کردهای کرد در اقلیت!

نوروز یکی از مشهورترین اقوام کردها است و کردها در ایران ، ترکیه ، سوریه و عراق از چهارشنبه 13 به بعد همه آیین های نوروزن را رصد و احترام می گذارند.

در روزهای منتهی به تخریب بیماری قلبی عروق کرون ، فرصت داشتم به مناطق شرقی و کردستان ، شرق ترکیه سفر کنم که با شهرهای غربی در وضعیت کاملاً متفاوتی قرار دارند. از نظر اقتصادی و با اطمینان ، تفاوت آن قابل توجه است و هنوز حضور نیروهای نظامی به همراه سربازان در جاده های اطراف این منطقه دیده می شود.

ما شهرهای خارج از مرز برزگان و بیوگاز ارزروم را می بینیم که از نظر اقتصادی و اقتصادی ضعیف توسعه یافته اند و عدم توجه دولت ترکیه در این مناطق کردی است.

ترکهای جوان که در دو استان آگری (Agri) و ارزروم واقع شده اند ، به رهبری کمال آتاتورک در سال 1923 پس از استقلال ترکیه و تشکیل جمهوری ترکیه توسط جنبش Khem Boon شاهد دو قیام کرد بودند. حاکم احسان نوری پاشا و تشکیل جمهوری آرارات بین سالهای 1927 تا 1930 در حوالی استان آگری ، مرکز شهر کردی کاوا ، اکنون به نام دو دوو بایزید و قیام شیخ سایکو پیران (پالو) در ارزروم در سال 1925 م. خلاصه اینکه ، شهر دیاربکر توانست به شهری قدرتمند و شیک ، پایتخت کردستان ترکیه تبدیل شود. همچنین 2 ماه محاصره.

قیام در آرارات و قیام شیخ سعید هر دو نتیجه ارتش ترکیه بود که توسط شیخ سعید اعدام شد و احسان نوری پاشا فرار کرد و به ایران گریخت ، قیام دیگری توسط کردهای آلای به رهبری سید رضا در سال 1937 در Dêrsim بود. در منطقه همچنین با ظلم و ستم روبرو شد و از زمان قیام سیدرضا 70 هزار کرد علوی کشته شد و نام آن را به منطقه Dersim الی (یک مشت برنز) تغییر داد ، زیرا ترکیه نمایانگر رفتار کردهای خود است.

امروز با 15 تا 20 میلیون کرد ، ترکیه بیشترین جمعیت کرد را در خاورمیانه دارد ، تقریباً یک چهارم از جمعیت ، با 81 در 23 استان در کردستان ، مناطقی که مدت هاست با حزب کارگران کردستان و مبارزات پیوند خورده است. آنها از دولت ترکیه راضی نبودند و دولت ترکیه همواره از مشت آهنین و رویکرد نظامی سخت خود برای مقابله با کردها استفاده کرده است.

به نظر می رسد بزرگترین مشکل ترکیه در حال حاضر و آینده نحوه برخورد با این جمعیت بزرگ است که به آنها راه حل مشکل کردستان داده شده و دارای حداقل حقوق هستند.

یافتن راه حل مسالمت آمیز برای مسئله کرد و حل ناهمگونی بین مناطق شرقی و غربی این کشور می تواند بسیاری از مشکلات ترکیه را چه در داخل و چه با همسایگانش به ویژه عراق و سوریه حل کند و استقلال نسبی آنها یکی از اصلی ترین دغدغه های آنکارا این روزها است.