بم تنها آبادی در ایران است که هنوز کاریزها یا لوله های آب رویای آن را ندارند! چرا؟ همه کسانی که می خواهند از گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی مطلع شوند ، بازدید از موزه بم خوب است. ارزش این مجموعه چقدر است؟! موزه ای که به ایران می آموزد که می توان بدون ساخت سدهای گران قیمت و حفر سوراخ تریاک زندگی کرد ، کشاورزی پایدار ایجاد کرد و این جامعه فاخر و باهوش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
بم تنها شهر ایران است که تابلوهایی را در برخی از جاده های عمومی خود نصب کرده و هشدار داده است که ماشین های سنگین نباید از این تونل ها عبور کنند ، زیرا می توانند برای گالری های کاریز خطرناک باشند. ما ارزش بم را می دانیم و اجازه نمی دهیم چاه تحت عنوان پردازش گیاه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین بم با تهدید کمی و کیفی روبرو شود.
ما نباید فریب میثاق ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بگیریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. اگر نگذاریم این اعتماد شریف به آینده برود ، روح هزاران هموطن که هجده سال پیش در زمین لرزه بی انصاف جان باختند هرگز قابل خرید نیست.
در عین حال ، هیچ گوشه ای برای توسعه و اشتغال وجود ندارد. ما تقاضا داریم که این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20 هزار هکتاری بم ، که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.