“فروغ” تسلیم نمی‌شود! – کندوج

وی در استادیوم به دنیا آمد و بیشتر روز و شب در فوتبال شرکت می کند. وقتی در مورد فوتبال صحبت می کند ، به یاد می آورد که جنبه های دیگری در زندگی وجود دارد. به این ترتیب او صدمات زیادی متحمل شد ، از رباطهای پاره شده گرفته تا روده پاره شده! اما به دلیل روحیه مبارزاتی خود ، او هرگز تسلیم نشد و به روشی بازگشت که به فوتبال برگردد و همه را شگفت زده کرد.

به گزارش کندوج ، فروغ موری 31 ساله یکی از اولین تیم های فوتبال بانوان ایران است که روزهای خوب و بد بسیاری را در رشته مورد علاقه خود تجربه کرده است ، اما او همیشه آرزو داشته است که در فوتبال ایران بهترین باشد. او از فقدان حامی مالی و کم درآمد در فوتبال بانوان شکایت دارد ، اما علاقه او به این ورزش باعث شده است که او از فوتبال بانوان نزدیک بماند و فقط به فکر رویاهای فوتبال خود باشد. او همیشه می خواهد تا زمانی که در مستطیل سبز توپ بازی می کند می درخشد و می خواهد پس از تهیه مربی مربی خوبی باشد.

در زیر مصاحبه کندوج با فروغ موری ، فوتبالیست خوزستانی که عضو تیم فوتبال بانوان است را می خوانید.

* ابتدا درباره علاقه خود به ورزش با ما بگویید.

از 11 سالگی به حوزه ورزش حرفه ای منتقل شدم ، اما از آنجا که پدرم کارمند سالن بدنسازی بود ، ما در خانه ای واقع در ورزشگاه تختی شوشتر زندگی می کردیم و در آنجا متولد شدیم. در واقع من توپ را به عنوان یک کودک می شناختم و فوتبال بازی می کردم اما از 11 سالگی به طور رسمی در زمین فوتبال شروع به کار کردم و 8 سال در این زمینه کار کردم و در لیگ برتر با تیم های صنعت نفت آبادان و وحدت خوزستان بازی کردم. و من تجربه زیادی داشتم

* بنابراین شما ابتدا یک فوتسال بودید و بعد فوتبال را انتخاب کردید؟

بله آل که به نظر من مثل صدای تله است ، به نظر می رسد آل که برای من تله است ، به نظر می رسد آل که برای من تله ای به نظر می رسد ، شبیه آل است که برای من تله به نظر می رسد. همچنین می خواهم بگویم که فوتسال انتظار خودش را دارد اما من واقعاً به فوتبال علاقه مند بودم. از آنجا که من در کودکی در ورزشگاه تختی شوشتر فوتبال بازی می کردم ، اصلاً با این رشته غریبه نبودم. من در سال 1986 وارد زمین فوتبال شدم و به دلیل عملکردم راهی اردوها در تیم ملی شدم اما متأسفانه به دلایل مختلفی که ممکن است مربوط به سلایق مربیان باشد مورد تأکید قرار گرفتم.

* تاکنون در کدام تیم های فوتبال بازی کرده اید؟

تا به امروز در تیم های فوتبال دزفول ، جنوبی بوشهر ، مالوان ، آیندگان سازان اصفهان ، ذوب آهن ، سپاهان ، آویسا خوزستان و ووچان کردستان بازی کرده ام. سالی که در مسابقات قهرمانی برتر صرف کردم در لیگ برتر کار کردم و به برترین گلزن فصل انتخاب شدم. این روزها واقعاً هیجان انگیز و فراموش نشدنی هستند. سال گذشته با آویسا خوزستان لیگ اول را به دست آوردیم و به لیگ برتر رسیدیم و من در همان رقابت با خانم گلی پیروز شدم.

* “فروغ” یکی از اولین مردان اختصاصی در فوتبال زنان ایران است.

من برای تیم لیگ برتر مالوان بازی کردم اما متأسفانه تیم منحل شد و من همان سال که 25 ساله شدم به عنوان فرمانده شدم و به تیمی از عراق پیوستم. این یک تجربه بسیار خوب بود و تیم عراق از نظر امکانات از نظر موقعیت خوبی بود و آنها به فوتبال بانوان اهمیت می دادند. من یک سال در این تیم بازی کردم و سپس برای ادامه کارم به تیم آینده سازان اصفهان پیوستم.

بعد از بازگشت به ایران ، سرانجام توجه مربی تیم ملی را به خود جلب کرد.

بله ، بالاخره پیراهن را در تیم ملی پوشیدم. من به عنوان هافبک کار کردم اما پس از آن موقعیت ها را تغییر دادم و خودم را به عنوان مهاجم به فوتبال ایران معرفی کردم و توانستم توجه مربی تیم ملی ایران را در سن 26 سالگی جلب کنم.

سؤال: زنان در فوتبال همیشه شکایت کرده اند که بازی های آنها جایی روی صفحه تلویزیون ندارد و به خوبی پوشش داده نمی شوند.

متأسفانه پوشش خوبی از فوتبال بانوان نداریم و از آنجا که نمایش تلویزیونی نداریم ، حامیان مالی بعید است که وارد فوتبال بانوان شوند. این یکی از دلایلی است که زنان فوتبالیست ها را نمی بینند. در فوتبال ایران مهارت های زیادی وجود دارد که فقط باید دید. باور کنید اگر حمایت و توجه بیشتری کسب کنیم ، زنان در فوتبال می توانند در سطح بین المللی موفق باشند.

* فوتبال خوزستان را چگونه می بینید؟

جای تأسف است که خوزستان با وجود منابع خود ، از نفت و آب گرفته تا بنزین و کشاورزی ، تیم موفقی در لیگ برتر بانوان ندارد. در خوزستان بازیکنان و بازیکنان با استعدادی زیادی داریم که به دلیل عدم حضور تیم های موفق در سال های اخیر برای مناطق دیگر بازی می کنند. چه اشکالی دارد که مسئولان ولسوالی ها از حمایت بهتر فوتبالیست های بانوان برخوردار باشند ، به طوری که به جای بازی برای تیم های دیگر ، می توانیم با افتخار برای خوزستان بازی کنیم و ثابت کنیم که خوزستان نیز مهد بانوان در فوتبال بانوان است؟

اگر اسپانسرهای قدرتمندی وارد شوند و شرکت هایی مانند فولاد و همچنین منطقه آزاد اروند برای تیم خوب قدم بردارند ، شکی نیست که تیم خوزستان حتی مدعی عنوان قهرمانی لیگ نیز می شود. متأسفانه آنها به ورزش بانوان به ویژه فوتبال بانوان خوزستان اهمیتی نمی دهند. مسوولان دیدگاه یکسانی درباره فوتبال مردان و فوتبال زنان ندارند. آنها نمی خواهند بپذیرند که فوتبال زنان پر استعداد است و می توانند حرفی برای گفتن داشته باشند.

البته سال گذشته تیم فوتبال آویزا خوزستان با تلاش و مدیریت خوب خانم زهرا عبدالوند در لیگ کشور شرکت کرد و با یک تیم مدیریت خوب شکست خورد. او واقعاً برای بانوان پرداخت می کند و اگر در لیگ برتر بهتر حمایت می شد ، نماینده خوزستان در موقعیت بهتری در جدول قرار می گرفت. با این حال امیدوارم حمایت او از فوتبال بانوان ادامه یابد. یکی از آرزوهای من این است که یک سال برای تیم خوزستان در لیگ برتر بازی کنم و با داشتن تیمی قدرتمند در خوزستان ما را به کشور معرفی کنیم.

* به نظر می رسد شما برای هر بازی در حال طراحی گل هستید؟

من به خودم اطمینان دارم که در هر بازی که برای خوشبختی اهدافم برنامه ریزی می کنم ، در هر بازی گل می زنم. گل و موفقیت لذت بسیار خاصی دارد که وصف ناپذیر است.

* چرا عنوان “گرت بیل” را کسب کردید؟

در تیم سپاهان که برای آن بازی کردم به دلیل سرعت و تکنیک و آزادی که از گوشه و کنار زمین داشتم ، عنوان “گرت بیل” را کسب کردم.

* اما چهار ضلعی خراب شد و شش ماه از فوتبال فاصله دارد.

من در تیم سپاهان بودم که تیم من در صدر جدول قرار داشت و شش بازی در لیگ باقی مانده است ، اما متأسفانه در یکی از مسابقات ما ، ضربدری من پس از برخورد با دروازه بان حریف پاره شد. در همان زمان من با 21 گل یکی از شرکت کنندگان در مسابقات بودم اما متأسفانه نتوانستم وظیفه خود را تمام کنم. با وجود عدم حضور در شش بازی باقیمانده لیگ ، البته من نامزد برترین بازیکنان لیگ شدم. من در اوج مصلوب خود بودم. سخت بود چون دلم برای خانم گلی تنگ شده بود. حالم بد بود اما هرگز ناامید نشدم. من بازیکنی هستم که همه در مورد من می گویند ، “فروغ تسلیم نمی شود.” من خیلی تلاش می کنم و تمام وجودم را در میدان قرار می دهم.

* شما جنگیدید که خوب باشید اما از بدبختی و مجروح شدن دوباره در امان هستید!

بله ، بعد از این عمل خیلی سعی کردم خیلی زود به ورزشگاه برگردم. من به خودم قول دادم كه بعد از شش ماه ، كه این كار را انجام دادم ، دوباره به قدرت باز خواهم گشت ، و حتی به تیم ملی دعوت شدم و حتی در بازیهای این فصل حتی از روز قبل از اعزام به المپیك توكیو گلزنی كردم. سال 1998 ، متأسفانه ، من بعد از انجام این همه برآمدگی ، در حین تمرین دچار سوراخ شدن روده شدم. من در اینجا واقعاً ناامید شدم زیرا اخیراً فقط دو ماه پیش از آسیب رباط صلیبی رها شدم. من از این وضعیت شوکه شدم و از نظر روحی رنج زیادی متحمل شدم. البته من تسلیم نشدم زیرا به خودم گفتم ، “فروغ ، اگر تسلیم شوید ، همه از شما بد خاطره می گیرند ، و این این است که شما با یک مصدومیت فوتبال خداحافظی کردید. بنابراین باید مجدداً بجنگید.” شاید باور نکنید ، من دوباره جنگیدم و بعد از دو ماه و نیم به فوتبال بازگشتم. در اولین بازی که برای مالوان بازی کردم ، سه پاس گل به ثمر رساندم و وضعیت بدنی ام به حدی خوب بود که دوباره به تیم ملی دعوت شدم. در قسمت دوم فصل گذشته نیز به مصاف کارخانه رفتم که 15 گل و 11 پاس گل به ثمر رساندم. هیچ کس انتظار این عملکرد را نداشت چون دو عمل پیاپی داشتم اما به خودم اعتقاد داشتم.

* در روزهایی که فوتبال وجود نداشت ، شما جزو معدود فوتبالیایی هایی بودید که همیشه تمرین می کنید و مشخص است که برای زندگی فوتبال برنامه خاصی دارید.

وقتی بخش بسته می شود ، من در خانه نمی نشینم. من مصمم هستم و ورزش همیشه در دستور کار من است. من همیشه می خواهم بهترین باشم. برای بهترین بودن ، باید تلاش خود را دو برابر کنید و یک زندگی ورزشی حرفه ای داشته باشید.

* به نظر می رسد به کریستیانو رونالدو علاقه خاصی دارید؟

بله ، من عاشق رونالدو هستم زیرا او مبارز است. “مسی” فوتبال است اما رونالدو سرشار از انگیزه و تلاش است و هرگز ناامید نشود.

* فروغ رویایی در فوتبال چیست؟

ای کاش می توانم روزی مربی خوبی باشم و الگوی نقش من مدیر لیورپول یورگن کلوپ است. این باشگاه یک روانشناس و مربی عالی است. البته تا زمانی که من فوتبال بازی می کنم ، فقط می خواهم گل بزنم و موفق شوم.

* حرف آخر …

متأسفانه درآمد در فوتبال بانوان بسیار کم است و امیدوارم تلاشهای ما نیز قابل مشاهده باشد. ما همچنین 90 دقیقه فوتبال بازی می کنیم اما تفاوت زیادی در میزان قرارداد بین زن و مرد وجود دارد که باورنکردنی است. این علاقه ما است که ما را یقین کرده است ، وگرنه واقعاً پول نیست. امیدوارم مسابقات بانوان از تلویزیون پخش شود تا با ورود حامیان مالی ، قرارداد و خوشبختی ما بیشتر شود و کیفیت تیم ملی بانوان در فوتبال بهبود یابد.

انتهای پیام