آنچه باید درباره «کهیر» بدانید

به گزارش عصر ایران به نقل از Step to Health ، “کهیر عبارت است از برجستگی های قرمز رنگ روی پوست که معمولاً با خارش شدید همراه است.” کهیرها در اندازه های مختلفی هستند و می توانند هر بار ناگهان تشکیل و ناپدید شوند و در مکان دیگری ظاهر شوند.

از نظر بالینی ، بیمار باید بیش از شش هفته در سال از این بیماری رنج ببرد تا مبتلا به كهیر مزمن شود. حتی در مقایسه با زمانی که آسیب پوست کاهش می یابد.

منشا دقیق این بیماری ناشناخته است ، اما متخصصان نتیجه گرفتند که درمان مربوط به واکنش های آلرژیک است. برای دستیابی به این هدف آنتی هیستامین ها و تغییرات رژیم غذایی به طور کلی در نظر گرفته می شوند.

علائم کهیر مزمن

ضایعات پوستی قرمز بدون تمایل به ظهور در قسمت های خاصی از بدن ، نشانه های واضح کهیر است. از طرف دیگر ، تغییر در ظاهر و اندازه های مختلف کهیرها وجود دارد.

علائم مورد بررسی در تشخیص بالینی کهیر مزمن به شرح زیر است:

کهیر قرمز در هر قسمت از بدن

کندوهای متغیر در اندازه های مختلف با ظاهر و ظاهر

التهاب برخی از قسمت های پوست با ظاهر کهیر

ظاهر کهیر مرتبط با تحریک مانند استرس یا تب

– خارش شدید

کهیر مزمن و کیفیت زندگی

مطالعه ای در بیمارستان سنت توماس انگلیس نشان داد که کهیر مزمن زندگی اجتماعی بیش از نیمی از بیماران مبتلا را تحت تأثیر قرار می دهد. علاوه بر این ، بیش از نیمی از این افراد معتقدند که مشکلات زیبایی شناسی تأثیر منفی بر زندگی جنسی آنها دارد.

این در شرایطی است که کهیر مزمن همچنین می تواند زندگی کاری افراد را تحت تأثیر قرار داده و باعث غیبت آنها در کار شود.

حلقه اجتماعی نزدیک به افراد مبتلا به کهیر مزمن نقش بسیار مهمی دارد. این افراد نباید با اظهارنظرهایی روبرو شوند که عزت نفس آنها را تضعیف کند. افزایش واکنشهای جانبی نیز ممکن است احتمال پیگیری درمان را کاهش دهد.

شرایط استرس زا می تواند کهیر مزمن را بدتر کند. حتی عملیاتی مانند خاراندن کهیر به دلیل اضطراب می تواند منجر به آسیب پوستی شود که بعداً قابل انتقال است.

درمان دارویی

یکی از سنگ های اساسی درمان کهیر ، تجویز داروهای ضد حساسیت است. در میان آنها ، آنتی هیستامین ها یکی از رایج ترین ها هستند.

از جمله آنتی هیستامین هایی که باعث خواب آلودگی می شوند عبارتند از:

– هیدروکسی زین

– داکسپین

– دیفن هیدرامین

در میان آنتی هیستامین های کمتر شناخته شده شاید بهترین شناخته شده لوراتادین باشد که متعلق به گروه فکسوفنادین و سیتریزین است.

اگر کهیر مزمن باعث التهاب شدید شود ، پزشک ممکن است کورتون و داروهای ضد التهابی تجویز کند. به دلیل عوارض جانبی ، آنها داروهایی با کاربرد محدود و برای اهداف خاص هستند. توصیه شده ترین نمونه این امر معمولاً پردنیزون است.

درمان های دارویی

علاوه بر دارو ، اقدامات غذایی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کهیر مزمن نیز مهم است. این اقدامات برای رفع علائم طولانی مدت طراحی شده اند.

اقدامات غیر دارویی برای مبارزه با کهیر مزمن عبارتند از:

از صابون هایی که طبیعی نیستند و باعث تحریک پوست می شوند خودداری کنید

– برای مرطوب سازی پوست از مرطوب کننده استفاده کنید

– لباس های راحت بپوشید تا از مالیدن ماده روی پوست جلوگیری کنید

هنگام بیرون از منزل ، حتی در روزهای آفتابی ، از ضد آفتاب استفاده کنید.

از محرک ها اجتناب کنید