مقایسه قدرت نظامی ایران با کشورهای منطقه

به گزارش کندوج ، فرهیختگان همچنین نوشت: “سازمان های مختلفی در جهان برای ارزیابی میزان برنامه های نظامی در کشورها وجود دارند ، از جمله موسسه صلح استکهلم یا سیپری یکی از معتبرترین و مشهورترین سازمان هایی است که سالانه میزان هزینه ها را تخمین می زند.” کشورها را در ارتش توزیع می کند.

طبق اطلاعات موسسه صلح استکهلم ، در سال 2019 ، همه کشورهای جهان در مجموع 1.9 تریلیون دلار هزینه نظامی اختصاص داده اند که در مقایسه با سال 2018 3.6 درصد افزایش داشته است.

جالب است بدانید که ارزیابی برنامه های نظامی کشورهای مختلف در سال 2019 نشان می دهد که برای اولین بار در تاریخ ، هر دو کشور آسیایی با افزایش قابل توجه بودجه ها به ترتیب در مرتبه دوم و سوم عنوان بزرگترین برنامه نظامی جهان را از آن خود کرده اند. در سال 2019 ، دولت چین 261 میلیارد دلار آمریکا داشت و 5.1 درصد از برنامه نظامی خود را در سال جاری افزایش داد در مقایسه با سال قبل ، دومین برنامه نظامی در جهان و هند با 71.1 میلیارد دلار و جهش 6.8٪ در سومین کشور است صندلی ها بسیاری از کشورها تنش های نظامی بین چین ، هند و پاکستان را عامل اصلی افزایش برنامه های نظامی در منطقه می دانند ، اما در عین حال چینی ها گفته اند که با ایالات متحده رقابت نظامی خواهند کرد ، که احتمالاً دلیل برنامه های نظامی این کشور است. به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

یک بررسی اجمالی از تخصیص برنامه های نظامی در کشورهای مختلف نشان می دهد که پنج کشور ایالات متحده ، چین ، هند ، روسیه و عربستان سعودی حدود 60٪ از کل برنامه نظامی جهان هستند ، به این معنی که مسابقه تسلیحاتی بین 5 کشور وجود دارد.

لیست 10 کشور با بزرگترین برنامه نظامی در جهان – 2019

732 میلیارد دلار آمریکا

چین: 261 میلیارد دلار

هند: 71 میلیارد دلار

روسیه: 65 میلیارد دلار

عربستان سعودی: 61 میلیارد دلار

فرانسه: 50 میلیارد دلار

آلمان: 49 میلیارد دلار

انگلیس: 48 میلیارد دلار

ژاپن: 47 میلیارد دلار

کره جنوبی: 43 میلیارد دلار

همانطور که مشاهده می کنید جمهوری اسلامی ایران از نظر برنامه ریزی نظامی در بین 10 کشور برتر جهان نیست اما می توان پیش بینی کرد که کشور ما به همراه بسیاری دیگر از کشورهای منطقه و جهان در بین 25 کشور برتر جهان قرار دارد.

تخصیص استراتژی نظامی تولید یا خرید؟

هنگام ارزیابی برنامه های نظامی کشورهای مختلف ، همیشه از این سال پرسیده شده است که این بودجه برای چه مواردی هزینه می شود؟ آیا آن کشور این بودجه را برای خرید اسلحه خرج می کند یا اینکه قرار است در بودجه های توسعه نظامی یا تولید سلاح های نظامی هزینه کند؟

با یک نگاه به سطح سایت ما پاسخ به این سالات آسان است. در سطح منطقه ای ، ایران ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی مدت هاست که رقیب یکدیگر هستند و محافل مختلف در ارزیابی بودجه های نظامی همیشه مورد توجه قرار گرفته اند. همانطور که در قسمت اول این گزارش خواندید ، عربستان سعودی دارای اولین بودجه منطقه ای در سال 2019 ، سومین بودجه بزرگ در آسیا و پنجمین برنامه نظامی در جهان است. در سطح منطقه ای ، امارات متحده عربی و ایران از جمله کشورها هستند. حال س questionال این است که چه میزان برای این میزان برنامه های نظامی در سه کشور ایران ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی هزینه شده است و در کدام کشور هزینه های نظامی بیشتر باعث افزایش قدرت نظامی شده است؟

عربستان سعودی

عربستان سعودی به عنوان دارنده پنجمین بودجه نظامی بزرگ جهان (61 میلیارد دلار) هزینه های زیادی را صرف هزینه های نظامی کرده است و البته این روند مربوط به هشدار هشدارهای نظامی امسال یا سال گذشته نیست ، اما عربستان مدت زیادی است که یکی از کشورهای برتر در تخصیص جهان است. این یک طرح نظامی است.

بررسی منابع عربستان در زمینه های مختلف نشان می دهد که این کشور بیشتر از اینکه تولید کننده یا حتی صادر کننده سلاح های نظامی باشد ، وارد کننده عمده سلاح و مهمات است. به عنوان مثال ، در سال 2017 ، عربستان سعودی بزرگترین قرارداد تسلیحاتی در تاریخ جهان را با ایالات متحده امضا کرد ، معروف به توافق 460 میلیارد دلاری. بر اساس این توافقنامه ، 110 میلیارد دلار تجهیزات نظامی بلافاصله توسط ایالات متحده فروخته می شود و 350 میلیارد دلار از توافق نامه باقیمانده طی 10 سال توسط ایالات متحده اجرا می شود.

برآوردهای این تصویر عظیم نشان می دهد که عربستان سعودی طی 10 سال گذشته (بین سال های 2017 تا 2027) به طور متوسط ​​46 میلیارد دلار سالانه صرف خرید اسلحه در این توافق نامه کرده است که معادل بیش از دو سوم بودجه عربستان برای سال 2019 است. آن برنامه نظامی خود را در این توافق نامه صرف کرده است ، که البته باید به بودجه سالانه اضافه شود و از برنامه نظامی آنها کاسته نشود.

این توافق نامه شامل خرید سلاح و تجهیزات شامل هواپیماهای جنگنده F-15 ، هواپیماهای ترابری C-130 و KC-130 ، سیستم های موشکی تاد ، کشتی های جنگی ، کشتی های جنگی ، هواپیماهای پشتیبانی کمکی و غیره می شود ، جایی که روند تحویل آغاز می شود. بوده است.

امارات متحده عربی

امارات متحده عربی مانند عربستان سعودی یکی از بزرگترین واردکنندگان سلاح و سلاح در جهان است. در واقع ، عربستان سعودی دارای بیشترین نیروی هوایی در میان شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس و سپس امارات متحده عربی است. البته همه هواپیماها و جنگنده های این دو دولت عربی وارد کشور هستند و در داخل کشور ساخته نمی شوند.

خرید اسلحه در امارات متحده عربی با ده ها جنگنده ، هلی کوپتر ، سیستم دفاع موشکی ، خودروهای زرهی ، تجهیزات شخصی و غیره در 10 سال گذشته افزایش قابل توجهی در خرید سلاح نشان داده است. در سال های اخیر از کشور آمده است. این کشور به ویژه ایالات متحده ، روسیه ، چین و حتی آفریقای جنوبی خریداری کرده است.

در یک توافق نامه با ایالات متحده ، 6.5 میلیارد دلار در سیستم پدافند هوایی پاتریوت هزینه کرد و تعدادی اسلحه گرم از سیستم و همچنین خدمات پشتیبانی دریافت کرد. در شرایط فعلی و به دنبال عادی سازی روابط امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی ، این کشور به دنبال امتیاز خرید هواپیماهای جنگنده F-35 از ایالات متحده است که در این زمینه نیز چراغ سبز نشان داده شده است.

جمهوری اسلامی ایران

طبق مشاهدات بین المللی ، برنامه های نظامی ایران برای سال 2019 حدود 17 میلیارد دلار بوده است ، یعنی حدود یک چهارم برنامه های نظامی عربستان سعودی در سال جاری. اما در زمینه تسلیحات و تسلیحات بین ایران و سایر کشورهای منطقه به ویژه عربستان سعودی و امارات تفاوت جدی وجود دارد و این سیاستی متفاوت از ایران است. از ابتدای جنگ ، ایران که برای دفاع از آب و خاک خود به اسلحه و مهمات احتیاج داشت ، نمی توانست به تحریم های تسلیحاتی اعتماد کند و مجبور شد برای استفاده و استفاده از تخصص متخصصان به تولید و ایجاد زیرساخت های لازم بپردازد. . میدان ، عربستان سعودی ، امارات متحده عربی ، قطر ، کویت ، عراق ، عمان و حتی اردن و سوریه بومی طراحی و ساخت سلاح و تجهیزات مدرن ، سلاح های نظامی خود را از کشورهای دیگر ، به ویژه امپراتوری ها ساخته اند. خرید سلاح های نظامی از کشورهای دیگر اگرچه در ظاهر می تواند قدرت نظامی کشورها را افزایش دهد اما به طور کلی عنصر دائمی قدرت برای این کشورها نیست بلکه می تواند عاملی برای تضعیف این کشورها باشد.

به عنوان مثال ، دولت شاهنشاهی قبل از انقلاب اسلامی مقدار قابل توجهی اسلحه از آمریکا و غرب خریداری کرده بود ، اما این سلاح ها و تجهیزات پس از انقلاب ، به ویژه در دوران انقلاب ، در اختیار متخصصان ما قرار نگرفت ، زیرا به آنها توانایی تولید و حتی تحقیق داده نمی شد. جنگی برای تضعیف کشور ما به راه افتاد. البته متخصصان کشورمان در جنگ با گذراندن روزهای سخت و استفاده از توان مهندسان و کارشناسان داخلی توانستند بسیاری از مشکلات و کاستی ها را که به دلیل قطع همکاری غرب بود برطرف کنند اما باز هم کشور ما ضربه ای از این منطقه دریافت کرد . همین امر امروز در مورد عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و بسیاری دیگر از کشورهای منطقه صدق می کند ، به این معنی که اگر روزی ایالات متحده و غرب بتوانند ظرف چند ماه بیشتر منابع این نیروهای واکنش را در منطقه تصاحب کنند.

این مسئله جنبه دیگری نیز دارد. برای سنجش توانایی های نظامی کشورها ، مراکزی مانند قدرت شلیک بین المللی با بررسی 55 جز components ، از جمله تجهیزات و فناوری پیشرفته ، اطلاعات مربوط به توانایی های نظامی هوا ، زمین ، نیروی دریایی و سایر امکانات نظامی و دفاعی و همچنین امکانات اقتصادی ، ثبات مالی و منابع. البته قدرت نظامی کشورهای مختلف ارزیابی شده است که در آخرین گزارش این مرکز ، ایران در سال 2020 در جایگاه 14 در میان امپراتوری ها و بالاتر از کشورهایی مانند عربستان سعودی ، رژیم صهیونیستی ، استرالیا ، امارات متحده عربی ، کویت ، عراق ، قطر ، پاکستان قرار دارد ، این واقع در آذربایجان ، قزاقستان ، عمان و غیره

در این رتبه بندی بین المللی ، ایران پنجمین قدرت نظامی بزرگ در آسیا و پس از مصر ، دومین قدرت نظامی در کرانه باختری (خاورمیانه) است. یکی از مهمترین عوامل سنجش توان نظامی کشورها ، سطح تولید و مهارت تجهیزات دفاعی است. جمهوری اسلامی ایران را می توان از نظر دانش فنی و طراحی و تولید محصولات نظامی در منطقه به عنوان یکی از دو کشور اول در نظر گرفت. زیرا امروزه محصولات دفاعی حساس و مهمی از جمله موشک ، موشک کروز ، کروز زمینی ، سیستم موشکی ضدهوایی ، رادارهای مختلف ، هواپیماهای بدون سرنشین ، تجهیزات شخصی ، کشتی های جنگی و … وجود دارد که توسط کارشناسان دفاعی ما طراحی شده است. و آنها ساخته می شوند و این دقیقاً همان معنای نیروی مسلح است.

اما در آن سوی میدان ، کشورهایی مانند عربستان سعودی ، ترکیه ، امارات متحده عربی ، قطر و … را مشاهده کنید که همگی همسایه کشور ما هستند ، بیشتر تجهیزات و سلاح های آنها با خریدهای خارجی یا در بهترین حالت مانند ترکیه با خارجی است کمک یا در قالب یک کنگره خارجی ، آنها تجهیزات دفاعی تولید می کنند. همچنین لازم به یادآوری است که دارای تجهیزات دفاعی مدرن مانند جنگنده ها ، AWACS ، پهپادها ، موشک ها ، خودروهای زرهی پیشرفته و غیره است. توانمند نیست کشور های متجاوز مانند امارات متحده عربی و عربستان سعودی در زمان حمله به یمن ، بر اساس توانایی های نظامی آنها در آغاز جنگ برای چند “روز” ، اما امروز پس از چندین “سال” در جنگ یمن ، نه تنها شکست خورد. این کشور را اشغال کنید اما متحمل خسارات سنگینی شده است و در عین حال یمن توانسته جنگ را به خاک عربستان سعودی و حتی به پایتخت خود منتقل کند. در این زمینه به نظر می رسد عوامل مختلفی مانند تجربه ، انگیزه و اراده ، ایمان ، اعتماد به نفس و … وجود دارد. موثر هستند رزمندگان ایرانی هشت سال دفاع مقدس در اختیار داشتند و بر همین اساس واحدی از ده ها کشور در سراسر جهان می توانستند به رژیم بعث عراق کمک کنند تا انقلاب سالامیس را خنثی کند.

اما در کل ، کمبود دانش فنی در تولید محصول یک نقص جدی در توانایی نظامی است و از طرف دیگر داشتن دانش فنی نظامی و تولید محصولات دفاعی عامل مثبتی برای کشورها است. به طور کلی ، کشور قدرتمندی مانند ایران یکی از صاحبان آن است و یک ابرقدرت منطقه ای محسوب می شود.

در ایران ، مبنای دستیابی به دانش فنی نظامی منجر به تولید محصولات دفاعی در طول جنگ و تحریم های آن دوره و اتحاد بین المللی برای عدم فروش تجهیزات دفاعی به كشورمان آغاز شد و سپس به تحریم تسلیحاتی تبدیل شد. در تحریم تسلیحاتی ، ایران موفق به طراحی و تولید ثمره تخصص نظامی جمع شده از سال 1958 تا اواسط دهه 1980 شد و در واقع امروز غربی ها احتمالاً تشخیص می دهند که تحریم تسلیحاتی 10 ساله دوره شکوفایی توانمندسازی است. این ارتش ایران است.

انتهای پیام