هیچ ملتی بدون گفت و گو به جایی نمی رسد
متأسفانه وعده‌ها و عملکرد اقتصادی مردم را در تنگنای بی‌سابقه‌ای قرار داده و شکاف را دو چندان کرده و ادعای مهربانی با مردم و مهربانی با مردم در نهایت بیشتر نشان داده شده است. عده ای به جای بازنگری در سیاست های غلط و غیرسازنده و حذفی، تحت تاثیر اختلافات داخلی و سیاست های مافیایی، ماندن در قدرت و دوری از رئیس جمهور و تحت فشار قرار دادن مردم را انتخاب کرده و تصمیم به تغییر سیاست یک نفر گرفته اند. صدا به سکوت و حتی زن شدن. اما کسی که نداند و تجربه به او یاد نداده است که دخل و تصرف و ظلم و تهمت و تهدید و خفقان هر نهاد پنهان و آشکار خلاف حقوق بشر و خلاف «عقل در حکومت» و خلاف مصالح کشور و ملت است. مردم اسلام کجاست؟
کیست که نداند وقتی چشم و گوش منتقد بسته شود باب تعقل و تفکر و اصلاح بسته می شود و باب مانع و بدبختی باز می شود؟ کیست که نداند حکومت و جامعه ای که چهار راه اندیشه های متضاد را رعایت نمی کند، نمی تواند «منافع عمومی» خود را تشخیص دهد؟
من علمدار اسلام نیستم، اما کیست که نداند در اسلامی که شهید بهشتی و شهید مطهری معرفی کردند، هیچکس حق ندارد مخالفان سیاسی خود را ساکت و زندانی کند؟ من وکیل نیستم، اما کیست که نداند آنچه در قانون اساسی در مورد آزادی های مدنی و حق انتخاب مردم وعده داده شده است، درست برعکس آن چیزی است که انجام می شود؟
ای کاش این نهادها و روحانیون در قدرت و نهضت و هر کدام از ما که از این معنا دور شده ایم چشمان خود را باز می کردند و می دیدند که چه بر سر اسلام و ایران آمده است! باور کنیم که ناامید ساختن نخبگان و تبدیل انقلاب اکثریت به اقلیت نوعی «خودتنبیهی» و بدتر از تحریم خارجی و افزودن ظلم داخلی به ظلم خارجی است.
ای کاش همه اینها کنار گذاشته نشود و این همه برای این ملت بزرگوار کشیده نشود. بیایید باور کنیم که هیچ ملتی بدون گفت و گو نمی تواند به سرانجام برسد و از همه ظرفیت های خود بهره مند شود. باور کنیم که این مسیر توسعه و سعادت قابل پیمودن نیست، ترجمه جهل می ماند و جز سنگسار و مهار نتیجه ای نخواهد داشت.
ای کاش نمی توانستیم تعابیر شخصی و مضیق خود را به نام دین از منبرها به مردم تحمیل کنیم و شیعیان را با آزار و اذیت و خشونت من به ملکوک نمی آوردیم. به خدا قسم محمد(ص)، علی(ع) و آل علی(علیه السلام) بالاترین و بالاترین مراتب آزادی خواه و روشنفکر جهان بودند.
خدایا بدون آزادی و استقلال و جمهوری اسلامی افسانه است. به خدا انقلاب ما انقلابی بود که «زندان سی و پنج میلیون نفر را شکست و آزاد شدیم.» آیا مردم سلیقه ای و شخصی تصمیم می گیرند؟ خدایا این بی ایمانی نعمت است. این نوعی ایمان و اعتماد است که قدمت آن هزاران و صدها سال است. این انقلابی نیست!
به خدا سوگند جریان مخالف آزادی مردم پایان نخواهد یافت و کشور را دوباره به عقب خواهد برد و روزی که روزگار ناگزیر تغییر کند بی رحمانه مورد انتقاد و محکومیت قرار خواهد گرفت. گوهرهای آزادی را قفل نکن. به یاد دارم در آغاز ماه های برنده، امام خمینی (ره) در پاسخ به کسانی که می گفتند انقلاب دستاوردی ندارد، از امام آزادی یاد کرد و فرمود: “آیا آزادی را بدیهی می دانید؟ یکی از بزرگترین نعمت های دنیا؛ آزادی انسان است. انسان حاضر است همه چیز را فدای آزادی خود کند..