تهران بیمار با دکتران بیمارتر
یک ماه پیش ، وقتی زباله پردیسان را گزارش کردم ، گفتند که این یک استثنا است. اولین تصویر در زمین دانشگاه تهران است و منطقه سبز در اختیار شهرداری است. این فیلم حرفهای زیادی برای گفتن دارد. این کیسه های پلاستیکی در واقع علف هایی هستند که با هزینه زیادی کتک می خورند ، داخل پلاستیک ریخته می شوند و سپس با ماشین منتقل می شوند و پیمانکاران آنها را در مکان هایی رها می کنند که از چشم مردم پنهان است ، حتی در قلب تهران. انجام می دهند.
واقعیت این است که کسانی که در ماشین نشسته اند هرگز این صحنه های پنهان در شهر را نخواهند دید. این بزرگراه ها ساخته شده اند بنابراین شما نمی توانید پیاده روی کنید تا ببینید در شهر چه اتفاقی می افتد. من فقط شورای شهر را مقصر نمی دانم.
بسیاری از پروژه های شهری و عمرانی توسط محققانی مانند من پیشنهاد یا توصیه می شوند. متأسفانه ، وقتی بیماری سخت افزار و بتن به ایران آمد ، در نیم قرن اخیر ، هیچ واکسنی برای آن ساخته نشده و نیازی به آن نبود. مردم بی دفاع در برابر خواسته های معماران بتونی ، مکانیک اتومبیل ، پیمانکاران انتفاعی و مدیران تعظیم عقب ماندند و از همه تلخی ها همه به طور جدی آلوده شده و از این بیماری رنج می بردند.
نتیجه این غفلت از جامعه علمی همان چیزی است که در تصاویر بعدی این پست و در آسمان بالای سر خود می بینیم. درد این است که دانشمندان و دانشمندان برای رفع درد جامعه مجهز به علم بودند. آنها برای معالجه درد جامعه به پزشكی تبدیل شدند و به آنها پزشك نمی گفتند. اما وقتی خودمان ناقل بیماری می شویم ، این نمونه ای از “آنچه پوسیده است نمک است ، وای روزی است که نمک پوسیده است”.
* استاد گیاه شناسی ، دانشگاه تهران
* منتشر شده در یک کانال شخصی