ناصر حجازی

  • مجله ورزشیکربکندی: میان تاج و پرسپولیس میانه‌رو بودم/ پشت سر ناصر حجازی ماندم

    کربکندی: میان تاج و پرسپولیس میانه‌رو بودم/ پشت سر ناصر حجازی ماندم

    پیشکسوت فوتبال ذوب‌آهن و تیم‌ملی با اشاره به دوران حضورش در کنار ناصر حجازی گفت: حدود ۷ سال از قبل اینکه به تیم ملی بروم، آقای حجازی دوازه‌بان تیم ملی بود. با او عکس گرفتم و به دیوار اتاقم زدم، الگوی ورزشی من شده بود. من با پیشرفت به سرعت نور، در سال ۵۷ هم‌اتاقی او شدم! به گزارش کندوج، محمدرضا کربکندی با نام مستعار رسول کربکندی متولد دوم دی ماه ۱۳۳۰ است که دنیای فوتبالی‌اش با پست دروازه‌بانی را همچون بسیار دیگر از ستاره‌های فوتبال از زمین‌های خاکی شروع کرده‌ است. نام او و ذوب‌آهن همیشه در کنار یکدیگر آمده و به عنوان اصلی‌ترین باشگاه این دروازه‌بان ۱۹۰ سانتی‌متری است. از سوی دیگر کربکندی دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران بود و در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در تیم ملی در کنار ناصر حجازی حضور داشت. ببینید: او در سمت مربیگری نیز توانست تیم فوتبال ذوب‌آهن اصفهان را به مقام قهرمانی در جام حذفی ۸۲–۱۳۸۱ و نایب قهرمانی لیگ برتر ۸۴–۱۳۸۳ برساند. به همین بهانه کندوج برای نگاهی بر زندگی فوتبالی این پیشکسوت فوتبالی ایران گفت‌وگو کرده که در ادامه می‌خوانید: از آغاز فوتبالتان بگویید. من دنیای فوتبالی‌ام را از زمین‌های خاکی شروع کردم. امروز با وجود همه آکادمی‌ها و مدارس فوتبال، استعدادها راهی به فوتبال ندارند زیرا تمکن مالی …

  • مجله عمومیبرای ناصر حجازی؛ " آوانگارد " تنها

    برای ناصر حجازی؛ ” آوانگارد ” تنها

    سیزده سال احتمالا زمان زیادی است. برای هرچیزی، زمان زیادی است. چه برسد به این که بحث فراق و داغ و سرد شدن یاد مطرح باشد. می گویند زمان، قاتل رومنس است. هر هجرت و رحلتی را اگر به زمان بسپارید، غم و محنت آن را رفو می کند. به فراموشی کمک می کند و شرایط را عادی می کند. ناصر حجازی اما یک تنه برای نقض گزاره های فوق کافی است. حجازی 13 سال است که فوت کرده. عقاب، صبح روز دوم خرداد 1390 از شهر کلاغ ها پر کشید. جسم حجازی رفته بود اما جوری زندگی کرده بود که جاودانه شد. همان آوانگارد بودنش، همان توصیه پذیر نبودن و سر خم نکردنش باعث شد او هیچگاه فراموش نشود. این ها به ظاهر مشتی شعار روشنفکرانه است اما حقیقت این است که آن چه دیگران شعارش را می دهند، حجازی زندگی اش کرد. برای او، فرقی نمی کرد کدام نظام سیاسی بر سر کار باشد. او فقط عادت نداشت «بله قربان!» بگوید. پس نه قبل از جام جهانی 1978 دست شاه را بوسید و نه در سال 1365، به فلان امر و دستور که پیش از دربی صادر شده بود، وقعی نهاد. البته که هزینه اش را هم پرداخت …

دکمه بازگشت به بالا