در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟
چشم چشم را نمی بیند و تاریکی مطلق تابش می کند. وقتی متوجه حضور یک فرد خارجی که به شما نزدیک می شود، باید بی حرکت منتظر بمانید تا نقطه نور روشن شود. وحشت با فریاد و ترس تو تمام می شود و اتاق روشن می شود و دیگر خبری از غریبه نیست!
چندین سال است که در بین مخاطبان بوده و حتی بچه ها دوست دارند آن را امتحان کنند. اتاقی که هم ترسناک و هم مرموز است به «اتاق فرار» معروف است. وارد اتاقی می‌شوید و برایتان اتفاقی می‌افتد که از آن خارج شوید.
گفته می شود طراح «اتاق فرار» یک دانشجوی ژاپنی بوده و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال 2007 طراحی شده است، این اتاق های فرار به طور موقت در مکان های تفریحی ظاهر می شوند و طراحی به گونه ای بود که طراحان اشیاء و دستورالعمل های لازم را در گوشه و کنار پنهان می کردند و بازیکنان باید آنها را پیدا می کردند و محیط را ترک می کردند. همچنین تماشاگران زیادی وجود داشت و بلیط ها به سرعت فروخته شد.
اکنون این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش هستند و هر کدام در حال طراحی بازی های خود هستند. اتاق های فرار معمولاً بیلبورد ندارند و اطلاعات آنها باید در شبکه های اجتماعی موجود باشد. البته برخی از آنها صفحه هم دارند. گرایش افراد به این بازی روز به روز در حال افزایش است، به خصوص نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد اتاق فرار هر چه ترسناکتر باشد جذابیت آن بیشتر است که هم در محیط و هم به صورت آنلاین و به صورت خاص اجرا می شود. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند و برخی دیگر دارای معماهای بیشتری هستند و انتخاب هر سبک به تیمی که وارد بازی می شود بستگی دارد.
من به یکی از این اتاق های فرار می روم. نور قرمز کم رنگ فضای ترسناک اتاق را افزایش می دهد. صدایی از پشت رادیو بازیکنان را به سمت یافتن کد هدایت می کند و وقتی اولین کلید پیدا شد بازی شروع می شود و آنها به یک اتاق می روند.
شرکت در حل معماها و یافتن کلیدها از وظایف مهم این بازی است. در همین حین، وقتی مشغول یافتن رمز هستید، یک بازیگر با گریم می تواند وارد شود و تیم را بترساند.
«حسین» کارگردان یکی از اتاق های فرار تهران است. او در رشته معماری تحصیل کرد و حدود سه سال پیش پس از بازی در یکی از اتاق های فرار، تصمیم گرفت خودش یکی از این اتاق ها را راه اندازی کند: «هر کشوری در وحشت این بازی قوانین خاص خود را دارد. مثلاً در برخی از کشورها نباید اتاق ها را به طور کامل خاموش کرد و این باعث کاهش ترس می شود، اما در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می شود. 500 بازی در تهران برگزار می شود که بیشتر آنها بین 60 تا 90 دقیقه و حدود 120 دقیقه است. با این حال، زمان پخش بستگی به ژانر دارد و می تواند از 30 دقیقه شروع شود و تا 5 ساعت طول بکشد. بازی های اتاق فرار به صورت گروهی طراحی می شوند و به هیچ وجه یک نفر نمی تواند به تنهایی بازی را طراحی کند. هر تیم ایده و فکر خود را دارد. «معمولاً بازی‌ها ضعیف و قوی هستند، اما وای به روزی که یک بازی را به نام بدی بشناسند، زیرا جنبه منفی اتاق فرار دارد و نوعی ضعف محسوب می‌شود.
معمولا بلیط آخرین شانس این بازی گرانتر از سایر امکانات است. حسین دلیلش را اینطور توضیح می دهد: «اگر دیر سوار تاکسی شوید باید پول بیشتری بپردازید چون ساعت کاری آخر شب تمام می شود، اما بازیگران همچنان کار می کنند، بنابراین هزینه ها بیشتر است. ساعات کار نیز به انتخاب بازیکن و فضای اتاق بستگی دارد، برخی از بازی ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا روز است. اما اتاق های فرار معمولا از ساعت 14:00 تا شب هستند. برخی از بازی ها ممکن است تا ساعت 5 صبح ادامه داشته باشد.
با اینکه روز طولانی در این حرفه کار می کند، اما از کارش راضی است: «اتاق فرار یک کار خدماتی است و تا زمانی که خدمات ارائه می کنید، پول می گیرید. راه اندازی اتاق فرار زمان بر است و هر کسی که تصمیم به انجام این کار بگیرد باید زمان زیادی را صرف کند. یکی از سختی های کار این است که دیر سر کار می آیم و زمان کمتری را با خانواده می گذرانم. از طرفی روزهای تعطیل هم سرم شلوغ است. شغل به گونه ای نیست که جایگزین من برای کارمندی شود، اما من باید سر کار باشم، البته همه چنین کاری را قبول ندارند. وی ادامه داد: زمانی که همه‌گیری بیماری عروق بیماری کرونا قلب شیوع پیدا کرد، مجبور بودیم تعطیل کنیم و گاهی اوقات بازی را با رعایت کامل قوانین بهداشتی انجام می‌دادیم و بعد از هر فرصتی کل فضا و قفل‌ها را ضدعفونی می‌کردیم، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.
او درباره نحوه انتخاب بازیگران «اتاق فرار» نیز توضیح می دهد: «بازیگران تست می شوند و بعد با آنها شروع به کار می کنیم.» ما سه بازیگر در اتاق فرار داریم که دو نفر از آنها تجربه نداشتند و مجبور شدیم آنها را آموزش دهیم. بنابراین آنها عادت دارند بدون ملاقات با بازیکنان اتاق را ترک کنند.”
یکی از بازیگران این اتاق پناهجویان که 15 سال سن دارد از کودکی به این حرفه علاقه داشته و آنقدر تجربه بازی در اتاق پناهجویان را دارد که به ترس عادت کرده و از ترساندن دیگران لذت می برد.
معمولاً قبل از شروع بازی توصیه های لازم به بازیکنان داده می شود: «آداب اسلامی باید رعایت شود، قوانین بهداشتی رعایت شود، افراد زیر 15 سال ممنوع هستند، افراد دارای مشکلات قلبی و تنفسی از شرکت در بازی منع می شوند. ، بی احترامی و دست زدن به بازیکن متوقف می شود بازی همزمان شروع می شود، تمام آسیب های وارده به بازی بر عهده بازیکنان است و … “
با وجود توصیه های لازم قبل از شروع بازی، هنوز بازیکنانی هستند که مشکل ایجاد می کنند: «ما به بازیکنان می گوییم که شما حتی حق ندارید به بازیکنان دست بزنید، در تاریکی حرکت نکنید، بازی را مسخره نکنید. بازیکنان بازیگری که بازی می کند با این حال، در برخی از اتاق های پناهجویان ما، بازیگران مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. البته وضعیت نسبت به سال های اخیر بهتر شده است، زیرا با افزایش تعداد اتاق های فرار، بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و کم کم با قوانین بازی آشنا می شوند. با این حال، بازی ها قوی تر شده اند. با این حال، بسیاری از افرادی که برای اولین بار اتاق فرار را تجربه می کنند و قوانین لگد زدن یا مشت زدن بازیگر را نمی دانند. حتی افرادی که در مقابل بازی هستند مشکل خاصی ندارند، با شروع بازی از طریق دوربین های دید در شب متوجه می شویم که فرد نباید بازی را ادامه دهد، اما تاکنون با مشکل خاصی مواجه نشده ایم. گاهی اوقات بازیکنان از گریه و ترس مریض می شوند و ما بازی را متوقف می کنیم و به آنها آب می دهیم.»
به گفته وی، اتاق های فرار ایران نیز همزمان با هالووین در آمریکا وارد بورس می شوند و در برخی اتاق های فرار از تجهیزاتی برای ترسناک شدن بازی استفاده می کنند.
معمولا بازی در اتاق فرار با یک عکس یادگاری در همان نور قرمز ترسناک به پایان می رسد. باهوش ترین اعضای تیم که بیشتر از دیگران درگیر هستند نیز برای یافتن پاسخ معماها به آنها اشاره می شود و اعضای تیم پس از تخلیه احساسات اتاق را ترک می کنند. با وجود اینکه این بخش بدون مشکل فعالیت می کند، هیچ سازمانی بر فعالیت آنها نظارت نمی کند!
انتهای پیام/