ایران 1400؛ از منازعه تا موازنه؛ تهران به چه می اندیشد؟

ایران ماه های آخر سال 1999 و روزهای سال جدید را سپری کرده است ، زیرا با تغییر دولت در ایالات متحده و با شعارهای نامزد دموکرات در مبارزات انتخاباتی ، افکار عمومی تغییر یافت ، همه فکر کردند که اوضاع در ایران و ایالات متحده با دوران ترامپ تغییر کرد. اصول کار را انجام خواهد داد

اگرچه این تغییرات با اعلام سیاست خارجی دولت بایدن تا حدودی مبهم بود ، اما به نظر می رسد ، چند ماه پس از دولت جدید ، واشنگتن نتوانسته است سیاست مشخصی را درباره موضوعات مهم بین المللی اعلام و اجرا کند.

در چنین شرایطی ، شطرنج سیاسی در سیستم بین الملل ، بر اساس اقدامات کشورهای مختلف ، به ویژه ابرقدرت ها ، می تواند تأثیر بسزایی در سرنوشت بسیاری از حوادث و وقایع داشته باشد.

در همان زمان ، با اعلام چهار اولویت سیاست خارجی خود: چین-روسیه-اروپا و خاورمیانه ، دولت جدید ایالات متحده تا حد زیادی توسعه سیاست و کار میدانی خود را تعیین کرده است و در چنین شرایطی احزاب دیگر ، از جمله منطقه ای ، به راحتی می توانند پیش بینی. بهتر برای حرکت آنها.

علاوه بر بازی های اخیر آمریکا و اروپا در برجام و ادامه بازی انتظار و دیدن ، ایران حتی با امضای سند راهبردی با چین در تلاش است اعضای خود را در برجام به پذیرش تعهدات و ادامه توافق هسته ای وادار کند. تلاش برای ایجاد تعادل در قدرت در توسعه جهان است.

با توجه به اینکه دامنه روابط ما با غرب متلاطم بوده و شرایط سالهای اخیر ابهام و مشکلات را تشدید کرده است و اکنون مشخص شده است که این روابط عمدتا بر اساس متغیرهای پویا استوار است ، به نظر می رسد ساختار جدید همکاری با چین ممکن است هرم قدرت سیاسی و اقتصادی کشور را اساساً تغییر دهد ، ما را به وضعیت جدیدی از سیستم بین المللی برساند تا ایران از فشار شدید و ناپایدار غرب در امان باشد و بنابراین سند رهبری چنین قولی حتی دارد اگرچه آنها نمی خواهند مخالفان در مورد این سند راهبردی بنویسند و مثل همیشه مخالفت بنویسند.