یادکرد از حسین بنایی با نگاهی به اوضاع امروز

دکتر. حسین بنایی یکی از شخصیت های تاریخی ایران بوده که حق بزرگی بر عهده آموزش و پرورش و ورزش کشور است. وی در سال 1290 در مشهد به دنیا آمد. او مردی بزرگ در تاریخ ورزش، آموزش و موسیقی، مؤسس بسیاری از تعاونی ها، مؤسس مسابقات ورزشی در مدارس و دانشگاه ها، مؤسس دوره عالی ژیمناستیک دانشگاه، استاد دانشگاه، هنرمند خلاق، نقاش (در کلاسیک، مدرن) است. ، رشته های کاریکاتور و مینیاتور))، نویسنده 57 کتاب آموزشی، مترجم زبان های فرانسه و انگلیسی، منشی، دوستدار آموزش و پرورش نسل آینده، مؤسس اردوها و موسسات ورزشی و خانه های پیشاهنگی، قهرمان و مروج ورزشهای مختلف، مردی شجاع، وارسته، نجیب و بزرگ که در زمره پیشکسوتان این دیار قرار گرفته است» (1).

حسین بنایی دکترای خود را در رشته های تعلیم و تربیت، روانشناسی و تربیت بدنی از آمریکا گرفت و به ایران بازگشت و در سال 1332 سازمان پیشاهنگی کشور را سازماندهی کرد. از کارهای به یاد ماندنی وی تبدیل باغ منظره به اردوگاه آموزشی و تفریحی پیشاهنگان و همچنین ساخت کمپ کلکچال در تپه های همین منطقه که به یک مرکز ورزشی و آموزشی مهم نیز تبدیل شد. بنایی همچنین در شهرهای رامسر، مشهد و نیشابور اردوگاه‌های بزرگ پیشاهنگی ساخت و به همین منظور در ده‌ها نقطه دیگر کشور نیز ساختمان‌ها و مراکز کوچک‌تری ساخت. کار ارزشمند او این بود که با ابتکار خود و با کسب درآمد برای شهرک‌ها و جلب همکاری مردم، بیشتر هزینه‌های ساخت و نگهداری این سازه‌ها را به عهده گرفت و با وجود اینکه از جایگاه علمی و اداری بالایی برخوردار بود، اغلب استفاده می‌کرد. بیل و کلنگ در کار او.. ساختمان و باغبانی او نه به صورت نمادین، بلکه با تمام قدرت و بیش از یک کارگر ساده کار می کرد. شایسته است مدیران ارشد کشور ماهیت آن فرد را با مدیران انتصابی انجمن های ورزشی یا روسای «نهادهای فرهنگی» فعلی مقایسه کنند و ارزیابی کنند که این آقایان با صرف هزینه های نجومی از جیب مردم چه می کنند. ! لااقل در انجمن های ورزشی می دانم که چقدر سفرهای خارجی و بی نتیجه و هدر دادن پول و ثروت اندوزی توسط «مدیران» این سازمان های به اصطلاح غیردولتی انجام می شود و چه نتایج بی نتیجه ای حاصل می شود. .

این یک تراژدی تاریخی است که شخصیتی نابغه و پرکار مانند دکتر. بنائی بعد از انقلاب دستگیر می شود اما پس از مدتی متوجه می شوند که هیچ رد سیاهی در کارنامه او وجود ندارد. اما او از سمت های مدیریتی برکنار می شود و مجبور به ترک کشور می شود. پس از آن، سازمان پیشاهنگی چندین نسل از کودکان و نوجوانان را با فعالیت هایی مانند انجام «عمل خیر»، داوطلبی، ورزش، زندگی در زیر چادر و توانایی زندگی در طبیعت و «حافظه جمعی» برای توده ها آشنا کرد. ایرانی ها به مدرسه رفته بودند، با هدف بهره برداری از امکانات آن منحل می شوند. همچنین یک سری بلاهای دیگر از جمله در این صحنه و کلکچال رخ می دهد که نمونه ای از هزاران سوء مدیریت دیگر است. منظریه و کلکچالی که او ساخت، سال‌ها به روی عوام بسته بود و بعدها که ظاهراً مدیریت آن‌ها به وزارت آموزش و پرورش سپرده شد، شور و شوق، ورزش و حسن نیت در آن‌ها خالی شد. حتی در مقطعی (همین چند سال پیش) به دلیل بدهی های وزارت آموزش و پرورش توسط لندزبانکین تصرف شد! در ماندریه و کلکچال ساختمان ها و جاده های دیگری ایجاد شده که تمامیت طبیعی و تاریخی آن ها را تا حد زیادی برهم زده و قطعاً هزینه های زیادی را به جیب پیمانکاران و کارگران گذاشته است.

ناآرامی های مستمری که در روزهای اخیر شاهد آن بودیم، بیشتر ناشی از طرد مردان و زنان زحمتکشی چون حسین بنایی به دلیل ظاهر و پوشش متفاوت و جذب افراد نالایق در نهادها بوده است که با ایجاد یک حکومت دوست ظاهر یا در برابر پوشش متفاوت از زنان و مردان، درون فرصت طلبانه و نیات کثیف خود را پنهان می کردند. امروزه همه نارضایتی ها را می توان نتیجه توطئه بیگانگان دانست و یا می توان چشمان خود را بر وضعیت وحشتناک جامعه و محیط زیست ببندی و وانمود کرد که کشور در شاهراه پیشرفت و سربلندی قرار دارد… اما اگر رهبران کشور به آرامی مسیر اشتباه خود را برنمی‌گردانند و زمینه را برای رشد افکار ایجاد نمی‌کنند. اگر غیر از این را ارائه نکردند، رتبه ایرانیان عزیز در شاخص هایی مانند بهداشت محیط، توسعه اقتصادی، اعتبار پول ملی، ارزش پاسپورت. کاهش بیشتری خواهد داشت و در شاخص هایی مانند فرار مغز و سرمایه افزایش می یابد.

* طرفدار محیط زیست

P.S

1) از سایت شعار سال.

برای اطلاعات بیشتر در مورد Dr. بنای شما می توانید کتاب را مشاهده کنید دکتر. حسین بنایی مردی چون خار

233233