علت ایست قلبی در فوتبالیست ها
چرا فوتبالیست‌ها دچار سکته قلبی می‌شوند؟
یک جراح قلب و عروق درباره دچار شدن فوتبالیست‌ها به سکته قلبی در ماه‌های اخیر توضیح داد. علیرغم بررسی های مداوم سلامتی ورزشکاران، توسعه پزشکی و حضور قوی‌ترین پزشکان در باشگاه ها، در دنیای فوتبال تعداد اتفاقات غم انگیز در زمین در حال افزایش است. در جریان بازی دانمارک مقابل فنلاند در جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۰، کریستین اریکسن فوتبالیست تیم ملی دانمارک، بر روی زمین افتاد. این اتفاق بدون هیچ گونه برخوردی رخ داد. این بازیکن بیهوش شد و با ماساژ قلبی و دفیبریلاتور به زندگی بازگردانده شد.
یکی دیگر از موارد اخیر زمانی بود که سرخیو آگوئرو بازیکن اسپانیایی بارسلونا دچار حمله قبلی در زمین شد. این بازیکن سینه خود را گرفت و پس از آن مسابقه را ترک کرد و برای معاینه قلب نزد پزشک رفت. بر اساس نتایج، تصمیم بر این شد که آگوئرو حداقل سه ماه از فوتبال حرفه‌ای کناره گیری کند؛ توصیه‌ای که در نهایت به خداحافظی این بازیکن از فوتبال منجر شد.
سبک زندگی سالم، تمرین منظم، معاینات پزشکی مداوم و فرصت درمان در بهترین کلینیک های جهان، بازیکنان فوتبال را از بیماری های قلبی عروقی و مرگ ناگهانی در زمین مصون نمی دارد. دکتر سرگئی ولکوف، جراح قلب و عروق می گوید که چرا این اتفاق می افتد و چگونه می توان از تراژدی های آینده جلوگیری کرد؟
دریافت تمام نتایج زنده فوتبال در سایت وان بال
چرا فوتبالیست ها در زمین می‌میرند؟
مشکلات قلبی در دنیای فوتبال یک مشکل رایج در بین جوانان ۲۰ ساله به بالاست. مربیان استانداردهای بالایی را تعیین می کنند، باشگاه ها منتظر پیروزی هستند و بدن بازیکنان نمی تواند با چنین باری کنار بیاید. یک فوتبالیست حرفه‌ای در سال ۸۰ بازی انجام می‌دهد؛ او دو بازی در هفته انجام می دهد و به طور متوسط ۱۰ کیلومتر در هر مسابقه می دود که مطلقاً برای بدن و فیزیولوژیکی او مناسب نیست. به این مساله، کمبود استراحت و فرآیند بهبودی طبیعی را اضافه کنید.
مطالعه اخیر انجمن بین المللی فوتبالیست های حرفه ای نشان داد که ۶۷ درصد از بازیکنان، سخت کار می کنند. برای مثال آرتم ژیوبا مهاجم روس در سه سال کمتر از سه هفته تعطیلات داشت و این در حالی است که پزشکان به شدت تاکید می‌کنند که حتی سه هفته استراحت در یک سال برای بازیابی بدن کافی نیست. بر اساس آخرین تحقیقات، افرادی که کمتر از یک ماه در سال به تعطیلات می روند، ۳۷ درصد بیشتر از افرادی که تعطیلات طولانی‌تری دارند، جان خود را از دست می‌دهند.
این شرایط خطیر، نه تنها بازیکنان حرفه ای فوتبال بزرگسالان بلکه کودکان را نیز شامل می شود. در حال حاضر در سن ۶-۷ سالگی، کودکی که در یک مدرسه فوتبال بازی می کند، فشاری را بر قلب خود تجربه می کند که قابل مقایسه با یک نوجوان است و تغییرات عملکردی در قلب را به دنبال دارد. از یک سو، سیستم قلبی عروقی واقعاً فرسوده می شود و از سوی دیگر، این تغییرات می تواند پیش‌نیاز بیماری های مختلف باشد.
چرا پزشکان از بازیکنان در برابر مرگ محافظت نمی‌کنند؟
این بیماری همیشه قابل تشخیص نیست. به عنوان مثال، یک بازیکن ممکن است استعداد ژنتیکی برای ایست قلبی داشته باشد و معاینه پزشکی این را نشان نمی دهد. گاهی اوقات بازیکنان خود را در معرض خطر بیشتری قرار می دهند زیرا نمی خواهند به دوران حرفه ای خود پایان دهند. اخیراً سرخیو آگوئرو، مهاجم “بارسلونا” به دلیل حمله قلبی در زمین در بیمارستان بستری شد. خوشبختانه، همه چیز درست شد اما این مهاجم با توصیه پزشکان بازنشسته شد. آگوئرو یک سال پیش، از سرگیجه و فشار شکایت داشت اما کسی آن را جدی نگرفت.
باید درک کنید که وقتی بازیکنی در اوج دوران حرفه خود است، باشگاه و مربیان به او امید می‌دهند و گاهی اوقات نیاز به بهبودی را نادیده می‌گیرند. اغلب اتفاق می‌افتد که یک ورزشکار سرما می خورد، خوب می شود و بلافاصله به میدان می رود. هیچ‌کس به مدت یک هفته به او مرخصی استعلاجی نمی دهد. همه اینها به ویژه سیستم قلبی عروقی را تحلیل می برد و منجر به مشکلات سلامتی غیرمنتظره ای می شود که پیش بینی آن تقریبا غیرممکن است. بنابراین معلوم می شود که یک فوتبالیست ۲۰ ساله که طبق آنالیزها سالم است، ناگهان دچار نارسایی قلبی می شود.
چنین مشکلاتی نه تنها به ورزشکاران مشهور، بلکه افراد عادی در هر سنی مربوط می شود. برای کمک به بدن و ارائه پیشگیری، به خود زمان بیشتری برای استراحت و بهبودی، به خصوص پس از سرماخوردگی بدهید. به توصیه های پزشکان گوش دهید، چکاپ انجام دهید، قلب خود را چک کنید، آزمایش دهید، با دقت و انضباط با بدن خود رفتار کنید، حتی داشتن هشت ساعت خواب مناسب در روز، زمانی که قبل از نیمه شب به رختخواب می روید، می تواند سیستم قلبی عروقی شما را تقویت کند و خطر ابتلا به بیماری های جدی را کاهش دهد.
چرا برخی فوتبالیست‌ها در حین مسابقه سکته قلبی می‌کنند؟
برخی عقیده دارند که ورزشکاران باید به طور منظم از نظر پزشکی تحت نظر باشند،چون در صورت وجود نارسایی‌های قلبی، خطر مرگ با ورزش افزایش می‌یابد. آیا این کار اوضاع را سخت‌تر و پیچیده‌تر نمی‌سازد؟
بعد از این که چند روز پیش، فابریک موامبا، فوتبالیست تیم بولتون، در حین بازی فوتبال و در مقابل چشمان هزاران تماشاگر و میلیون‌ها بیننده تلویزیون از حال رفت، این بحث داغ‌تر شده که ورزشکاران تا چه حد باید تحت نظر پزشک باشند و با چه فراوانی لازم است از نظر نارسایی‌ها یا مشکلات احتمالی قلبی چک شوند. آیا آزمایش‌های منظم و گرفتن نوارهای قلب می‌تواند از حمله‌های قلبی ناگهانی در ورزشکارانی مانند موامبا جلوگیری کند؟
پیش از هر چیز، ببینیم برای این فوتبالیست چه اتفاقی افتاد. به گزارش نیوساینتیست، بازیکن تیم بولتن وندرر ناگهان روی زمین افتاد و قلبش از کار ایستاد. دلیل این اتفاق هنوز هم کاملا مشخص نیست. گزارش‌ها حاکی از آن است که قلب موامبا به مدت دو ساعت از تپش باز ایستاده بود، اما امدادگران از طریق کمپرس قلبی، موفق شده‌اند جریان خون به مغز او را حفظ کنند. مشکلات قلبی ممکن است به دلیل وجود لخته خونی که رگ‌های خون‌رسان قلب را مسدود می‌کند و یا به دلیل اختلال ریتمی یا الکتریکی در ماهیچه‌های قلبی اتفاق بیفتند. در مورد این که چرا قلب این فوتبالیت دست از کار کشید، هنوز توضیحی ارائه نشده است.
آخرین اخبار از وضعیت موامبا
اظهارات رسمی به نقل از پزشکان و مسوولان فوتبال بولتون، چنین بیان می‌کنند که موامبا در حال حاضر می‌تواند خودش نفس بکشد و دست‌ها و پاهایش را حرکت بدهد. همچنین اعضای خانواده‌اش را می‌شناسد و می‌تواند به درستی به سوالات پاسخ بدهد.
آیا آزمایش‌های منظم می‌توانست جلوی این اتفاق را بگیرد؟
برخی از مدیران فوتبال، از جمله روبرتو مانسینی از منچستر سیتی، این هفته از فوتبالیست‌های خود خواسته‌اند دست‌کم سالی دو بار آزمایش‌های لازم را بدهند تا بتوان به موقع از مشکلات احتمالی قلبی جلوگیری کرد.
اما به گفته سانجی وان بال، متخصص قلب دانشگاه سنت جورج لندن، این کار تنها وضعیت را دشوارتر می‌سازد، چون چنین اتفاقی از هر 50 هزار نفر تنها برای یک نفر می‌افتد. وی می‌افزاید: «این بدان معنا است که ما باید چندین هزار ورزشکار را مورد آزمایش قرار بدهیم تا تنها یک یا دو نفر که در معرض خطر هستند را شناسایی کنیم.»
آیا در موارد دیگری، آزمایش‌های منظم مفید بود؟
پاسخ مثبت است. ایتالیا تنها کشوری است که همه ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور بر اساس قانون از سال 1982/1361 مجبورند سالی یک بار نوار قلب بگیرند (ایی.سی.جی). مطالعه‌ای که در سال 2006/1385 توسط دومنیکو کورادو و همکارانش از دانشگاه پادوآ واقع در ایتالیا منتشر شد، نشان می‌دهد که بین سال‌های 1979/1358 و 2004/1383، در بین ورزشکارانی که به طور منظم آزمایش می‌دادند، در مقایسه با جمعیت عادی، میزان مرگ تا 89 درصد کاهش یافته است. وان بال در این‌باره می‌گوید: «میزان مرگ در ایتالیا از همه کشورهای دنیا کمتر است».
چرا آزمایش‌ها در مورد موامبا جواب نداده بودند؟
گزارش‌ها حاکی از آن است که موامبا تاکنون 4بار آزمایش داده که آخرین آن‌ها اواسط تابستان گذشته بود. وان بال چنین توضیح می‌دهد: «هیچ آزمایشی خالی از اشتباه نیست. اما هدف اصلی این است که اکثریت وسیعی از افراد در معرض خطر شناسایی شوند. نوار قلب ای.سی.جی در 60 تا 70 درصد موارد نارسایی یا اختلال را نشان می‌دهد.»
اطلاعاتی که از ایتالیا به دست آمده نشان می‌دهد که آزمایش‌ها در مورد حدود 7 درصد از افراد اشتباه بوده و در حالی که آن‌ها هیچ مشکلی نداشته‌اند، برایشان مشکل قلبی تشخیص داده شده است. اطلاعاتی که وان بال از ورزشکاران انگلستان جمع‌آوری کرده نشان می‌دهد که 3 درصد از کسانی که واقعا در معرض خطر بودهند در آزمایش‌ها به درستی مشخص نشده‌اند. وی تخمین می‌زند که در مجموع، 20 درصد از افرادی که مشکل قلبی دارند در انگلستان به درستی تشخیص داده می‌شوند. این در حالی است که در این کشور هر هفته 12 نفر در سن کمتر از 35 سالگی بر اثر ایست قلبی ناگهانی می‌میرند.
چه اختلالاتی در واقع باعث مرگ بر اثر ایست قلبی ناگهانی می‌شوند؟
بر اساس 35 درصد از موارد، متداول‌ترین اختلال هایپرتروفیک کاردیومیوپاتی نام دارد و به مواردی گفته می‌شود که سلول‌های ماهیچه قلب به طور غیرعادی بزرگ می‌شوند و منجر به ضربان نامنظم قلب می‌گردند. همچنین شرایطی وجود دارند که باعث مشکل الکتریکی در عملکرد قلب می‌شوند، شامل سندرم کیو- تی طولانی و سندرم بروگادا. همچنین ایجاد مشکل در خون‌رسانی قلب هم از مواردی است که می‌تواند ایست قلبی را به همراه داشته باشد. برخی از این اختلالات ارثی هستند و برخی دیگر به دلیل مشکل در رشد بدن، به صورت مادرزاد با فرد همراه است. به گفته وان بال، بهترین نشانه، سابقه خانوادگی مرگ بر اثر ایست قلبی و نیز علائم مشکوک است. اما در بسیاری از موارد، اولین باری که این مشکلات شناسایی می‌شوند، همان زمانی است که حمله قلبی روی می‌دهد، درست همان‌طور که در مورد موامبا اتفاق افتاد.
اگر اختلالی وجود داشته باشد، آیا ورزش خطر آن را افزایش می‌دهد؟
به گفته وان بال، در مقایسه با کسانی که ورزشکار نیستند و اختلالاتی در قلب خود دارند، ورزش می‌تواند خطر مرگ را در این موارد سه برابر افزایش دهد. همچنین ورزشکاران سیاه‌پوست آفریقایی- کاراییبی مانند موامبا در مقایسه با سایر نژادها 4 برابر بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند. بنابراین، این گروه بیشترین سود را از آزمایش‌های منظم خواهند برد.
برگرفته از: sofascore.com