حفاظت از بم؛ یک مطالبه ملی یا استانی؟

بم تنها آبادی در ایران است که هنوز کاریزها یا لوله های آب رویای آن را ندارند! چرا؟ همه کسانی که می خواهند از گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی مطلع شوند ، بازدید از موزه بم خوب است. ارزش این مجموعه چقدر است؟! موزه ای که به ایران می آموزد که می توان بدون ساخت سدهای گران قیمت و حفر سوراخ تریاک زندگی کرد ، کشاورزی پایدار ایجاد کرد و این جامعه فاخر و باهوش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

بم تنها شهر ایران است که تابلوهایی را در برخی از جاده های عمومی خود نصب کرده و هشدار داده است که ماشین های سنگین نباید از این تونل ها عبور کنند ، زیرا می توانند برای گالری های کاریز خطرناک باشند. ما ارزش بم را می دانیم و اجازه نمی دهیم چاه تحت عنوان پردازش گیاه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین بم با تهدید کمی و کیفی روبرو شود.
ما نباید فریب میثاق ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بگیریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. اگر نگذاریم این اعتماد شریف به آینده برود ، روح هزاران هموطن که هجده سال پیش در زمین لرزه بی انصاف جان باختند هرگز قابل خرید نیست.

در عین حال ، هیچ گوشه ای برای توسعه و اشتغال وجود ندارد. ما تقاضا داریم که این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20 هزار هکتاری بم ، که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.