سخنی از سوز دل ! 

بار دیگر به ساحت مقدس خداوند متعال و رسول اکرم و حوزه های علمیه و مراجع عظام و پیروان این مرجع عالیقدر تسلیت عرض می نماییم.

وقتی این بزرگان آنجا هستند ما احساس دلگرمی می‌کنیم و حامیان قدرتمندی داریم، اما وقتی این حمایت بزرگ را از دست می‌دهیم، متوجه می‌شویم که شخصیت‌ها و حامیان قدرتمند خانواده و حوزه در میان دیگران وجود دارند، ما باختیم!

حضورم در مجلس ترحیم و نماز و تشییع و خاکسپاری همه با خاطراتی که بیش از نیم قرن از خانواده حقیر و انصاری با خانواده روحانی داشتند و دارند مانند یک پرده سینما از جلوی چشمانم گذشت. لحظات زیبای حضور در کنار پدر شهیدم در خدمت این مرد بزرگ، زمانی که از غربت به زادگاه خود یعنی قم آمده بودند، سخنرانی ایشان در مدرسه فیضیه و یاد و خاطره شهدا و منبر مرحوم ما. عمو یا دایی. حاج انصاری و حمله دژخیمان شاه و… همگی از این مرجع بزرگ یادگاری در ذهن من ثبت کرده اند.

از همان کودکی عشق و علاقه وصف ناپذیری به مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمد روحانی داشتم تا جایی که روزهای جمعه با مرحوم پدرم در مسجد ایشان حضور پیدا می کردم و استکان های خالی میهمانان را از هیئت می گرفتم. حوزویان خارج از آن حضور دارند. و این وفاداری و محبت ادامه داشت تا اینکه به داماد ایشان مشرف شدم و بعد از آن بود که با مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمدصادق روحانی و مفهوم خانواده پیوند خوردم. در Tjáning ما به او (Frænda Júní) داده شد و زبان خطاب به این مرد بزرگ رایج شد.

جلساتی که به اصطلاح گردهمایی هاوسی این دو عالم و برادر بزرگ بود، شهرت خاص و عام داشت.
در این جلسات تصور نمی کردید که در مقابل کوهی از علم و خداپرستی و… نشسته اید!
کانوا فینا کاهدنا!
و این از بزرگواری و تواضع ایشان بود!

‏

این دو برادر مرجع که اساتید زیادی دارند که هر کدام در رشته و زمان خود ستاره ای برجسته به شمار می رفتند و بسیاری از شاگردی تنها یکی دو نفر از ستاره های مذکور که بر سر سفره چنین ستاره هایی می نشستند افتخار و خوشحال بودند. . مردم بزرگ و آنها یک خوشه چینی ایجاد کرده اند! این دو برادر بزرگوار مرجه که از محضر آیات شیخ کاظم شیرازی، محمد حسین اصفهانی معروف به شرکت، سید ابوالحسن اصفهانی و فاضل قرن مرحوم آیت الله اعظمی خویی بهره برده و از محضر علمای ایشان فراگرفته اند، چه می شود. جداول آنگاه پس از این هر کدام استوانه ای از علم و اصول و فقه و غیره شدند و ده ها ستاره در عرصه نجف و قم تربیت کردند، اما افسوس، هزاران افسوس، قم و عمل کنندگان جدیدش! ! آنها نه تنها برای این سرمایه ها ارزش قائل بودند، بلکه با این دو مرجع بزرگ رفتاری ناسپاس داشتند و
مظلوم از یک سو طلاب و طلاب حوزه از تحصیلات علمی این دو بزرگوار محروم شدند!!

بی شک یک قرن می گذرد و در میان صدها ستاره حوزوی خورشید همیشه ظهور می کند، شیخ طوسی، شیخ انصاری، مقدس اردبیلی، صاحب جواهر، بحرالعلوم، میرزای شیرازی، آخوند خراسانی و میرزای نائینی و میرزا عبدالهادی شیرازی و سید محسن. حکیم و سید ابوالقاسم خویی و سید محمود شاهرودی و سید عبدالعلی سبزواری و سید روح الله خمینی و سید محمدباقرصدر و میرزا جواد هاشمی و آملی. ، سید کاظم شریعتمداری، سید احمد خوانساری، سید محمدرضا گلپایگانی، سید شهاب الدین مرعشی، لطف الله صافی، سید محمد سعید حکیم و برخی از ستارگان و مراجع فعلی مناطق نجف اشرف و قم. مزارع و در میان صدها ستاره پرتلاش بود و هست! و ما به سادگی و با تهمت های واهی و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت و تهمت، چنین سرمایه های ارزشمندی را از دست خواهیم داد.

پاسخ شما به نسل فعلی و آینده در برابر چنین اقداماتی چگونه است؟
باغبانان و باغبانان با استقامت سالیان دراز درختان و درختانی کاشته اند که میوه می دهند و وقتی میوه ها را جمع می کنند و بار آن ها بی خبر با تبر بر دوش این درخت یا درختان می افتد و آن را از تنه می برند. و خردمندان با ترس تبر لب های خود را ببندند و انگشتان حسرت را به دهان و چشمان خود بگذارند!!
حیف و هزاران تاسف که چنین بزرگانی را از دست دادیم و اکنون نیز مثل همیشه در غم و اندوه زانو می زنیم و در غم از دست دادنشان به سوگ نشسته ایم!
تا زمانی که هستن و حیات دارند یا نمی فهمند یا نمی گذارند نعمت وجودشان را بشناسیم و بفهمیم!!
اما پس از مرگ اجازه دادیم اشک از کسانی که آنها را در اندوه خود دیدند جاری شود.

‏

شکی نداریم که از مقام عالی و درجات عالی و با اجداد پاک خود هستند و از چندین دهه عمر در جهت کسب علم و خودکفایی و تربیت هر چه بیشتر دانش آموز به کار گرفته شده اند. گذاشتند!
غم و اندوه و حسرت ما از دست دادن این شخصیت ها و ستارگان بزرگ زمانه است که نمی شناختیم و پس از مرگشان با شنیدن خصلت ها و ویژگی هایشان حسرت می خوریم.

و به شاکی

تسلیم علی رب کریم
نام آنها مانا است
یادشان گرامی باد.

دکتر. هادی انصاری
عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران
چهارشنبه 30 دی 1401
26 جمادی اول 1444
تهران