پیاده‌روی اربعین، سنتی به درازای چهارده قرن

همانطور که گزارش شد ، حضرت آدم (ع) هزار بار پیاده به خانه خدا رفت. این پیاده روی و سنت راه رفتن به هیچ دین یا فرهنگ خاصی در تاریخ اختصاص داده نشده است ، زیرا همانطور که امپراتور ، پادشاه روم ، با خداوند عهد بست که هر زمان که در نبرد با امپراتوری ایران پیروز شد ، از این پیروزی بزرگ سپاسگزار باشید. از پایتخت سلطنت خود ، که در آن زمان قسطنطنیه بود ، برای دیدار پیاده اورشلیم ، و پس از کسب این پیروزی ، سوگند خود را به جا آورد و پیاده به اورشلیم رفت.
در دین مبین اسلام ، زیارت پیاده سنت خوبی محسوب می شود و در این رابطه پیشنهادات زیادی از سوی ائمه معصومین (ع) ارائه شده است.

امام صادق (ع) زیارت خانه پیاده خود را محبوب ترین راه برای تقرب و تقرب به خدا دانسته و می فرماید:
“یک حج در هر پا معادل هفتاد حج است!” »
البته بسیاری از داستانها در این زمینه از موارد غیرقابل پیش بینی ناشی شده است. اهل بیت (ع) نیز این سنت حسنه را رعایت کرده اند ، زیرا گزارش شده است که امام مجتبی (ع) بیست و پنج بار پیاده برای زیارت خانه خدا به مدینه رفته است.
امام حسن (ع) در راه حرم خدا ، گروه را ترک کرد و بین مدینه و مکه قدم زد و همه کاروانهای پیرو امام (ع) از اتومبیل خود پیاده شدند ، بنابراین سواران دیگر در کاروان O نداشتند. به
در روایت دیگری ذکر شده است که امام حسین (ع) در حال راه رفتن در حالی بود که حامل ها و تجهیزات در کنار او بدون اسب حرکت می کردند. گزارش های تاریخی نشان می دهد که قدم زدن در صحن های امام در آتن (ع) از زمان امامان نابالغ (ع) رایج بوده است.
بارها حضرت زین العابدین (ع) برای زیارت مزار جدش امیرالم Muمنین (ع) به نجف اشرف می آمد و از فرسخ های این آرامگاه مقدس دیدن می کرد. بارگاه امام است ، آمدند و شب را در آن گذراندند.

امام صادق (ع) در این رابطه می فرماید: هرکه پیاده به زیارت امیرالممنین (ع) برود ، خداوند متعال همیشه پاداشی مانند حج و مانند عمره برای او می نویسد!
و اگر پیاده بازگردد ، ثواب دو حج و دو عمره در هر زمان برای او نوشته می شود!
جابر بن عبدالله انصاری اولین زائر کربلا در چهلمین روز سال 61 هجری از مدینه است. از سوی دیگر ، کاروان الله وقتی به مدینه بازگشت ، ابتدا عازم کربلا شد و در روز چهلم این دو کاروان به کربلا ، نه چندان دور از هر دو طرف ، و آرامگاه پیامبر آمدند. و شهدای عاشورا
این سنت حسنه و پیاده روی تا کربلا و نجف اشرف در سالهایی انجام شده است که امامان علی رغم حکومت ظالمانه و خونین اموی و عباسیه (ع) در آنجا حضور داشتند.

رهبران دولت شیعه ، مانند دولت آل بویه و دولت صفوی ، این سنت حسنه را رعایت کرده و سعی کرده اند آن را در بین شیعیان گسترش دهند. شاه عباس صفوی و علمای بزرگ عصر خود مانند شیخ بهایی برای اشاعه و اشاعه فرهنگ زیارت ، در سال 1009 هجری قمری ، از اصفهان ، تصمیم مشهد را پیاده اختصاص داده و به دیدار امام هفتم رفتند.
علما و بزرگان پیروی از امامان معصوم بر این سنت حسنه تأکید زیادی داشته اند و آنقدر مشهور است که زیارت کربلا و بارگاه در حسینیه پیاده تا زمان مرحوم شیخ مرتضی انصاری مرسوم بوده است. آنها طبق نذر خود پیاده به زیارت امام هفتم در مشهد مقدس رفتند.

طبق روایات تاریخی ، از گذشته های بسیار دور و در زندگی امام هدی (علیه السلام) ، رفتن به زیارت در این ایام خاص از سنت ها بود.
از جمله آموزه های شیعه ، زیارت حرم امام حسین (ع) در طول سال پنج زمان خاص دارد. رجب اول ، نيم رجب ، نيمه شعبان ، ايام عرفه و اربعين پنج تاريخي است كه اهل بيت عليهم السلام براي زيارت امام توصيه مي كنند. طبق روایات تاریخی ، از گذشته های بسیار دور و در زمان زندگی امام در هدی (علیه السلام) ، سنت بود که در این ایام خاص به زیارت برویم. سنتی که معمولاً در نجف با زیارت حضرت علی (ع) آغاز شد.
این در حالی است که نهضت عاشورا به مدت دو قرن در سراسر جهان گسترش یافته بود تا زمان متوکل و همه تغییرات کربلا و بارگاه امام (ع) در سراسر جهان اسلام گسترش یافت ، به طوری که اقدامات متوکل در سال 236 هجری قمری. و تخریب بارگاه امام حسین به شعور شیعیان آفریقا رسید.
همانطور که قبلاً نیز اشاره شد ، علما و بزرگان حوزه علمیه نجف اشرف نقش عمده ای در احیای و احیای این سنت حسنه و در طول تاریخ داشته اند ، هر زمان که این سنت خوب به دلایل سیاسی باشد. و فشار بر دولت ضد شیعه در حال تضعیف است. ، به عنوان یک ماجراجویی پرشور و فریاد دریای مردم پیاده ، و در اربعین حسینی تا کربلا می بینیم و تماشا می کنیم.

برخی روایات تاریخی نشان می دهد که زیارت کربلا پیاده تا زمان مرحوم شیخ مرتضی انصاری (1281 هجری سابق) متداول بوده است ، اما در مقطعی فراموش می شود و در این زمان است که مرحوم محدث نوری آن را احیا می کند.
گفته می شود در این زمان این اقدام و حرکت به سمت کربلا را نشانه فقر و محرومیت می دانستند! این سنت با استواری و تلاش نوری زنده شد.
او برای حمل بار گاو اجاره کرد و با دوستان و شاگردانش پیاده به زیارت امام حسین رفت و آنها سه شب از نجف به کربلا رفتند. صبح ها و عصرها و وسط روز در پیاده روها راه می رفتند ، استراحت می کردند ، غذا می خوردند و نماز می خواندند. کار آنها با استقبال بسیار خوبی از سوی مردم ، علما و بزرگان مواجه شد و تعداد زیادی از مردم به آنها ملحق شدند که گاهی بیش از 30 چادر از بیست تا سی نفر بودند.

این عالم بزرگوار برای اولین بار در عید قربان از نجف به کربلا رفت ، سفری سه روزه که حدود 30 نفر از دوستان و بستگان او را همراهی می کردند. «محدث نوری» از آن زمان تصمیم گرفت این اثر را هر سال تکرار کند. وی آخرین بار در سال 1319 هجری قمری پیاده از حرم اباعبدالله حسین (ع) دیدن کرد.
پیاده روی به کربلا در فصول مختلف ، به ویژه در اربعین حسینی ، تا زمان محدث نوری ، در بین علما و طلاب حوزه علمیه نجف اشرف ادامه داشت ، اما با ورود اولین خودرو به این منطقه ، سفر کاروان متوقف شد و سفر پیاده روی. همچنین بسیار بی حس و فراموش شده بود..

در این زمان بود که مرحوم آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی به عنوان یکی از اساتید و کپسول های علم و نفوذ معنوی در حوزه علمیه نجف روی صحنه رفت و به دلیل تعهد و تقاضای وی برای پیوستن به کربلا ، این سنت نیکوکاری رایج و به عنوان یک سفر مقدس احیا شد. و با توجه به اینکه برخی از ایرانیان ، به ویژه دانش آموزان مدرسه ، گاهی اوقات در این سفر آنها را همراهی می کردند ، مردم نجف و اطراف آنها و سپس شیعیان عراق ، به تدریج به این سنت باستانی ، معنوی و معنوی توجه کردند و در قرن حاضر نیز این سنت. کربلا و به ویژه اربعین دوباره گسترش یافت.
مشهور است که مرحوم آیت الله شاهرودی عصر جمعه و سایر زیارتها بیش از صد بار مسیر نجف تا کربلا را طی کردند و در این سفر معنوی جمعی از طلاب و دیگر علما و بزرگان حوزه او را همراهی کردند.

این اقدام باعث شد تا پیاده روی تا کربلا در بین علما و سمینارها و دیگر اقشار جامعه محبوب شود و سالانه بر تعداد آنها افزوده شود. در آن زمان بود که اکثر بزرگان ، اساتید و علمای برجسته حوزه مانند آیات میرزا جواد ملکی تبریزی ، سید محسن امین ، شیخ محمدحسین غروی معروف به کمپانی ، میرزا نائینی ، سید محمد روحانی شناخته می شدند. ، میرزا جوامع عمری ، شاهرودی ، شهید عبدالصاحب حکیم ، شهدا و علمای بزرگ از دو خاندان بحرالعلوم و حکیم و مرحوم سیبویه که خود کاروانی از جوانان پرشور راه انداخته بود و معمولی ترین کاروان محسوب می شد. از نظر امکانات ، به طوری که متوفی از این فرصت به طور کامل استفاده کرد. وی با بهره گیری و با ایجاد آموزه های دینی و اخلاقی در میانه راه و فراتر از آن ، طی سالیان متمادی که این کاروان را همراهی می کرد ، شهرت زیادی در این جهت داشت. آسان نبود ، آنها این مسیر را پیمودند و به عظمت و دوام خود افزودند.

شاید بتوانم بگویم که در آن زمان ، به ویژه در اربعین حسینی ، کمتر علمای برجسته ای در حوزه بودند که به این سمت نرفتند و از آن به بعد بود که هزاران نفر از دو راه ، جاده آمدند. و جاده فرعی رودخانه فرات ، معروف به “راه دانشمندان” ، پیاده روی تا سرزمین عشق و حماسه و بهشت ​​روی زمین بود.
زیارت کربلا سرانجام به عراق سرایت کرد و در موارد متعددی ، زائران امام حسین (ع) از عراق به کربلا و از شهر خود به کربلا رفتند. مناسبت ، پیاده روی اربعین ، جایگاه ویژه ای داشت.

با به قدرت رسیدن رژیم بعثی اموی ، او این موضوع و مراسم عزاداری و سنت را جدی گرفت ، بسیاری از حجاج را در پیاده رو دستگیر کرد و برخی را زندانی و شکنجه کرد!
در آن زمان بود که این عمل بسیار ضعیف آب به طور کامل تعطیل نشد و افراد ناامید ، مخفیانه و از مسیر علما ، که در میان پفک ها قرار داشت ، توسط چراغ هایی با روغن سیاه رنگ بیمار و غیر از بومیان هدایت می شدند. و کشاورزان منطقه از آن به عنوان چراغ آبیاری پفک ها و مراتع خود و گاهی برخی خرما به عنوان چمدان و غذا برای زائران استفاده کردند ، همراه با چراغ های چشمک زن در شب ، زائران و پیاده روها ، شب و مخفی ، این راه خود را برای کربلا و روزها با هم در پفک ها پنهان شدند و در این هنگام در زمان تروریسم و ​​کشتار ، قربانیان ایثارگر هنوز در این سنت 1400 ساله زنده بودند.

اما پس از سقوط رژیم بعث بود که عشق حسینی عزیزان امام حسین (ع) را به خود جلب کرد و این سنت پایدار دوباره رواج یافت.
و اکنون می بینید که از ابتدای صفر ، زائران و حجاج حسینی بیش از هر زمان دیگری نه تنها از همه شهرهای عراق ، بلکه از همه شهرها و کشورهای جهان به این سرزمین می آیند و حماسه ای جهانی خلق می کنند. !
این عاشقان به بهشت ​​روی زمین و در رکاب امامان فسادناپذیر و کاروان اسیران خدا و سرانجام به کعبه امیدها و خواسته های خود ، یعنی کربلا و بارگاه امام حسین و برادر فداکارش حضرت ابوالفضل ، رفتند. و همراهان مأیوس او را تحویل می دهند.

لازم به ذکر است که در سالهای اخیر ، این سنت زیبا و نیک ، که از نظر خداوند دارای مقام والایی است ، نه تنها مورد توجه شیعیان ، اهل سنت و همه مسلمانان از فرقه های مختلف آنها قرار گرفته است ، بلکه سایر ادیان الهی نیز آن را مورد توجه قرار داده اند. و فرقه هایی مانند مسیحیان در مذاهب و مذاهب مختلف نیز در این پیاده روی و گردهمایی بزرگ جهانی شرکت کرده اند ، که می توانم قاطعانه بگویم ، زیارت اربعین کربلا ، اکنون محور همبستگی همه ادیان و مذاهب الهی در این زمینه است. یک دوره محسوب می شود و امام حسین علیه السلام اکنون تنها یکی از این شیعیان محسوب می شود ، نه اهل سنت و مسلمانان ، بلکه همه کسانی که به دنبال مردان عادل و آزاد جهان هستند.

و البته باید اذعان داشت که این سنت حسنه که همواره مورد تأکید ائمه معصومین بوده است ، در این دوران پس از غیبت امام در عصر ارواح ، با تلاش و دقت مقامات شیطانی و اسرار بوده است. دوره ای چون ضعیف شده است ، مرد بزرگی از نجف اشرف آن را احیا کرده است و من شک ندارم که به برکت صاحب الامر ، داستان پرشور راهپیمایی اربعین روز به روز گسترده تر شده است. ، و یک اقیانوس خروشان حرکت مردم را با موج های قوی پر کرد. و تاثیر بیشتری خواهد گذاشت.

مگر نه این است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود خبر داد و به دختر بزرگوارش حضرت فاطمه ع همسر دو جهان وعده داد که نسل به نسل تا روز قیامت اندوه کودک را زنده نگه می دارند و سوگواری !!

* خادم افتخاری اطباء مقدس در عراق و عضو آکادمی پزشکی ایران