ورزش زنان وزارت ورزش و جوان و نایب رئیس زنان کمیته ملی المپیک در مصاحبه با کندوج در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ در پاسخ به این سوال که چرا مجوز بوکس و ورزش زورخانه برای زنان صادر نشد؟ گفت: “وقتی معاون وزیر ورزش بودم رئیس فدراسیون وقت بوکس گفت تعدادی خانم متقاضی هستند. تمام آنچه را که از دوره خانم محمدیان در مورد بوکس وجود داشت بررسی کردم که آسیب در این رشته اجتناب ناپذیراست. من هم روی آن سفت و سخت ایستادم و جواب منفی دادم.  رئیس فدراسیون باز هم آمد که تعداد زیادی متقاضی داریم. روز بعد ۱۰ ۱۲ دختر زیر ۲۰ سال به اتاقم آمدند و گفتند تعدادشان زیاد است. گفتم چرا به ووشو نمی روید گفتند بوکس هیجان ما را تخلیه می کند. گفتند در این رشته آسیب می بینند و من هم جواب دادم که به همین دلیل مخالف هستم اما گفتند آسیب بدنی که در والیبال فوتبال و سایر رشته ها هم وجود دارد. متوجه شدم مربی زن ندارند و آسیب آنها از اختلاط است و خودشان ناراحت هستند. اینجا دیگر برای من یک مسئولیت جدید بود. تحقیقاتم را شروع کردم و متوجه شدم تعداد زنان متقاضی بوکس زیاد است و در زیرزمین هایی فعالیت می کنند که قانونمند نیست. با دست پر با آقای علی نژاد آقای عبدالحمید احمدی و حراست صحبت کردم. در شورای معاونان نیز مطرح کردم که آقای سلطانی فر مخالف بود اما حرف هایم را گوش داد. گفتم آمادگی دارم همه جا بروم و مجوز را بگیرم. تعداد این افراد کم نیست و باید از آنها مراقبت کنم. نمی توانم رهایشان کنم. البته این موضوع به عمر مدیریت من و آقای سلطانی فر کفاف نداد. “

بیشتر بخوانید:

بوکس زنان زیرزمینی است/ ارزش نداشت به ژیمناستیک زنان مجوز داد

اما پس از فرهادی زاد مریم کاظمی پور آب پاکی را روی دست علاقه مندان و متقاضیان بوکس زنان ریخت و گفت: “توصیه می کنم ورزشکاران جوانی و توانمندی خود را در رشته های مشابهی محک بزنند که حداقل الان مصوب هستند و مسیر آماتوری را طی کرده اند و به سمت قهرمانی در حال گذر هستند. رشته هایی چون تکواندو ووشو و کاراته به بلوغ حرفه ای رسیده اند. به نظرم الان صلاح نیست جوان هایی که در دوران اوج هستند بخواهند وقت خود را صرف این کنند که منتظر رشته جدیدی باشند که بیاید تا سپس در آن فعالیت رسمی خود را شروع کنند.”

این به معنی بی توجهی کامل کاظمی پور به خطری بود که فرهادی زاد از آن پرده برداشت؛ کاری که محمدیان باید آن را به سرانجام برساند و برای سلامت زنان علاقمند به بوکس باید فکری به حال آن کند و طلسم این رشته را بشکند.

گود زورخانه جای زنان نیست!

راه اندازی و اخذ مجوز برای برخی از رشته ها همیشه سروصدای زیادی به پا کرده است. یکی از این رشته ها ورزش زورخانه ای بود. حضور زنان در گود زورخانه یکی از پرحاشیه ترین اتفاقات ورزش زنان در سال ۹۹ بود آنجا که برخی از مردان این رشته با تجمع و انتشار  بیانیه ای انتقادی مخالفت خود را با فعالیت زنان اعلام کردند. در ادامه هم مسئولان ورزشی با این توجیه که برخی از رشته ها متناسب با فیزیولوژی زنان نیست مجوزی صادر نکردند.

فرهادی زاد که معاون سابق ورزش زنان بود در این مورد هم بیان کرد:” تعداد نفرات متقاضی زورخانه به تعداد انگشتان دست هم نمی رسید. باید دست در جیب ملت می کردیم تا برای این رشته سالن مربی و داور درست کنیم. به یک خانم پیشنهاد دادم چرا می خواهید کارتان را در سالن زورخانه شروع کنید ابتدا در یک سالن ورزشی کار کنید. به رئیس فدراسیون هم گفتم وسایلی که برای زنان درست کرده ای را بیاور یک کار به ما نشان بدهید اما چیزی نداشتند و می گفتند با همین شرایط مجوز بدهید. باید تجهیزات را سبک تر می کردند. فیلم یک خانم را به ما نشان دادند که جلوی شوهرش میل می زد. گفتم این برای همه زنان جذاب نیست. “

پس از آن سرو صداها در مورد ورزش زورخانه ای زنان خوابید و در دوره کاظمی پور شاهد چندان حاشیه ای در این زمینه نبودیم اما این به معنی از بین رفتن چنین مطالبه ای از سوی زنان نیست.

پرورش اندام ممنوع بررسی تمام نشدنی پاورلیفتینگ

“فعالیت های مچ اندازی پاورلیفتینگ و فیتنس چلنج در حال بررسی است که نتیجه آن در آینده اعلام می شود اما در مورد پرورش اندام یعنی بادی فیزیک و بادی بیلدینگ قطعا در حوزه زنان فعالیتی نخواهیم داشت” این هم ضربدر دیگری است که مریم کاظمی پور روی فعالیت زنان در رشته دیگری کشید. هر چند در زمان معاونت مهین فرهادی زاد در تاریخ دوم آنلاین ۱۳۹۹ خبری مبنی بر مجوز پاورلیفتینگ منتشر شد و فعالیت خود را هم آغاز کرد اما کاظمی پور آن را تکذیب کرد.

به نظر می رسد این چالش دیگری است که محمدیان باید با آن دست و پنجه نرم کند و نباید بی تفاوت از کنار آن عبور کند.

بیشتر بخوانید:

در پرورش اندام زنان فعالیت نمی کنیم/ ورود دعوتنامه ای به ورزشگاه داشتیم اما گزینشی نه

وضعیت مبهم دختران ژیمناست برای بین المللی شدن

حضور زنان ژیمناست ایران در عرصه های بین المللی یکی از موضوعاتی بوده که به آن پرداخته شده است. در دوره معاونت فرهادی زاد چندین بار لباس این رشته مورد بررسی قرار گرفت اما در نهایت تایید نشد.

فرهادی زاد در همان مصاحبه (۱۵ اسفند ۱۴۰۱) در این مورد گفت: “تنها یک رشته ژیمناستیک ریتمیک داشتند که خانم اینچه درگاهی لباس هایی را تن بچه ها کرده بود که به نظرم اصلا خوب نبود. خیلی پف داشت. می توانستیم به این مجوز بدهیم و مشکلی نبود اما هیچ ارزش قهرمانی و مدالی برای این رشته ژیمناستیک نداشتیم. لباس ریخت جالبی نداشت و فقط برای مسابقه رفتن طراحی کرده بودند. به خانم اینچه درگاهی گفتم با این لباس نمی توانی کار ژیمناستیک انجام بدهی یک فکر دیگری بکن. پیشنهاد دادم لباس های کوراش را ببیند. افراد متخصص هم اصلا لباس را تایید نکردند. ژیمناستیک برای رفتن مشکلی نداشت فقط نمی توانست لباسش را ردیف کند.”

این موضوع در دوره کاظمی پور مطابق انتظار حل نشده باقی مانده و ژیمناستیک زنان نتوانست رویداد بین المللی را تجربه کند. لباسی هم برای این رشته تایید نشد و اتفاق خاصی در این زمینه نیفتاد. باید دید اینچه درگاهی چه طرحی برای بین المللی کردن ژیمناستیک زنان دارد و فریبا محمدیان که سابقه مدیریتی قوی تری دارد در این راستا چه تصمیمی می گیرد.

نداشتن پخش تلویزیونی

پخش نشدن ورزش زنان یکی از اصلی ترین دلایل تمایل کم اسپانسرها به سرمایه گذاری در این بخش است. حامیان مالی در حالی که باید از طریق تبلیغات سود مورد انتظار خود را کسب کنند به دلیل پخش نشدن تلویزیونی ترجیح می دهند که به بخش مردان وارد شوند. طی سال های اخیر برخی از رشته ها امکان پخش اینترنتی مسابقات خود را فراهم کرده اند اما هنوز بسیاری از رشته ها مجوز پخش اینترنتی هم ندارند.

البته زنان ورزشکار حتی به پخش غیرمستقیم مسابقات هم راضی هستند اما این اتفاق چندان رخ نمی دهد. در سال های اخیر وضعیت کمی بهتر شده و  برخی از مسابقات زنان مانند تنیس روی میز پخش می شود اما بسیاری از رشته ها همچنان در انتظار هستند. این موضوع نیازمند رایزنی وزارت ورزش با سازمان صدا و سیما است.

دختران در رینگ های MMA

به تازگی برخی از قهرمانان پیشین ورزش های رزمی زنان رینگ MMA را به روی دختران این رشته باز کرده اند و آن ها را به مسابقات خارجی می برند که از نظر وزارت ورزش و جوانان قانونی نیست و مجوزی هم برای آن ها صادر نکرده است. این رشته در ایران هم مجوزی ندارد و فعالیتی هم اگر در این زمینه می شود زیرزمینی است. هر چند علاقه مندانی دارد و باید فکری به حال آن شود اما در مورد فعالیت افرادی که دختران را بدون مجوز به مسابقات خارجی که پول بر سر آن مسابقه ها رد و بدل می شود باید تصمیم گیری کرد تا دختران ایران سر از هر رینگ رزمی در نیاورند.

انتهای پیام