مجله ورزشی

سود و زیان توافق فدراسیون والیبال با آلِکنو

بحث در مورد همکاری انجمن والیبال ایران با ولادیمیر آلکنو از روسیه از چند جهت قابل تأمل است و نمایندگان ورزش این کشور باید با مسئولیت پذیری در مورد این زبان ملی جنبه های مبهم را روشن کنند.

به گزارش کندوج ، پس از برگزاری جلسات مختلف هیئت رئیسه و کمیته فنی فدراسیون والیبال ، “ولادیمیر آلکنو” از روسیه به عنوان گزینه اصلی تمرین تیم ملی ایران در المپیک معرفی شده است. وی را می توان بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی ایران دانست.

از جمله مهمترین عناوین این مربی روسی در سطح ملی کسب مدال طلای المپیک 2012 و مدال برنز المپیک 2008 با تیم ملی روسیه است. مدال طلای جام جهانی و جام جهانی 2011 با تیم ملی روسیه یکی دیگر از موفقیت های آلکو در سطح ملی است. وی همچنین در سال 2008 مربیگری باشگاه والیبال زنیت کازان را بر عهده داشت و پیش از سال 2014 نیز پنج عنوان قهرمانی سوپرلیگ روسیه در مسابقات والیبال را کسب کرد که یکی از موفقیت های وی در این باشگاه بود. همه این عناوین او را به بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی ایران تبدیل کرده است ، اما نکاتی در مورد به کارگیری این مربی وجود دارد که در زیر ذکر شده است.

اولین مسئله را می توان به دلیل جدایی ایگور کولاکووی از تیم ملی ایران ذکر کرد. مطمئناً اگر المپیک 2020 توکیو در دو ماه گذشته برگزار می شد و فدراسیون والیبال ایران به دلیل فشار مالی قرارداد خود را با ایگور کولاکوویچ فسخ نمی کرد ، تیم ملی ایران باید تحت هدایت وی وارد مسابقات می شد ، اما فشار مالی کاملاً کافی بود. در فدراسیون ایران اتفاقات زیادی می افتد که بلافاصله پس از خبر به تعویق افتادن بازی های المپیک ، می توان گفت که او یک طرفه قرارداد خود را با این مربی مونته نگرو فسخ کرد.

البته طبق CV آلکو ، با توجه به مبلغ قرارداد ، سقفی بالاتر از قرارداد قرارداد کولاکووی باید در نظر گرفته شود. آیا بودجه کافی بوده است یا خیر؟

موضوع دیگر شعار حمایت از دولت فدرال و برخی از متخصصان والیبال در برابر مربیان ملی در ماه های اول پس از عزیمت کولاکووی رفتان است. اگرچه فدراسیون والیبال ایران بارها در هنگام جدایی ایگور اعلام کرد که مربیان ایرانی توانایی هدایت تیم ملی در المپیک را دارند ، اما او در حال حاضر قصد دارد مربی ای را پیدا کند که نه تنها خودش بلکه به احتمال زیاد دستیارانش نیز به عنوان مربیانی باشد که ایرانی نیستند. تشکیل می شود

با توجه به اینکه الکنو مربی نیست که با مربیانی غیر از افرادی که تصویب می کند کار کند. با صراحت می توان گفت که یک بار دیگر مربیان ایرانی باید بیرون بنشینند و برای سالهای آینده آماده شوند. طبق این تصمیم ایالت فدرال ، اگر قرار بود مربی خارجی به کلاس دوم تیم ملی والیبال تحویل داده شود ، چرا لازم بود در جلسات مختلف شعارهایی را در حمایت از مربیان ملی شعار دهیم؟

مسئله دیگر فصلی است که آلکنو می تواند با تیم ملی ایران کار کند. او اکنون هدایت تیم زنیت کازان روسیه را بر عهده دارد و اگر این رسوایی ادامه یابد ، تا سه ماه قبل از بازی های المپیک در الکنو به سختی به تهران می آید تا با تیم ملی ایران کار کند. مطمئناً در چنین شرایطی او نمی تواند مسابقات داخلی ایران را برای انتخاب مسابقات مورد نظر خود دنبال کند ، اما باید دید که وی چگونه اردوی آماده سازی تیم ملی ایران برای حضور در المپیک را برگزار می کند.

بحث نهایی در مورد وجود آلکنو وضعیت دشوار اقتصادی کشور است که این روزها بر ورزش های مختلف حتی فوتبال تأثیر گذاشته است. به عنوان مثال ، در هفته های اخیر شاهد بودیم که مسئولان فوتبال استقلال تصمیم گرفتند تا آندره استراماچونی را برای هدایت تیم برگردانند اما علیرغم شایعات فراوان از طرف هواداران این باشگاه ، نمایندگان ورزش این کشور اجازه بازگشت مربی ایتالیایی به ایران را ندادند. زیرا حفظ منابع ارزی در کشور به دلیل شرایط اقتصادی دشوار جمعیت در اولویت قرار گرفت.

اکنون که مربی روسی مسئولیت تیم والیبال ایران را بر عهده دارد ، باید دید دلیل این یک سقف و دو وضعیت هوا در ورزش این کشور چیست و چه کسی در این زمینه تصمیم می گیرد؟ و چنین افرادی با چه علتی اولویت بندی کرده اند که این اتفاق می تواند در والیبال رخ دهد و در سایر رشته ها امکان پذیر نیست؟

سرانجام ، پنهان نیست که “ولادیمیر آلکنو” به عنوان بهترین و مشهورترین مربی والیبال جهان بهترین گزینه برای هدایت ایران در المپیک است ، اما نکات فوق در مورد ورود وی به ایران وجود دارد. به نظر می رسد نمایندگان ورزش کشور باید پاسخگو باشند و توضیحات لازم را ارائه دهند.

انتهای پیام

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا